چرا رونالدو می‌خواهد آشغال بپوشد؟!
کریس رونالدو، که سری هم در دنیای مد دارد، تا به حال همه چیز پوشیده است به جز آشغال! حالا قرار است این نقصان را هم از پرونده‌اش پاک کند.
به گزارش ایلنا به نقل از ایسنا؛ رئال مادرید اسپانیایی باشگاه رونالدو، در کنار بایرن مونیخ ،باشگاه آلمانی فوتبال، که هر دو در جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا حضور دارند، به تازگی اعلام کرده‌اند که در بازی‌های بعدی‌شان با لباس‌هایی به زمین می‌آیند که تماما از زباله‌هایی که در اقیانوس ریخته شده، تهیه شده است.
لباس جدید بایرن مونیخ تماما از زباله هایی که در اقیانوس رها شده ساخته شده است
آدیداس،تولید کننده لباس این دو باشگاه، در همکاری با یک سازمان مردم نهاد حمایت از دریاها، برای جلب توجه جهانی به مساله آلودگی آب های دنیا،تصمیم گرفتند از زباله‌هایی که در اقیانوس‌ها ریخته می‌شود لباس لیگ قهرمانان تولید کنند تا توجه مردم دنیا به مساله حیاتی افزایش آلودگی آب های آزاد جلب شود.
این شاید جدیدترین اقدام برای جلب توجه جهانی به آلودگی اقیانوس‌ها باشد، اما حتما تنها اقدام نیست. چند سال پیش، دیوید دو روثچایلد، ماجراجوی انگلیسی، با یک قایق ساخته شده از 20 هزار بطری پلاستیکی از کالیفرنیا تا قاره استرالیا را طی کرد تا توجه مردم را به جزیره‌های پلاستیکی که در اقیانوس اطلس بین دو قاره آسیا و آمریکا ایجاد شده است جلب کند.
دیوید دو روثچایلد بعد از طی کردن اقیانوس با قایقی ساخته شده از بطری های پلاستیکی کتابی در مورد تجربه اش نوشت تا به افزایش اطلاعات در مورد آلودگی اقیانوس ها کمک کند
متاسفانه زباله ها غیب نمی شوند، تمام چیزهایی که در آب رودخانه‌ها و دریاها می ریزیم، یا در ساحل جا می‌گذاریم با آب حرکت می‌کنند و آلودگی اقیانوس‌ها را بیشتر می‌کنند. بیشتر زباله‌ای که به آلودگی دریاها منجر می‌شود توسط مردمی تولید می‌شود که در فاصله 50 کیلومتری و نزدیک تر از آن به آب های آزاد زندگی می‌کنند، علاوه بر زباله‌هایی که رودخانه‌ها به اقیانوس ها حمل می‌کنند، هزاران کشتی تجاری، و ماهیگیری در آب های آزاد تردد می‌کنند که همه جور زباله ای را در این آب‌ها رها می کنند، از بطری‌های خالی گرفته تا لفاف‌های بسته بندی، و حتی مانیتورهای سوخته کامپیوتر. یک پژوهش که در سال 2015 انجام شده تخمین زده است که هر سال 8 میلیون تن زباله پلاستیکی در اقیانوس ها رها می شود، مقداری که با آن می‌شود هر فوت از مساحت 192 کشور جهان را با دست کم 5 کیسه پر از زباله پوشاند.
ماجرای قاره هفتم
کره زمین چند جریان آبی مشخص دارد، یکی از بزرگترین این جریان های آبی، جریان آب گرم در جنوب اقیانوس آرام و جریان آب سرد در شمال آن است، حد فاصل این دو جریان آبی، منطقه‌ای در شمال جزایر هاوایی، محلی است که به دلیل پایداری نسبی آب در آن، بیشتر زباله‌های اقیانوسی آنجا انبار می شوند و سطح های عظیمی را به وجود می آورند که فعالان محیط زیستی نام قاره هفتم را به آنها داده‌اند. برخی از این فعالان محیط زیستی می‌گویند اندازه این قاره هفتم به اندازه قاره آمریکا است! اما تحقیقات نشان می‌دهد مجموعه جزایری که از تجمع زباله ها در اقیانوس آرام ایجاد شده وسعتی معادل مکزیک دارد. با این که اولین مجموعه از این جزایر زباله‌ای در اقیانوس آرام پیدا شده است اما نمونه های دیگری از آنها در جاهایی مثل اقیانوس اطلس هم وجود دارد، که با توجه به حجم زباله ای که به دریا ریخته می شود، چندان هم جای تعجب ندارد.
پلاستیک‌هایی که در اقیانوس رها شده‌اند، غیرقابل تجزیه هستند. آفتاب، آب و باکتری‌ها از پس هضم این زباله ها بر نمی‌آیند. تنها اتفاقی که درطول مدت برای این زباله ها می‌افتد تبدیل شدن آنها به تکه‌های کوچک‌تر است، که وجودشان را برای محیط زیست خطرناک تر می‌کند، هر چه این زباله ها ریزتر می‌شوند، احتمال این که توسط ماهی ها و باقی موجودات دریایی خورده شوند هم بیشتر می‌شود و از آنجا که دریا یکی از مهم‌ترین منابع غذایی انسان است،این زباله ها خیلی زود از زنجیره غذایی مردم سر در می‌آورند.
خطر دیگری که جزیره های زباله ای برای محیط زیست درست می کند، « ماهیگیری کور» است. استفاده از تورهای ماهی گیری پلاستیکی که هم ارزان و هم مقاوم هستند مدت هاست که بین ماهیگران صنعتی و محلی رایج شده است، این تورها را نمی توان ترمیم کرد و در نتیجه پاره شدنشان آنها را به زباله تبدیل می‌کند. تورهای ماهیگیری که در دریا رها می‌شوند، هنوز می توانند ماهی‌ها و حیونات دریایی بزرگ تر را اسیر کنند، با این فرق که دیگر کسی نیست که حیوانات گرفتار را از تور بیرون بکشد. لاک‌پشت ها،ماهی ها و جانوران دریایی زیادی هر ساله در چنین دام هایی از گرسنگی تلف می‌شوند.
علاوه بر این ها، رنگ و پوشش مواد پلاستیکی که در سطح دریا رها شده‌اند تحت تاثیر تابش آفتاب ترکیبات شیمیایی سمی آزاد می کنند که مثل لایه ای پایدار سطح آب را می پوشاند. این سموم آزاد شده باعث مسمومیت و مرگ حیواناتی می شوند که ممکن است وارد زنجیره غذایی ما بشوند.