در گفت و گو با ایلنا مطرح شد؛
اساتید اعزامی به خارج از کشور باید بعد از یک سال بازگردند
معاون بین‌الملل دانشگاه تهران با بیان اینکه دو شیوه برای اعزام اساتید به خارج از کشور وجود دارد، گفت: یک نوع اعزام ماموریت پژوهشی است که معمولا ۶ ماهه اعطا می‌شود و مسیر دیگر، فرصت مطالعاتی است که معمولا یکساله اعطا می‌شود. استاد ایرانی اعزامی، بعد از یک سال از اعزام باید به ایران بازگردد و یک مقاله چاپ کند و گزارش فعالیت یکساله بین المللی خود را با دانشکده و سایر اساتید داخلی به اشتراک بگذارد.
«الهام امین زاده» معاون بین‌الملل دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا در مورد اعزام اساتید به خارج از کشور یا دعوت از اساتید کشورهای دیگر برای حضور در دانشگاه تهران و تعاملات این چنینی توضیح داد: در قالب دو راهکار اساتیدمان را به خارج از کشور می‌فرستیم؛ یک مورد ماموریت پژوهشی که معمولا ۶ ماهه است و مسیر دیگر، فرصت مطالعاتی است که معمولا یکساله اعطا می‌شود. اساتید اعزامی در این فرصت هم حمایت مالی می‌شوند هم امکاناتی که در اختیار آن‌ها قرار می‌گیرد و کشور مقصدشان را خودشان انتخاب می‌کنند.
معاون دانشگاه تهران عنوان کرد: البته برای اعزام به برخی از کشورها، طبق گفته وزارت علوم محدودیت‌هایی وجود دارد. پس از اعزام اساتید به کشور خارجی، اساتید تعاملات خود را آغاز می‌کنند و باید با یک استاد فرهیخته خارجی و فعال در زمینه‌ای علمی که در ایران وجود ندارد، همکاری خود را آغاز کنند. استاد ایرانی اعزامی، بعد از یک سال از اعزام باید به ایران بازگردد و یک مقاله چاپ کند و گزارش فعالیت یکساله بین المللی خود را با دانشکده و سایر اساتید داخلی به اشتراک بگذارد.
امین زاده افزود: ما به همین رویه اعزام تعدادی از اساتید را داشته‌ایم و به کشورهای مختلفی اعزام شده‌اند و تا یکسال دیگر به ایران برمی‌گردند. در شهریور ماه گذشته هر هفته حدود دو تا سه نفر از اساتید را اعزام می‌کردیم.
استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران گفت: در خصوص دانشجویان نیز همین شرایط وجود دارد؛ دانشجویان دکتری دانشگاه تهران نیز می‌توانند از فرصت تحصیلی یکساله‌ای استفاده کنند و حمایت مالی هم می‌شوند. همچنین شرایط اعزام دانشجویان با ماموریت پژوهشی نیز وجود دارد که هم در اختیار دانشجویان دکتری و هم اعضای هیات علمی قرار می‌گیرد.
امین زاده در ادامه در پاسخ به سوال دیگری در خصوص برداشتن موانع تحریم‌های علمی و اقداماتی که در این زمینه صورت گرفته، اظهار کرد: ما می‌خواهیم در این مسیر گام برداریم و مرجع این امر سازمان بین المللی یونسکو است. این سازمان باید کشورها را به عدم تحریم علمی دیگران الزام کند. متاسفانه کشورهایی عضو این سازمان هستند که گاهی به اسناد آن عمل نمی‌کنند و این خیلی بد است.
معاون بین‌الملل دانشگاه تهران در ادامه با بیان اینکه در زمینه شناسایی آسیب‌هایی که تحریم در زمینه علمی ایجاد می‌کند، اقداماتی صورت گرفته، ادامه داد: به هر حال چالش‌هایی مانند رسیدن ژورنال‌های بین المللی از خارج به داخل وجود داشت؛ به طور مثال برای ورود ژورنال‌های بین المللی حقوقی به داخل کشور خیلی مانع ایجاد می‌کردند، در حالی که ورود چنین ژورنال‌هایی هیچ ربطی به علوم و فنون هسته‌ای هم نداشت که به تحریم ربط داشته باشد و فقط مجلاتی حقوقی بود که از لاهه هلند باید به ایران می‌آمد.
امین زاده اضافه کرد: همچنین چاپ مقالات رشته‌های علوم انسانی و مشخصا رشته حقوق یکی دیگر از مسائل بود. در واقع ابتدای امر بدون اینکه مقاله‌ای که از ایران ارسال شده را داوری کنند، به محض اینکه می‌دیدند نویسنده مقاله ایرانی است آن را رد می‌کردند و اعلام می‌کردند ارزیابی مقاله برایشان ممکن نیست!
استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران در ادامه تصریح کرد: فقط یک ایمیل خیلی مبهم و سرد به عنوان پاسخ می‌فرستادند و به راحتی به فردی که حدود یک سال روی مقاله‌ای زحمت کشیده پاسخ منفی می‌دادند.
