10 هزار مسافر نوروزی از سراب "قره دانه" بازدید کردند

سخنگوی شورای اسلامی شهر کوزران سنجابی در گفتگو با خبرنگار ایلنای کرمانشاه اظهار داشت: سراب "قره‌دانه" از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری بخش کوزران سنجابی است که در نوروز امسال پذیرای خیل عظیمی از مسافران نوروزی است.

داود امامی افزود: از اوایل بهمن ماه با همت شهرداری و شورای شهر کوزران و با نظر مثبت فرماندار کرمانشاه اقدام به لایروبی و درختکاری در محدوده سراب قره‌دانه کردیم که بازتاب خوب و رضایت بخشی در منطقه داشت.

این عضو شورای اسلامی شهر کوزران سنجابی در خصوص نیمه تمام شدن پروژه ساماندهی سراب قره‌دانه، خاطرنشان ساخت: متاسفانه امور آب شهرستان اعلام کرده که بایستی ادامه کار عمرانی در قره‌دانه متوقف شود زیرا باعث کور شدن چشمه‌های سراب می‌شود که تمام تلاشمان را برای متقاعد کردن آنها کرده‌ایم و با توجه به به تاکید ویژه شخص فرماندار مبنی بر زیباسازی سراب قطعا در سال‌جاری شاهد اتمام این امر خیر خواهیم بود.

امامی ابراز داشت: آب چشمه‌های سراب قره‌دانه از سفره زیرزمینی کوه‌های بنی‌گز تامین می‌شود و از سویی چشمه دل دل آن نیز دارای قداستی خاص در میان اهالی است.

امامی افزود: در حالی‌که طی سنوات اخیر آب سراب های همجوار نظیر سراب نیلوفر فروکش کرده اما سراب قره‌دانه همچنان خروشان و پرآب‌تر است و همین امتیاز ویژه‌ای در راستای توجه بیشتر به آن است.

وی گفت: فرماندار محترم کرمانشاه وعده داده که در توزیع اعتبارات سال 94 اعتباری جهت توسعه بیشتر قره‌دانه و همچنین ایجاد شهربازی و باغ وحش درنظر بگیرند و شهرداری کوزران نیز در این راستا مشغول تهیه طرح است.

امامی در ادامه عنوان داشت: نظر مسئولین شهرستان خصوصا فرماندار و بخشدار و شهردار و شورای شهر در خصوص توسعه و ساماندهی قره‌دانه مثبت است.

سخنگوی شورای شهر کوزران در زمینه هزینه‌های صرف شده ساماندهی سراب گفت : در لایروبی سراب قره‌دانه تمام هزینه‌های انجام شده از محل اعتبارات جاری بود که تلاش شهردار و پرسنل شهرداری کوزران در این زمینه ستودنی است.

امامی گفت: سراب قره‌دانه در طرح هادی در محدوده  شهر کوزران قرار دارد و بعنوان یک منطقه گردشگری مناسب برای تفریح شهروندان کوزرانی مطرح شده و از طبیعت و آب و هوای خوبی بهره مند است.

داود امامی در پایان اظهار داشت: ﺳﺮﺍﺏ ﻗﺮﻩ‌ﺩﺍﻧﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﻧﻮﺳﻨﮕﯽ - ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺷﮑﺎﻧﯿﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ 4 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﯼ ﮐﻮﺯﺭﺍﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺍﺛﺮ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۲۳ ﺗﯿﺮ ۱۳۷۶ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺛﺒﺖ ۱۹۰۰ ﺑﻪﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻠﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺛﺒﺖ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ.