گزارشی از آغاز طرح اکران فیلم‌های کودک
پرده خاطرات کودکی، بار دیگر جان گرفته است
چند روزی است بنیاد سینمایی فارابی به بهانه تابستان و ایجاد فراغتی هرچند اندک، فیلم‌های خاطره انگیز کودک را در برخی سینما‌ها اکران کرده است.
چند روزی است بنیاد سینمایی فارابی به بهانه تابستان و ایجاد فراغتی هرچند اندک، فیلم‌های خاطره انگیز کودک را در برخی سینما‌ها اکران کرده است و پدر و مادر‌ها دست در دست کودک خود با ذهنی پر از خاطره راهی سینما می‌شوند.
به گزارش ایلنا؛ دنیای رنگارنگ پرده سینما برای کودکان دهه شصت معنایی دلنشین دارد. نام سینما که می‌آید گلنار سبدی در دست همراه با کپل شهر موش‌ها با شیطنت‌های کودکانه‌شان از راه می‌رسند. گربه آوازه خوان دستش را کنار گوش گرفته و می‌خواند: «قد و قواره‌ام رو نبین / لباس پاره‌ام رو نبین / سرم بلنده تو سرا / آبرو دارم به خدا». اما کودکان دهه هشتاد از این دنیای رنگارنگ دور مانده‌اند. فیلمسازان دغدغه‌شان رنگ دیگری گرفته و از خلق تصویری که همراه همیشگی کودکان شود بازمانده‌اند.
حالا چند روزی است بنیاد سینمایی فارابی به بهانه تابستان و ایجاد فراغتی هرچند اندک، فیلم‌های خاطره انگیز کودک را در برخی سینما‌ها اکران کرده است و پدر و مادر‌ها دست در دست کودک خود با ذهنی پر از خاطره راهی سینما می‌شوند تا کودک دلبندشان از این زیبایی‌ها بی‌بهره نماند و با خاطرات دهه شصتی‌ها همراه شود؛ «شهر موش‌ها» ی مرضیه برومند و محمدعلی طالبی، «گلنار» و «گربه آواز خوان» کامبوزیا پرتوی، «الو الو من جوجوام» مرضیه برومند، «دزد عروسک‌ها» ی محمدرضا هنرمند، «همبازی» غلامرضا رمضانی، «پاتال و آرزوهای کوچک» مسعود کرامتی به همراه هشت فیلم دیگر در سانس‌های ۱۱ صبح و در سینماهای تیراژه، آزادی، جی و فرهنگ به انتظار چشم‌های مشتاق نشسته‌اند. گویی تمام شخصیت‌های دوست داشتنی سال‌های دور دوباره جان گرفته‌اند.
مسوولان سینما آزادی می‌گویند: «جمعیت اندکی از اکران این فیلم‌های خاطره‌انگیز مطلع شده‌اند و با وجود تبلیغات کم استقبال مردم بد نبوده است.»
آن‌ها پیش بینی می‌کنند که در روزهای آتی مخاطبان بیشتری به تماشای فیلم‌ها در این سانس بنشینند و می‌گویند: «البته اگر این ۱۵ فیلم در سانس بعدازظهر اکران می‌شدند طرفدار بیشتری می‌یافتند.»
در میان کودکان داخل سالن شهر هنر دختر و پسرهایی هم هستند که برای یادآوری خاطرات گذشته به تماشای چند باره «شهر موش‌ها» نشسته‌اند. آن دست تماشاگران که به سینما آزادی آمده‌اند، از طریق سایت سینما متوجه اکران فیلم‌های کودک شدند و آن‌ها که هنوز با دنیای سایبری دوست نشده‌اند، از این قافله جا مانده‌اند. خبری از تبلیغات تلویزیونی و محیطی نیست و روزهای ابتدایی طرح در سکوت می‌گذرد.
مادری که همراه با پسر شش ساله‌اش به سینما آزادی آمده درباره حضورش در سینما می‌گوید: «مدت‌ها بود به دنبال فیلمی می‌گشتم که برای پسرم مناسب باشد و او را با فضای سینما آشنا کنم. سری به سایت سینما آزادی زدم و از این طرح مطلع شدم. اقدام جالبی انجام شده و خوب است که می‌توان کودکان را برای تماشای این فیلم‌ها به سینما آورد.»
با رفتن مادر و فرزندش که از شادمانی لِی لِی کنان به سمت خانه می‌رود، دختر و پسر جوانی از سینما خارج می‌شوند. دانشجو هستند و اتفاقی از اکران «گلنار» باخبر شده‌اند. پسر تاکید می‌کند که «باید برای چنین طرح‌هایی تبلیغات بیشتری صورت گیرد. نسل ما دوست دارد فیلم‌های خاطره‌انگیز کودکیشان را روی پرده سینما ببیند و این فیلم‌ها هیچ وقت برای ما تکراری نمی‌شوند.»
دو دوست صمیمی هم با بچه‌های چهارساله‌شان به سینما آمده‌اند و می‌گویند لحظات خوبی داشته‌اند و می‌خواهند برای تماشای باقی فیلم‌ها هم به سینما بیایند.
ایده بنیاد سینمایی فارابی در اکران فیلم‌های قدیمی کودک، به نوعی فضای لازم را برای جشنواره کودک فراهم می‌کند، زمینه‌ساز آشتی مخاطبان با سینما خواهد شد ضمن آنکه با توجه به حجم فیلم‌های اجتماعی اکران نشده، فرصت‌هایی از این دست کمیاب‌اند و باید از چنین فضاهایی تا فرصت هست بهره برد. شاید هفته‌های آینده با اضافه شدن سانس‌های شبانه اکران ماه رمضان و همچنین تبلیغات بیشتر بتوان شاهد مخاطبان بیشتری در سالن‌های نمایش فیلم‌های کودک بود. کاری که اگر محدود به زمان خاصی نباشد و به آن مقطعی نگریسته نشود، می‌تواند ماه‌ها ادامه یابد.
