نتیجه‌گرایی در مسیر قهقرا؛
جایگاه فوتبال ما در جام‌جهانی جوانان کجاست؟!
هنوز در فوتبال ما بر سر بازیکنان پا به سن گذاشته‌ای چون کریمی، نکونام و مجیدی دعواست، در حالیکه بازیکنان با رقم‌های میلیاردی جابجا می‌شوند اما مربیان جرات میدان دادن به جوانان را ندارند...
مسابقات جام‌جهانی فوتبال در رده جوانان این روزها در کشور ترکیه در حال برگزاری است، مسابقاتی که دیدن آنها درس های زیادی برای ما به عنوان ژرونالیست‌های ورزشی داشت.
به گزارش خبرنگار ایلنا، فوتبال ایران در جام‌جهانی جوانان جایی ندارد و دیدن این مسابقات حسرت بزرگی را برای علاقه‌مندان و اهالی فوتبال در کشورمان به همراه دارد، جایی که می‌توانست سکوی پرتاب بازیکنان جوان و آینده‌دار فوتبال ما باشد اما عدم صعود به این مسابقات این فرصت بزرگ را از فوتبال و جوانان ایران سلب کرد.
امروز ترکیه میزبان جام‌جهانی جوانان است و ما همچنان حسرت به دل حضور در چنین تورنمنت‌های بزرگی هستیم، همچنان که نزدیک به نیم قرن است حضور در المپیک برای فوتبال ما تنها و تنها یک رویای دست نیافتنی است.
دیدار اسپانیا و اروگوئه در مرحله یک چهارم نهایی جام‌جهانی جوانان بدون شک یکی از زیباترین بازی‌های این دوره از مسابقات بود. بازیکنان زیر 20 سال اسپانیا و اروگوئه فوتبالی بسیار جذاب و تاکتیکی را در طول 120 دقیقه به نمایش گذاشتند تا جایی که بینندگان تلویزیونی لحظه‌ای نمی‌توانستند چشم از هنرنمایی این بازیکنان جوان و آینده‌دار بردارند.
بازیکنان دو تیم در انتقال بازی از حالت دفاع به حمله و برعکس و همچنین تحت فشار قرار دادن حریف و انجام پرسینگ و همچنین روی ضربات کاشته و کرنرها بسیار عالی عمل می‌کردند، ضمن اینکه حرکات تکنیکی بازیکنان بخصوص جوانان اسپانیایی بسیار چشم‌نواز بود تا جایی که اگر گزارشگر تلویزیونی اشاره به سن و سال این بازیکنان نمی‌کرد تفاوتی بین این تیم با تیم ملی اسپانیا نمی‌شد احساس کرد، همینطور تیم اروگوئه که در طول بازی بسیار منطقی و باهوش مقابل حملات اسپانیا دوام آورد و با روح جنگندگی 120 دقیقه تلاش کرد تا در نهایت با تک گل خود به جمع چهار تیم برتر این مسابقه راه پیدا کند.
وقتی این بازی‌ها را می‌بینیم حسرت می‌خوریم چطور می‌شود این بازیکنان جوان از قاره‌های مختلف این‌گونه با توپ جادو می‌کنند اما در فوتبال ما سال‌ها است پدیده‌ای ظهور نکرده تا بتواند خودش را در سطح اول فوتبال آسیا نشان دهد.
هنوز هم در فوتبال ما بر سر بازیکنان پا به سن گذاشته‌ای همچون علی کریمی، جواد نکونام و فرهاد مجیدی دعوا است و این در حالی است که همین بازیکنان با رقم‌های میلیاردی در تیم های مختلف جابجا می‌شوند اما مربیان ما جرات میدان دادن به جوانان مستعد و آینده دار را ندارند.
حاصل فوتبال نتیجه‌گرا همین است که امروز در فوتبال ایران شاهد آن هستیم. باشگاه‌ها به تیم‌های پایه و پشتوانه‌سازی برای تیم‌های اول خود توجهی نمی‌کنند و تنها دنبال کسب نتیجه‌اند چراکه بقای مدیران و مربیان در باشگاه‌ها بستگی به نتایج آنها دارد فوتبالی که اصول حرفه‌ای را رعایت نمی‌کند نباید هم بیشتر از این توقعی از آن داشت. همچنان باید چشم به ساق‌های خسته بازیکنان پیر و پا به سن گذاشته فوتبال ایران باشیم تا شاید جرقه‌ای زده شود و علاقه‌مندان به این رشته را یک‌بار دیگر سرشوق آورد.
فوتبال ایران همچون چند دهه اخیر همچنان فوتبال هزینه‌بر است و هرگز برای باشگاه‌ها سودی نداشته و ندارد چراکه مدیران فقط و فقط هزینه می‌کنند تا شاید جام بگیرند و در این فوتبال جایگاه خود را حفظ کنند اما غافل از اینکه شیوه مدیریت آنها فقط فوتبال ایران را به قهقرا می‌برد.
گزارش: مهدی نوری
