پایان دومین فصل کاوش محوطه تاریخی میرک

به گزارش ایلنا، حامد وحدتی نسب سرپرست گروه باستان شناسی با اعلام این مطلب و با اشاره به وجود سه واحد استقراری انسانی در این منطقه افزود: این واحد های استقراری  هریک به فاصله تقریبی 1 متر در زیر یکدیگر واقع شده و میان این لایه های رسوبی خشک، انباشتی قابل ملاحظه و ضخیم از گل و لای است که حاکی از محیط دریاچه ای و مردابی متوالی در میان بازه های زمانی خشک است.

وحدتی نسب گفت: گاه‌نگاری مطلق این محوطه نشان می دهد که در قدیمی ترین لایه آن به احتمال بسیار زیاد انسان نئاندرتال در حوالی 63 هزار سال پیش می زیسته است .

او اظهار داشت : آنچه از شکل واقعی میرک در زمان استقرارش توسط  انسان نئاندرتال می‌دانیم حاکی است که به احتمال بسیار زیاد در زمان استقرار انسانی، میرک به صورت پشته ای کم ارتفاع و خشک درمیان نیزاری مرداب مانند بوده  است .

وحدتی نسب با اشاره به نقش پررنگ این  موقعیت ویژه در حفاظت گروه های انسانی در برابر درندگان افزود: شاید به همین دلیل این بخش خشک برآمده، متوالیا مورد استفاده گروه های انسانی در چند ده هزار سال قرار گرفته که بقایای دست افزارهای سنگی امروز نیز در سطح محوطه قابل مشاهده است.

این باستان شناس هدف از  فصل دوم کاوش میرک را کاوش در لایه های شناسایی شده در فصل نخست دانست و تصریح کرد : باستان شناسان در این فصل موفق به کاوش در چندین متر مربع از لایه استقراری شماره دو و کمی از لایه شماره سه شدند.

وی  ماحصل این کاوش را  انبوهی از مواد فرهنگی مربوط به انسان (نئاندرتال)  اعلام کرد و افزود : مطالعات تکمیلی بازسازی اقلیمی با استفاده از استوانه های مغزه گیر توسط گروه رسوب شناسی در سرتاسر محوطه انجام گرفت و همزمان تیمی متشکل از متخصصین کانی شناسی موفق به شناسایی منبع ماده خام ابزارسازی محوطه در نزدیکی میرک شدند.

 به گفته او ، در این فصل نیز مانند فصل نخست با مدد متخصصین ژئومغناطیس تمامی تپه مورد بررسی قرار گرفت و نمونه های گاهنگاری بیشتری برای تعیین دقیق توالی های زمانی دوران های مرطوب و خشک شمال کویر مرکزی ایران در بازه زمانی 60 هزار سال گذشته برداشت شد.

او گفت : این محوطه که به مدت 6 سال (1388 تا 1394) مورد بررسی های سطحی قرار گرفته بود سرانجام در سال 1394 مورد کاوش باستان شناختی قرار گرفت.

 وحدتی نسب اظهار داشت : نتایج حاصل از کاوش در فصل نخست به روشنی نشان داد که یافته های میرک تنها مربوط به پراکنش های سطحی نبوده و لایه های استقراری انسان در اعماق زیر محوطه وجود دارند.

او افزود : درکنار شناسایی آثار زیست انسان در لایه های زیرین، محققین در فصل نخست کوشیدند تا با جمع آوری نمونه های مطالعاتی رسوبات لایه های تشکیل دهنده محوطه همراه با نمونه های گیاه باستان شناسی و گرده شناسی به ماهیت شکل گیری تپه های میرک پی برده و به بازسازی محیط محوطه بپردازند.

به گفته این باستان شناس، نتایج مطالعات آزمایشگاهی موارد یاد شده به همراه نتایج دریافت شده از آزمایشگاه سن سنجی در فرانسه درست پیش از آغاز فصل دوم کاوش حاکی از آن بود که میرک دارای سه واحد استقراری انسانی بوده است .

فصل دوم کاوش در محوطه پارینه سنگی میرک واقع در جنوب شهر سمنان و حاشیه شمالی کویر مرکزی توسط هیأتی از متخصصین ایرانی و فرانسوی با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام گرفت .