پس از چهارده روز

ایلنا: هادی حیدری(كاریكاتوریست روزنامه شرق) 14 روز پس از انتشار كاریكاتورش در روزنامه شرق و تعطیلی این روزنامه؛ یادداشتی نوشت و نسخه‌ای از آن را در اختیار خبرگزاری ایلنا قرار داد.

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ در این یادداشت آمده است:

از اولین ساعات چهارشنبه پنجم مهرماه نود و یک که هجمه رسانه‌ای علیه «روزنامه شرق» و اینجانب به بهانه انتشار کارتون «چشم‌بندان» آغاز شد تا به امروز، ساعت‌ها و روزهای پرفشار و پرالتهابی گذشت.
از همان لحظه‌های اول بسیاری از افراد و گروه‌ها با نگاهی به دور از هیجانات تلاش کردند تا مسیر این جریان را به سوی تعادل و آرامش هدایت کنند.
لازم می‌دانم که امروز و پس از گذشت دوهفته که شاید کمی از التهاب آن روزها فروکاسته، از گروه‌های مختلف یاد کنم:

اول- از خانواده‌های معظم شهدا و رزمندگان دوران جنگ که پس از دیدن کارتون مورد بحث به سوء‌برداشت از آن پی برده و صادقانه از اینجانب حمایت کردند،صمیمانه تشکر می‌کنم. آنان سرمایه‌های ارزشمند این کشورند و همواره خود را مدیون محبت‌هایشان می‌دانم.

دوم- از روزنامه‌نگاران و خبرنگاران، کارتونیست‌ها و کاریکاتوریست‌ها، طنزپردازان، نویسندگان و شعرا، اساتید محترم دانشگاه‌ها، حقوقدانان و خبرگزاری‌ها و رسانه‌های مجازی که در این روزها با حمایت‌های بی‌دریغشان تلاش کردند تا افکار عمومی را با تدبیر و درایت روشنگری کنند صمیمانه سپاسگزارم.

سوم- از تمامی منتقدین منصف که جانب حقیقت را حفظ کرده و مرا با نقدهایشان نسبت به کارهایم آگاه کردند تشکر می کنم.
برای آن گروه از افراد و گروه‌هایی که پا را از دایره انصاف فرا گذاشته و هرچه توانستند، اتهامات و ناسزاها را درقالب خبرسازی‌ها و نوشته‌ها و گفت‌و‌گوها به سوی اینجانب و روزنامه شرق و گردانندگانش روا داشتند، کمی تقوا، سعه صدر و جرعه‌ای آزادگی، آرزو می‌کنم.

چهارم- در طول سالیان فعالیتم در مطبوعات، هرگز باعث تعطیلی روزنامه و یا مجله‌ای نبودم. تمام تلاشم را به کار بردم تا در مسیر تعادل گام بردارم. حال که تقدیر این‌گونه رقم خورد تا «روزنامه شرق» به دلیل انتشار کارتونی از اینجانب به تعطیلی کشیده شود با تمام وجودم در برابر گردانندگان، اعضای تحریریه و کارکنان زحمت‌کش روزنامه شرق احساس مسئولیت می‌کنم و از همه آن‌ها حلالیت می‌طلبم. هرچند در تمام این‌ روزها آنان با تمام وجود و با کمال محبت و دوستی از اینجانب حمایت کردند. مدیون محبت‌هایشان هستم و آرزو می‌کنم که در فضایی بهتر افتخار همکاری دوباره با آنان را پیدا کنم.

پنجم- باز هم تاکید می‌کنم که به هیچ‌رو از کشیدن کارتون «چشم‌بندان» قصد جسارت به رزمندگان پاکباخته دوران جنگ را نداشتم. ای کاش روزی فرا رسد تا کمی در قضاوت‌هایمان، اصل «تردید» را وارد کنیم و درصد ناچیزی از فرصت را به متهم بدهیم تا از هجوم اتهامات وارده دفاع کند. چشم‌هایمان را به روی حقیقت باز کنیم و گوش‌هایمان، تنها آن‌چه را نشنود که دل‌هایمان طلب می‌کند.
با همه‌ی این توضیحات باز هم اگر گروهی از ایثارگران و خانواده‌های شهدا و رزمندگان جنگ همچنان از اینجانب کدورتی به دل دارند، از همه آن بزرگواران پوزش و حلالیت می‌طلبم.

ششم- از توقیف هر نشریه‌ای حتی اگر با آن مرزبندی‌های فکری داشته باشم، مخالفم. معتقدم که توقیف یک رسانه، معادل صدور حکم اعدام برای کسی است و محدود کننده آزادی‌ و دموکراسی است.

در پایان از خداوند می‌خواهم که قلمم همواره بر مدار حقیقت و آزادگی حرکت کند.

هادی حیدری
نوزده مهرماه نود و یک