ورزش ایران یک قدم تا تعلیق کامل!؟

شرایط حاد ورزش ایران و نامه تهدیدآمیز اخیر IOC به کمیته ملی المپیک ایران امروز بیش از هر روز دیگری می‌طلبد تا وزارت ورزش برای یکبار هم که شده به مساله تعلیق نگاهی واقع‌بینانه داشته باشد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، نامه ارسالی کمیته بین المللی المپیک(IOC) به محمد علی‌آبادی شاید در نگاه اول تا حدودی جنبه پیشنهادی و تلاشی برای خروج ورزش ایران از بحران خودساخته باشد اما همین نامه اگر در چند روز آینده با تصمیمی صحیح از جانب وزارت ورزش همچون همه نامه‌های گذشته پاسخ داده نشود، شاید ورزش ایران که تا دیروز چند فدراسیونش معلق بود را به طور کامل در مسیر تعلیق قرار دهد.

واژه تعلیق با ما و ورزش ما بیگانه نیست. بی‌تردید هیچ‌یک از مسئولین ورزش ایران بعد از گذشت بیش از 6 سال از تعلیق فدراسیون فوتبال هنوز این کابوس تلخ را برای این رشته فراموش نکرده‌اند. تعلیقی که همه ما آثار مخرب آن را با گذشت چند سال هنوز هم می‌بینیم و با آن دست به گریبان هستیم.

با این حال ورزش ایران امروز در شرایطی مشابه‌ همان روزگار به لطف تصمیمات اشتباه و مداخله‌جویانه وزارت ورزش گام به گام اوضاع را به سوی بحرانی‌تر شدن شرایط پیش می‌برد و اگر روال، همان روال ماه‌های اخیر باشد ممکن است ورزش ایران با مصیبت وحشت‌آفرینی به نام تعلیق مواجه شود.

هشدارهای پیاپی چند فدراسیون جهانی در برهه‌های مختلف و البته بی‌توجهی و ساده‌انگاری مدیران ارشد وزارت ورزش رفته رفته فضا را به سمت ورود کمیته بین‌المللی المپیک سوق داده و ادامه این رفتار از جانب محمد عباسی و همکاران و مشاورانش بی‌تردید اوضاع را بد و بدتر خواهد کرد.

عباسی که اولین وزیر ورزش تاریخ انقلاب اسلامی به شمار رفته و اکنون هم قرار است به عنوان اولین وزیر در معرض استیضاح ورزش، راهی مجلس شورای اسلامی شود در ماه‌های اخیر تلاشی مضاعف در مسیر عزل و نصب‌های روسای فدراسیون‌های ورزشی داشت. او و همکارانش که به گفته بسیاری از خانواده ورزش و رسانه‌ها نیم‌نگاهی به انتخابات کمیته ملی المپیک داشته و به دنبال صدارت بر این بخش از ورزش هم بودند، در فرایندی سریالی اقدام به تغییر، عزل و نصب چند فدراسیون ورزشی کردند که واکنش‌های متعددی را در پی داشت.

وزیر ورزش که جرقه ایجاد تغییرات در راس فدراسیون‌های ورزشی را با برکناری مدیر باسابقه‌ای همچون محمدرضا یزدانی‌خرم در فدراسیون کشتی زد، بلافاصله در اقدام بعدی خود حکم به برکناری و تغییر 5 رییس فدراسیون ریز و درشت دیگر(قایقرانی، دوچرخه‌سواری، شنا، تیر و کمان و روستایی و عشایری) داد که با واکنش تند برخی از فدراسیون‌های جهانی این رشته‌ها مواجه شد. واکنش‌هایی که اغلب در قالب نامه‌هایی تهدید‌آمیز یکی پس از دیگری به سمت ساختمان خیابان سئول سرازیر و البته به جای پاسخ به آنها به اتاق بایگانی این وزارتخانه عریض و طویل رفتند و برای همیشه بایگانی شدند.

امروز اما پای کمیته بین المللی المپیک(IOC)وسط آمده و این نهاد بین‌المللی ورزش که پیش از این حکم به عدم برگزاری مجامع انتخاباتی فدراسیون‌های ورزشی ما داده بود، با لحنی تهدیدآمیزتر خواهان بازگشت روسای برکنارشده فدراسیون‌ها تا تعیین تکلیف وضعیت آنها شده و بی تفاوتی به این نامه ممکن است برای وزیر ورزش و مهمتر از آن کل وزرش کشور بسیار گران تمام شود.

مطمئنا مدیران تصمیم‌گیرنده ورزش کشور بیش از هر کسی می‌دانند نهادی با عظمت IOC با هیچ کشوری مدارا نکرده و اگر رای به تعلیق فعالیت‌های ورزش ایران دهد، بازگرداندن این حکم به این راحتی نخواهد بود و ورزش کشور با دنیایی از مصیبت و مشکل باید بار تعلیق را هم به دوش بکشد.

بهتر است وزارت ورزش و محمد عباسی به عنوان فرد اول تصمیم‌گیرنده در این خصوص با یک تصمیم صحیح و البته مد نظر قرار دادن خواسته کمیته بین‌المللی المپیک فضا را به حالت گذشته برگرداند.

بی‌تردید برگشتن وزارت ورزش از چند تصمیم اخیر خود در خصوص برکناری روسای چند فدراسیون ورزشی بسیار عاقلانه‌تر از مقابله به مثل با نهاد بزرگی همچون IOC است که هم ابزار قدرت را در اختیار دارد و هم بهانه‌های کافی برای تعلیق کل ورزش ایران.