تفکر طرفدار تحریم اقتصادی، تفکر ایجاد نفرت است

به گزارش ایلنا، جمعی از روزنامه‌نگاران و فعالان سیاسی-اجتماعی لیبرال در حمایت از توافق وین و در انتقاد از مخالفان این توافق، بیانیه‌ای صادر کردند. امضا کنندگان با اشاره به تحریم‌های اقتصادی، تفکر طرفداری از تحریم‌های اقتصادی را تفکر ایجاد نفرت نامیدند.

‌

این بیانیه که نسخه‌ای از آن در اختیار ایلنا، قرار گرفت به شرح زیر است:

اگر کالاها از مرزها عبور نکنند سربازان عبور خواهند کرد. ( فردریک باستیا )

از میان حوادث تلخ و شیرین سال‌های اخیر در ایران، انتخابات ریاست جمهوری سال 92 از اهمیت و درخشش خاصی برخوردار است و عقلانیت و خرد جمعی ایرانیان در برخورد با معضلات سیاسی –اجتماعی را نمایان می‌سازد. انتخاب مردم در آن سال، انتخاب حداقل‌های ممکن در برابر مطلوب‌های حداکثری و ناممکن بود و در این انتخاب، حل و فصل بحران هسته‌ای و ترمیم روابط اقتصادی با جامعه‌ی جهانی از اولویت‌های اساسی مردم بودند. حال که با درایت دولت و تیم مذاکره‌کننده‌ی هسته‌ای این پرونده به سرانجام قابل قبولی رسیده و افق‌های روشن اقتصادی نمایان شده است، گروه‌ها و افرادی به تکاپو افتاده و در تلاش‌اند تا اراده‌ی معطوف به صلح و ثبات را در دو طرف مذاکرات بشکنند. در یک سوی این مخالفت‌ها نومحافظه‌کاران و جنگ‌سالاران آمریکایی قرار دارند و در سوی دیگر دلواپسان ایرانیِ داخل و خارج کشور هستند که از دو زاویه‌ی متفاوت اما هم‌سو بر توافق هسته‌ای اخیر می‌تازند.

اما  می‌توان گفت عجیب‌ترین و تاسف‌بارترین انتقادها به توافق هسته‌ای را کسانی وارد می‌کنند که خود را لیبرال می‌دانند و از منظر آزادی‌خواهی به انتقاد می‌پردازند. چنین دیدگاهی به اِعمال تحریم در جهت فشار اقتصادی و به تبع آن آغاز اعتراضات مدنی به حکومت معتقد است و البته در شناخت مصداق‌های تاریخی و نمونه‌های عینی و شرایط متفاوت کشورها دچار ضعف و کمبود آگاهی است.

ما جمعی از ایرانیان لیبرال بر این باوریم که اصولا لیبرالیسم با تحریم و بستن گلوگاه‌های اقتصادی یک کشور سازگار نیست و تجارت و داد و ستد متقابل همواره در طول تاریخ به عنوان یکی از مطمئن‌ترین راه‌ها برای مبادله‌ی فرهنگی و سیاسی عمل کرده است. از سوی دیگر معتقدیم تفکر طرفداری از تحریم اقتصادی را می‌توان تفکر ایجاد نفرت نامید که با تحمیل رنج و محنت بر ساکنان یک سرزمین،  گفتمان صلح و آشتی را به محاق برده و شرایط روحی و روانی مناسبی برای بروز جنگ مهیا می‌کند. حال چگونه می توان کسانی را لیبرال نامید که رنج یک ملت را وسیله‌ای مناسب در جهت رسیدن به اغراض سیاسی خود قرار داده‌اند؟!

به احتمال زیاد مدافعان تحریم به حربه همیشگی خود متوسل شده و ادعا می‌کنند هدف تحریم‌ها مردم ایران نیست .پیداست که چنین ادعایی تا چه اندازه بی اساس است.  چنین روشی حداقل در کشورهای دارای منابع نفتی به نتیجه نمی‌رسد و برعکس باعث ایجاد فساد اقتصادی گسترده شده و آسیب‌های جدی و جبران‌ناپذیری به مردم وارد کرده و جامعه‌ی مدنی را در خطر نابودی قرار می‌دهد.

ما امضا کنندگان این بیانیه به جد معتقدیم، لیبرالیسمی که خواهان کاهش آلام و دردهای بشر از یک سو و افزایش رفاه و شادی برای افراد از سوی دیگر است، نمی‌تواند مشوق تحریم اقتصادی و به تبع آن جنگ‌های خانمان‌سوز باشد.

امضا کنندگان:

1. سیامک احدی
2. محمد رضا احمدی نیا
3. پوریا استرکی
4. مهدی الیاسی
5. لادن امینی
6. رضا انصاری
7. مسعود بربر
8. نجات بهرامی
9. الناز بهنام
10. احسان بداغی
11. محسن بیدی
12. جیران پیله وری
13. علی جمالی
14. کورش جنتی
15. حمید رضا خادم
16. مجتبی خندان
17. امیر حسین رشیدیان
18. محمد رضایی 
19. احسان رمضانیان
20. نفیسه زارع کهن
21. حامد سیاسی‌راد
22. حسین سعیدی
23. امیرمحسن شاه شرقی
24. حجت شریفی
25. سینا شکوهی
26. محمد شوراب
27. ادریس صالحی گل‌سفیدی
28. سمیرا صدری
29. حامد عبداللهی
30. حنیف علیپور
31. سینا قاسمی
32. زهرا قلی پور
33. امین قلعه‌ای
34. سعید لیلاز
35. بسیم لاله
36. پیمان مقدم
37. آرش محمدنیا
38. یاسر مختاری
39. حسین معصومی
40. احسان منصوری
41. فرید هاشمی
42. سورنا هاشمی