اگر دستمز بازیگران ایرانی بیشتر از خارجی باشد، بازیگری را کنار می‌گذارم

 ایلنا: نشست نقد و برسی فیلم سینمایی «برلین -۷» با حضور رامتین لبافی، سیامک پورشریف، مصطفی زمانی، کارولین ایشوون و محمدی(فیلمبردار)  درحالی برگار شد که مصطفی زمان اعلام کرد اگر دستمز بازیگران ایرانی بیشتر از خارجی باشد، من بازیگری را کنار می‌گذارم.
به گزارش خبرنگار ایلنا، رامتین لبافی کارگردان فیلم درباره علت ساخت این فیلم گفت: موضوع این فیلم حاصل دغدغه جمعی است که بخشی از ذهن را مشغول کرده است.
وی در ادامه درباره داستان فیلم توضیح داد: این فیلم داستانی با درون مایه ضدجنگ است که به روابط آدم‌ها، موقعیت و شرایط آن‌ها در موقعیت‌های مختلف می‌پردازد ضمن اینکه فیلم دارای تم‌های اصلی و فرعی است که به تقابل فرهنگ‌ها نیز توجه داشته است.
لبافی در پاسخ به این سوال که چرا در ‌نهایت قصه فرد ایرانی پیگیری نشد، گفت: بهروز (فرد ایرانی) فرع قصه ما است زیرا موضوع اصلی ما درباره یک خانواده عراقی است که از آنجا مهاجرت کرده است اما در کنار او افراد دیگری هم از کشورهای دیگر حضور دارد که یکی از آن‌ها ایرانی است.
این کارگردان درمورد انتخاب برلین برای این فیلم بیان کرد: طبیعتا این فیلم باید در کشوری ساخته می‌شد که مهاجرپذیر باشد و برلین هم یکی از این کشور‌هاست ضمن اینکه برلین برای خودش دارای جایگاهی است و خود فضای آن شهر می‌توانست چیزهایی را به فیلم اضافه کند.
وی در پاسخ به این سوال که مخاطب خود را از چه طیفی می‌دانید، گفت: مخاطب فیلم هرکسی است که فیلم را می‌بیند و نمی‌توان مخاطب خاصی را برای آن درنظر گرفت.
لبافی در مورد نقطه عطف داستان نیز گفت: برای هر داستانی نمی‌توان الگوی مشخصی را تعریف کرد ضمن اینکه این داستان، داستان ساختاری نیست بلکه روندی است که به کنش درونی انسان‌ها می‌پردازد.
وی همچنین گفت: به مخاطب احترام می‌گذارم و فکر می‌کنم مخاطب من از سطح شعور بالایی برخوردار است و آنقدر بیننده خوبی است که می‌تواند با قصه به راحتی ارتباط برقرار کند.
این کارگردان در مورد انتخاب اسم «برلین -۷» بیان کرد: در ابتدا نام آن کمگشته انتخاب شده بود تا اینکه در یکی از سکانس‌های پیش تولید به برلین رفته بودم فضا و اتمسفر آنجا طوری بود که من را تحت تاثیر قرار داد و ناخداگاه این اسم در ذهن من پدیدار شد.
لبافی درباره دکوپاژهای فیلم نیز توضیح داد: همه چیز از فیلمنامه گرفته می‌شود زمانی که فیلمنامه را می‌خوانیم براساس آن انتخاب‌ها شکل می‌گیرد حتی کوچک‌ترین نور هم براساس فیلمنامه شکل می‌گیرد. فیلمنامه است که می‌گوید چگونه شخصیت‌های داستان ترسیم و دکوپاژ‌ها طراحی شود.
سیامک پورشریف(تهیه کننده) با بیان اینکه در برلین دفتر سینمایی دارد، گفت: در خارج از کشور فیلم‌های ایرانی تولید می‌کنم. اولین فیلمم در خارج از کشور فیلم «چمدان» مانی حقیقی بود.
وی در ادامه افزود: در این فیلم ما یک خانواده کوچک عراقی را درنظر گرفتیم که چه بلاهایی سر آن‌ها آمده است و برای هر کدام از این شخصیت‌ها قصه‌ای جداگانه تعریف شده است.
