پگاه آهنگرانی به حسن روحانی چه گفت؟
لطفا برای وزارت ارشاد از کسی که شان و حرمت هنر و هنرمند را درک می کند استفاده کنید. یعنی کسی که بتواند شعارهای شما را در عرصه هنر و فرهنگ و آزادی بیان و اندیشه که به شکوفایی هنر می انجامد عملی سازد.
ایلنا: پگاه آهنگرانی بازیگر سینمای ایران ابراز امیدواری کرد که امروز زمان ان رسیده است که از مدیران متخصص در حوزه های مختلف اتسفاده شود
به گزارش خبرنگار ایلنا پگاه اهنگرانی که در مراسم تجلیلی از فعالین ستادهای انتخاباتی حسن روحانی سخنرانی می کرد خطاب به وی گفت:
حرفهایی که من اینجا میزنم خطاب به آقای حسن روحانی است.نه خطاب به رییس جمهور منتخب و نه رهبر اقلیت یا اکثریت
وی ادامه داد: ولی حرفهایم نه به عنوان یک بازیگر است نه سیاسی کار، نه از طرف سینماگران حرف می زنم و نه نماینده نسل جوانم و نه حتی به عنوان یک زن. حداکثر به عنوان یکی از ۷۵ میلیون ایرانی.... یا یک شهروند عادی است.
ازفهرست آمال و آرزوهاو درخواست ها و تمام چیزهایی که فکر می کنم حقم است (حتی اگر نباشد) که بگذرم شاید فقط یک چیز می‌ماند که بشود به جد ازتان درخواست کرد.... آن هم دقت صد چندان در انتخاب همراهانتان در طول چهار یا هشت سال آینده است.
آهنگرانی افزود: می دانیم مدیریت هر کاری باید به دست متخصص اش باشد و میدانیم و می دانید که سوای از مصلحت و تعامل و شرایط و محدودیت و بهانه ی « از این بهتر کسی نبود» کار را باید به دست کاردان سپرد.
. بده بستان با آدم‌های این کاره کم هزینه تر و عاقلانه تر از سر و کله زدن با موجودی است که بی کفایتی خود را به دست عوامل دیگر می سپارد زیرا که یک فرد مسئول از بار مسئولیت ترسی ندارد. چرا چون یک فرد مسئول می داند چه طور از امکانات موجود استفاده کند. چرا که یک فرد مسئول می داند که برای ساختن آمده نه برای تخریب.
وی خطاب به حسن روحانی ادامه داد: لطفاً برای وزارت کشاورزی کسی را که از کشاورزی سر رشته دارد انتخاب کنید یا برای وزارت آموزش و پرورش، کسی را انتخاب کنید که مدیریت کلان آموزش را بشناسد یا برای وزارت ارشاد از کسی که شان و حرمت هنر و هنرمند را درک می کند استفاده کنید. یعنی کسی که بتواند شعارهای شما را در عرصه هنر و فرهنگ و آزادی بیان و اندیشه که به شکوفایی هنر می انجامد عملی سازد.
باشد که در انتهای این چهار یا هشت سال مجبور نباشیم بگویید مخروبه تحویل گرفتیم و مخروبه تحویل می دهیم. باشد که درگیری مردم دغدغه های فردی باشد نه مشکلات اجتماعی. محدودیت هایمان محدودیت های ذهنی باشد نه تحمیلی. باشد که مدیرانمان مدیر باشند آزاده ها آزاد، مومنین، مومن، سارقین محبوس و صالحین خوشحال.
