غلامرضا امامی:
رسانه‌ملی با بودجه هنگفتش چه سودی نصیب جامعه کرده است؟
بودجه فراوانی صرف ساختن سریال‌ها و فیلم‌های کم‌بیننده می‌شود. صداوسیما تا چه حد توانسته بیننده ایرانی را از نگریستن به سریال‌های ماهواره‌ای بازدارد و افزایش بودجه آن به چه خاطر است؟
باتوجه به بودجه درنظر گرفته شده‌ی هزار و ۶۸ میلیارد و ۹۴۰ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان برای صدا و سیما و گلایه سالک کاشانی(رییس کمیسیون فرهنگی) از کمبود این بودجه، اهل فرهنگ نگرانی خود را از نحوه‌ی سهمیه‌بندی بودجهی بخش فرهنگ اعلام کردند. آنها اعتقاد دارند در تقسیم بودجه برای مجموعه‌ی فرهنگ باید نگران حوزه‌های آسیب‌پذیرتر بود.
غلامرضا امامی(نویسنده، مترجم، منتقد و پژوهشگر ادبی) در گفتگو با خبرنگار ایلنا؛ در اشاره به بودجه هنگفت صدا و سیما در شرایطی که حوزه فرهنگ نیازمند حمایت‌های بیشتر است؛ گفت: باید دید این سازمان در زمینه فرهنگی و رشد جامعه و اطمینان و اعتماد به برنامه‌های صدا و سیما تا چه حد این رسالت را انجام داده است؟ شبکه‌های متعدد رادیویی و تلویزیونی چه مشکلی را تاکنون حل کرده است؟ گاه که از صاحب‌نظران برای شرکت در یک برنامه رادیویی دعوت به عمل می‌آید؛ مبلغی بسیار اندک و ناچیز و شرم‌آور به آنان پرداخت می‌شود یعنی از پرداخت روزانه یک کارگر هم کمتر.
این منتقد و پژوهشگر با اشاره به اینکه اکنون زمانه‌ی " ریموت کنترل " است؛ بیان کرد: هر برنامه‌ای که برای بیننده جداب نباشد با فشار یک دگمه برنامه دیگری را برمی‌گزیند و یا پیچ رادیو را می‌چرخاند. وقت آن است که باید به خود بیاییم، بنگریم و محاسبه کنیم که در مقابل بودجه کلان صدا و سیما، چه سود فرهنگی و اجتماعی کلانی نصیب جامعه شده است؟ چه اعتمادی را صدا و سیما در دیده و دل مردم ما ایجاد کرده است؟
امامی با بیان اینکه بودجهی فراوانی صرف سریال‌ها و فیلم‌هایی می‌شود که بیننده چندانی در میهن ندارد؛ گفت: دریغ است که با گسترش ماهواره، مردم میهن ما به سریال‌های خارجی روی آوردند و علاقه دارند که حتی اخبار میهن را از منابع بیگانه ببینند و بشنوند. فیلم‌های فاخر و گران، با دستمزدهای نجومی تا چه حد توانسته بیندگان ایرانی را جذب کند و آنان را از نگریستن به سریال‌های خارجی که در ماهواره پخش می‌شود؛ بازدارد؟
او ادامه داد: دریغ است که در میهن ما کتاب در ۵۰۰ نسخه نشر می‌یابد و نویسندگان و مترجمان در شمار محرومترین و کم‌درآمدترین قشر جامعه به شمار می‌آیند. حتی اندک کوششی برای رفع مشکل مسکن و بازنشستگی آنان به عمل نمی‌آید. وقتی فراغ بالی نباشد و دغدغه معیشت و مسکن باشد؛ چگونه می‌توان به رشد فرهنگی جامعه دلبسته بود؟
این نویسنده با اشاره به بودجه هنگفتی که در شرایط دشوار اقتصاد فعلی برای صدا و سیما درنظر گرفته شده؛ ادامه داد: دریغ است که تنها یک معرفی کتاب در کل شبکه‌های سیما وجود دارد و آن هم برای معرفی یک کتاب مبلغ گزافی را از ناشران دریافت می‌کنند. یعنی همه چیز برای صدا و سیما، در کفه‌ی آگهی و سودآوری زودگذر است.
امامی در پایان اظهار داشت: متأسفم که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چندان بودجه‌ای برای رشد خدمات فرهنگی در اختیار ندارد. دریغ است که با بودجه انقباضی وزارت ارشاد یاری چندانی از نویسندگان و هنرمندان و اهل کتاب و هنر نمی‌شود.