این تهیه کننده با بیان اینکه بخشی از بودجه این فیلم دولتی و بخش دیگر آن خصوصی بوده است، گفت: این فیلم را سینمای ایران پذیرفته است زیرا متفاوت از فیلم‌هایی است که تا به امروز درباره عراق ساخته شده است. این فیلم از نگاه یک کارگردان ایرانی به عراق ساخته شده است در حالیکه فیلم‌هایی که تا به امروز ساخته شده مربوط به قبل از جنگ در عراق بوده است.
پورشریف در پاسخ به این سوال که در برلین بازیگران چگونه انتخاب می‌شوند، توضیح داد: در آنجا کمپانی وجود دارد که لیستی از بازیگران را دارند و با توجه به نقش بازیگر‌ها انتخاب می‌شوند.
وی با بیان اینکه این فیلم بین ۱. ۵ تا ۲ میلیارد تومان تولید شده است، گفت: فیلمسازی در اروپا به شکل دیگری است و دستمزدی که ما به بازیگران آلمانی دادیم بسیار کمتر از بازیگران ایرانی شد به عنوان مثال ما به خانم کارولین ایشوون روزانه دستمزد می‌دادیم.
در ادامه این بحث مصطفی زمانی گفت: اگر دستمزد بازیگران خارجی کمتر از ما باشد من بازیگری را کنار می‌گذارم.
زمانی با بیان اینکه همه شما مخاطبان عضوی از خانواده من هستید و از اینکه در بین شما هستم بسیار خوشحالم گفت: این فیلم داستان آدم‌هایی است که به دنبال امید می‌گردند و از شرایط خود خسته هستند و به دنبال موقعیت بهتری می‌گردند.
وی در مورد نقش خود گفت: این نقش را دوست داشتم زیرا می‌خواستم تجربه بین‌المللی با قصه‌ای فرامرزی با بازیگران خارجی داشته باشم.
زمانی با بیان اینکه «برلین -۷» دومین فیلمی است که او در خارج از ایران ایفا کرده است، توضیح داد: این کار تجربه خوبی بود و باید بگویم به دلیل انتخاب یکی از بازیگران کار یک ماه به تاخیر افتاد اما در کل از طرف عوامل در آرامش بودیم و آن اندازه‌ای که دوست داشتم تجربه کسب کردم زیرا گروه بسیار خوب و حرفه‌ای بودند.
محمدی (فیلمبردار) با بیان اینکه دومین کاری است که در خارج از کشور کار می‌کند، گفت: فیلم اولم «آل» بود که با مصطفی زمانی در ارمنستان کار کردیم و در مورد این فیلم هم باید بگویم شرایط کاری بسیار خوب بود و آقای پورشریف همه چیز را در اختیار ما قرار دادند.
وی در ادامه افزود: ۴۶ جلسه فیلمبرداری داشتیم و طبق برنامه ده ساعت کار کردیم.
در ادامه این نشست کارولین اشتوون نیز گفت: با سینمای ایران از طریق فیلم‌های جدایی نادر از سیمین و درباره الی آشنایی دارد ضمن اینکه کارگردانان دیگری از ایران را هم می‌شناسد.
وی در مورد پذیرفتن این نقش توضیح داد: مساله انسانی این قصه برای من خیلی مهم و با ارزش بود و اینکه آدم‌ها برای یکدیگر از جان مایه می‌گذارند. آنقدر این مساله ذهن من را درگیر کرده بود که وقتی یک میزانسینی را توضیح می‌دادند نیم ساعت بعد در مورد جزئیات آن از آقای لبافی سوال می‌کردم.
اشتوون همچنین خاطرنشان کرد: ارتباط بسیار خوبی بین گروه حاکم بود ما با سکوت باهم حرف می‌زدیم و یکدیگر را به خوبی می‌فهمیدیم.
وی در مورد حسش نسبت به این فیلم نیز گفت: این فیلم کاملا احساسی بود تا آنجا که آدم را به فکر کردن وا می‌داشت.