در نشست نقد بررسی فیلم من مادر هستیم در لانه جاسوسی مطرح شد:
جیرانی:هرچه فشار‌ها بیشتر شود مراجعه مردم به فرهنگ زیرزمینی بیشتر می‌شود
رحمان سیفی آزاد:فیلم درراستای نقد زندگی شبه روشنفكری است و این سبك زندگی هیچ اصالتی ندارد و كاملا مقلدانه است.
ایلنا: فریدون جیرانی معتقد است که حذف دیوارهای فرهنگی بعد ازانقلاب باعث شد تا فاصله فرهنگی بین جنوب و شمال برداشته شود.
به گزارش خبرنگار ایلنا، فریدون جیرانی کارگردان فیلم سینمایی من مادر هستم در نشست نقد و بررسی فیلم در لانه جاسوسی و در میان اعضائ بسیج دانشجویی با اشاره به شکل گیری طبقه متوسط گفت: من مدت ۳۰ سال است که درباره این طبقه مطالعه می‌کنم این طبقه از دل بوروکراسی اداری و دولتی و توسط تکنیسین‌ها در زمان پهلوی تشکیل شد البته قبل از انقلاب یک فاصله گذاری بین پایین شهر و بالای شهر وجود داشت و از میدان انقلاب به پایین،پایین شهر و از میدان انقلاب به بالا بالای شهر بود.
وی ادامه داد:بعد از انقلاب و از دهه ۷۰ با تاسیس فرهنگسرای بهمن در میدان کشتارگاه و تاسیس سایر فرهنگسراهاو همچنین تغییر وضعیت اقتصادی این دیوار برداشته شد.
جیرانی افزود: امروز درست است که ما سرمایه داری را نفی می‌کنیم اما دچار نمادهای زندگی سرمایه داری همچون کافی شاپ و فست فود هستیم.
كارگردان فیلم من مادر هستم ادامه داد: قبل از انقلاب سینما و تلویزیون معكوس هم رفتار می كردند تلویزیون دائم دنیال تبلیغ زندگی مردن و غربی بود اما سینما به جنوب شهر می رود و قهرمانش را از دل جنوب شهر بیرون می آورد.
جیرانی افزود: متأسفانه امروز بخش قابل توجهی از سرمایه طبقه متوسط ما خرج بهره‌مندی از فرهنگ زیر زمینی از کانال ماهواره و فیلم‌های غیرمجاز می‌شود. این رقم اصلاً رقم کوچکی نیست و باید بدانیم رشد فرهنگ زیر زمینی بیش از قشر مرفه بر طبقه متوسط آسیب‌پذیر لطمه وارد می‌کند.
جیرانی ادامه داد: واقعیت جامعه ایرانی امروز واقعاً تلخ است و به جای فرار از آن باید آن را تحلیل کنیم. در این مورد هم اتفاقاٌ روی سخن من با برادران انصار حزب‌الله است. چراکه معتقدم هرچه فشار‌ها در سطح جامعه بیشتر شود مراجعه مردم به فرهنگ زیرزمینی هم بیشتر می‌شود این خطرناک است.
وی افزود: تصور نکنید فیلم من درباره قشر کوچکی از جامعه و مربوط به ساکنان بالای جردن است، امروز ماهواره‌ها در بخش گسترده‌ای از جامع ما سبکی از زندگی را تبلیغ می‌کنند که برای بسیاری تبدیل به رویا شده‌اس. شما بروید ببینید چرا یک سریال ترکیه‌ای باید این میزان مخاطب در تهران و شهرستان‌ها داشته باشد. اتفاقاً شما به‌عنوان بسیح دانشجویی باید در این زمینه وارد میدان شوید.
جیرانی ادامه داد: امروز بخش عمده‌ای از طبقه متوسط ما گرایش به مصرف بیشتر و این سبک زندگی خاص دارد. اگر در فیلمم این طبقه را اینگونه به تصویر می‌کشم از روی شکم حرف نمی‌زنم بنده با تحقیق به این جمع‌بندی رسیده‌ام.
رحمان سیفی آزاد فیلمنامه نویس نیز گفت: این فیلم نماد جامعه نیست بلكه نماد یك خانواده است این فیلم یك سبك زندگی خاص را كه شبه مدرن است را تعریف می كند و اصلا هدف ما تبلیغ نبوده است بلكه عین نشان دادن پلیدی و سیاهی است ما در این فیلم تعمد داریم كه بگویم زمانی كه در خانواده ای محرم و نامحرم رعایت نمی شود و مشروبات الكی استفاده می شود معلوم است كه چنین فجایعی رخ می دهد.
وی ادامه داد: فیلم درراستای نقد زندگی شبه روشنفكری است و این سبك زندگی هیچ اصالتی ندارد و كاملا مقلدانه است و مخاطب نیز برای این خانواده دلسوزی نمی كند بلكه متنفر می شود.
وی ادامه داد: ما قصد زیر سوال بردن قصاص را نداشتیم و مخاطب نیز فقط دلش برای آوا می سوزد كه قربانی روابط بد و یك خانواده نا بهنجار و غیر دینی و اخلاقی شده است.
