برگزاری جشنواره اسب اصیل کُرد در بنای باستانی آناهیتا
مدیر پایگاه تاریخی آناهیتا از برگزاری اولین جشنواره ملی شوسواره و دستگردان اسب اصیل کرد در این بنای باستانی خبر داد.
به گزارش خبرنگار ایلنا از کرمانشاه ،مرتضی گراوند بااشاره به برگزاری این جشنواره، اظهار کرد: باتوجه به اصالت و پیشینه قدیمی اسب کرد در منطقه زاگرس، این جشنواره را در محوطه تاریخی آناهیتا برگزار کردیم.
مدیر پایگاه تاریخی آناهیتا یکی از اهداف مهم در برگزاری جشنواره معبد آناهیتا را نشان دادن همین اصالت و قدمت اسب کرد عنوان کرد و گفت: اولین جشنواره ملی شوسواره و دستگردان اسب اصیل در کنگاور با همکاری اداره ورزش و جوانان شهرستان، هیات سواری شهرستان و این پایگاه برگزارشد.
وی با بیان اینکه این جشنواره در دو بخش شو سواره و دستگردان برگزار شد، افزود: در بخش شوسواره، اسب هایی که داری سواره بودند، مهارت های خود مانند رقص و زیبایی شان را نشان می دادند و در بخش دستگردان، اسب ها بدون سوار بودند و تنها کسی با عنوان هندلر آنها را هدایت می کرد.
گراوند از حضور حدود ۷۰ اسب اصیل کرد در این جشنواره خبرداد و گفت: شرکت کنندگانی از استان های تهران و غرب کشور در این جشنواره حضور داشتند و حدود ۳۵۰۰ تا ۴۰۰۰ نفر نیز برای دیدن این جشنواره وارد معبد آناهیتا شدند.
وی هدف اصلی از برگزاری این جشنواره را در مکان باستانی معبد آناهیتا، ترغیب جوانان برای گرایش به سمت ورزش سوارکاری، توجه به اصالت اسب کرد و آشتی دادن آنها با هویت های تاریخی خود همچون معبد آناهیتا عنوان کرد.
وی در ادامه از اسب کرد به عنوان یکی از قدیمی ترین اسب های ایران باستان یاد کرد و گفت: از هزاره دوم قبل از میلاد مسیح که کاسی ها وارد منطقه زاگرس شدند و در دشت های پهناور این منطقه سکنی گزیدند، یکی از مهمترین اقداماتشان پرورش اسب در این منطقه و صادرات آن به بین النهرین بود.
مدیرپایگاه تاریخی معبد آناهیتا اعلام کرد: هرچند پیش از کاسی ها اقوام دیگری هم در منطقه زاگرس زندگی می کردند و اسب داشتند، اما برای اولین بار کاسی ها بودند که در این منطقه اقدام به پرورش اسب و صادرات آن به بین النهرین یا عراق امروزی کردند.
گراوند اضافه کرد: کاسی ها؛ گروه های جنگی چریکی بودند که نیاز بوده برای نبردهایشان اسب سواران ماهری باشند، بنابراین در کنار آموزش جدی سوارکاری، اسب را هم پرورش می دادند.
وی ادامه داد: در دوره های بعدی یعنی هزاره اول پیش از میلاد مسیح در زمان مادها، هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان شاهد حکاکی و حجاری نقش برجسته هایی از اسب ها هستیم که شاهان در لشگرکشی هایشان به همراه داشته اند.
مدیر پایگاه تاریخی معبد آناهیتا به تداوم پرورش اسب در دوره های پس از کاسی ها اشاره کرد و گفت: دشت های بیستون، ماهیدشت، چمچمال و کوهدشت تحت عنوان "دشت نسا" در دوره های بعدی مهمترین مرکز پرورش اسب در زاگرس بوده اند که به اسب های پرورش یافته در این منطقه "اسب نسایی" گفته می شد و ریشه اسب های اصیل کرد بوده اند.
وی افزود: در تاق بستان در تاق بزرگ خسرو دوم اسب زیبا و بزرگی نقش برجسته که عده ای آن را ایزدبهرام نماد جنگ ایرانیان و عده ای آن را شبدیز خسرو پرویز می دانند که اصالت اسب اصیل کرد را نشان می دهد.
این مسئول متذکر شد: در تاریخ اسب حیوانی بوده که به خاطر نبردهای نظامی بسیار مورد توجه قرار داشته و حال با در نظر گرفتن موقعیت کوهستانی و اقلیم خاص منطقه زاگرس و دشواری نبرد در آن، نیاز بوده اسب هایی قدرتمند و آرام در اختیار سربازان باشد که اسب کرد این ویژگی ها را داشته است.
گراوند با تاکید براینکه جایگاه اسب بعدها در دوران اسلامی هم حفظ شده، عنوان کرد: در اسلام همواره توصیه می شود که به فرزندانتان شنا، تیراندازی و سوارکاری آموزش دهید که نشان از اهمیت این رشته ورزشی دارد
