در گفتگو با ایلنا مطرح شد:
لابراتوارهای سینمایی به ریال درآمد دارند و به دلار خرج میکنند
اکثر خدمات همچون تعمیر و نگهداری دستگاهها به دلیل اینکه خارجی است؛ بسیار بالاست به همین دلیل لابراتوارهای سینمایی از زمان دیجیتال شدن به ریال درمیآورند و به دلار خرج میکنند. با ادامهی این وضعیت؛ شاید لابراتورها مجبور به تعطیلی شوند.
ایلنا: ایلنا: همزمان با نزدیک شدن به جشنواره فیلم فجر یکی از مکانهایی که فعالیتهای آنها زیاد میشود و شبانهروزی کار میکنند، لابراتورها هستند. امسال با توجه به اینکه تمام سیستمهای پخش در سینماها قرار است دیجیتال شود، فعالیت این لابراتوراها بیشتر هم شده است، هرچند مدیران لابراتوراها با ورود تکنولوژی دیجیتال به این شکل و بدون برنامه ریزی موافق نیستند و باعثافت کیفیت و هزینه زیاد میگردد.
هومان شیدرنگ(مدیر لابراتور پیشگامان سینمای آریا) در گفتگو با خبرنگار ایلنا؛ درباره فعالیتهای این لابراتوار برای جشنواره فیلم فجر میگوید: هماکنون مراحل آمادهسازی فیلمهای سینمایی همچون، چ چمران به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا، اسکن فیلم رستاخیز به کارگردانی احمدرضا درویش، پنجاه قدم کیومرٍثپور احمد، میهمان داریم به کارگردانی محمدمهدی عسگرپور، امروز به کارگردانی رضا میرکریمی، بیگانه به کارگردانی بهرام توکلی، ناخواسته به کارگردانی برزور نیکنژاد، ملبورن به کارگردانی نمیا جاویدی، عصبانی نیستم به کارگردانی رضا درمیشیان، خانوم به
کارگردانی تینا پاکروان، طبقه حساس به کارگردانی کمال تبریزی، حق سکوت به کار گردانی هادی نائیجی، فرشتهها با هم میآیند به کار گردانی حامد محمدی، خواب زدهها به کارگردانی فریدون جیرانی، انارهای نارس مجید مصطفوی، شب بیرون به کارگردانی کاوه سجاد حسینی، تراژدی به کارگردانی خانم موگوئی، زندگی خصوصی آقای محمودی و بانو، و سایه روشن درحال انجام است.
وی با اشاره به مشکلاتی که از سال قبل و همزمان با دیجیتال شدن سینماها بوجود آمد، میگوید: از سال قبل مشکلات زیادی در لابراتوراها بوجود آمد. اولین مشکل نوع سرورها بودند. در سیستم دیجیتال دو نوع پخش وجود دارد یک نوع(ای - سینما) است و نوع دیگر(دی - سینما) است. به دلیل اینکه تکنولوژی دی – سینما بسیار گران است؛ مدیران سینمایی تصمیم گرفتند که از سیستمای - سینما استفاده کنند. ای - سینما در هندوستان استفاده میشود و بسیار ارزانتر است و در حد اچ دی است؛ این کیفیت پخش نسبت به سیستم پخش سینمایی دی - سینما ضعیفتر است و یکی از مشکلات آن این است که بطور مثال نمیتوان با
این سیستم، به خوبی، ۶ سانس پشت سر هم فیلم نمایش داد. عمر مفید لامپ پروژکتورها در شرایط ایده ال نیز بین ۱۸۰۰ تا ۲ هزار ساعت است و با شرایط اقلیمی ایران که گرم و نیم خشک است و غبار بسیار داریم، هزینه نگهداری بالایی را برای سینما دار تحمیل میکند.
وی ادامه داد: تعدادی سرور به کشور وارد شد و سپس از روی آنها بومی سازی انجام شد. این بومی سازی به شکل صحیحی انجام نگردید و دارای مشکلات فراوان بود که دردسرهای بسیاری را برای سینما دارها و لابراتورها ایجاد نمود، در حالی که باید چند دستگاه آن به صورت آزمایشی مورد بهره برداری قرار میگرفت و سپس به سینماهای کشور عرضه میشد.
شیدرنگ ادامه داد: متاسفانه تکنولوژی پخش دیجیتال در کشور با عجله وارد شد و روی آن مطالعه نشده است. بطور مثال شرایط پردههای نمایش در سالنهای سینمایی با هم متفاوت است و نمیتوان برای همه آنها از یک سیستم مشابه استفاده نمود. سالنها شرایط متفاوتی دارند و بر مبنای شرایط سالنها باید از پروژکتورهای متفاوتی استفاده نمود. به همین دلیل امروز شاهد هستیم که در دو سالن متفاوت، یک فیلم را با دستگاههای مشابه، اما با کیفیتهای متفاوت میبینیم. از طرف دیگر وقتی ساعت کاری این سیستمها در سینماها بالا میرود، کیفیت نمایش فیلمها به صورت محسوس افت میکند و
پروژکتورها داغ میکند. همچنین شرایط نگهداری این سیستمها و نیروی انسانی متخصص برای نگهداری این تعداد سیستم با پراکندگی اقلیمی ایران، تعریف نشده است.
وی بالا رفتن کیفیت پخش را مهم دانست، اما شرط اولیه را ارتقای کیفیت تولید دانست و افزود: کیفیت ساخت فیلم و نوع فیلمبرداری نیز بسیار مهم است و تاثیر مستقیم در پخش دارد. علارغم آنکه امروز بسیاری از لابراتورارها در ایران به استانداردهای بینالمللی رسیدهاند و هزینهٔ زیادی نیز کردهاند، همچنان گروهی در تولید نمیخواهند هزینه کنند و با امکانات اولیه کار میکنند. مثلا گروهی همچنان اصرار دارند که از دوربین فایو - دی استفاده کنند. دوربین فایو - دی و متعلقات آن در حدود ۲۰ میلیون تومان است در حالی که یک سیستم دوربین الکسا ی آرری و متعلقات ضروری آن در حدود ۸۰۰ میلیون
تومان است. البته بعضی فیلمسازان جوان توانستند با دوربین فایو - دی تصاویر خوبی بگیرند. اگر فیلمی در مرحله ساخت کیفیت خوبی داشته باشد، در مرحله بعد از ساخت(پست پروداکشن) در مدت ۱۰ روز کارش انجام میشود. اما فیلمی هم وجود دارد که ماهها در لابراتوار میماند. لذا هرچه هزینه بیشتر و تکنولوژی بهتری در زمان تولید در سینما استفاده شود، در مراحل بعدی با مشکلات کمتری مواجه میشویم.
وی ادامه داد: امروز نیروی انسانی که باید آموزشهای لازم در بخش دیجیتال را ببیند، زیاد نیست. تکنولوژی وارد سینما شده است اما آپاراتچیها اطلاعات کامپیوتری ندارند و نمیتوانند با سیستمهای جدید به خوبی کار کنند.
شیدرنگ با اشاره به اینکه میزان کیفیت پخش تاثیر مستقیم در میزان فروش سینماها دارد، افزود: اشکالاتی که در زمان پخش فیلم وجود دارد به صورت مستقیم در میزان فروش فیلمها نیز تاثیر گذاشته است.
شیدرنگ؛ هزینهبر بودن سیستم دیجیتال را برای لابراتوراها مهم دانست و افزود: پخش دیجیتال به خاطر آنکه خوب تعریف و عرضه نشده، کار لابراتوارها را زیاد کرده است. گرفتارهایی که لابراتورارها در بحثدیجیتال به آن دچار شدهاند نه تنها سودی برای آنها ندارد، بلکه لابراتوارها به نوعی آنقدر ضرر مالی میدهند که دارند بصورت رایگان و سوبسید دار برای سینما کار میکنند. لابراتوراها در یک سال قبل به سینمای ایران سوبسید دادهاند و حتی حقوق کارمندی که پشت دستگاه برای انجام این کار مینشیند نیز تامین نمیشود. به قول حاتمی کیا؛ کارکنان لابراتوارها سربازان گمنام
سینما هستند.
وی ادامه داد: حجم کار نسبت به قبل که با نگاتیو انجام میشد؛ بسیار بالا رفته است و در دیجیتال کار با رایانه و سیستم دیجیتال است لذا باید سواد کافی برای انجام این کار باشد. تکنولوژی آمده است، اما فرهنگ و آموزش آن وارد نشده است.
وی با اشاره به اینکه نباید برای سیستم دیجتال در کشور عجله کرد، افزود: سیستم پخش ۳۵ میلیمتری کامل حذف نشده است. مثلا در هندوستان هنوز ۳هزار سینمای ۳۵ میلیمتری وجود دارد. در آلمان هم سینمای دیجیتال زیاد شده اما همچنان پخش و نگهداری ۳۵ میلیمتری وجود دارد زیرا هزینه نگهداری فیلمها بصورت ۳۵ میلیمتری بسیار کمتر از دیجیتال است.
وی ادامه داد: اکثر خدمات همچون تعمیر و نگهداری دستگاهها به دلیل اینکه وارداتی هستند بسیار بالاست. به همین دلیل لابراتوارها سینمایی از زمان دیجیتال شدن به ریال درمیآورند و باید به دلار خرج کنند و دخل و خرج آنها باهم نمیخواند. اگر این روش ادامه داشته باشد، شاید لابراتورها مجبور شوند تعطیل کنند.