حرکت به سوی سازمان دانش محور

ایلنا: سازمانی که کارکنانش را به جای مهارت ورزی، به ارادت ورزی فرا می‌خواند، هیچگاه رنگ تحول و پویایی نخواهد دید. در نظام‌های مدیریتی که راه رشد بر کار‌شناسان مستقل و علمی بسته باشد، قطعا چاپلوسی، ریا، تزویر و دلزدگی مخاطبان نتیجه محتوم سیاست‌های آن خواهد بود.

به گزارش ایلنا، دریادداشتی درسایت مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش آمده است: ‌ امروز یکی از رویکردهای جدید در مدل‌های مدیریت، مدیریت دانش(Knowledge Management) است و کارکنان سازمان‌های عصر جدید را کارکنان دانشی یا دانشکار می‌نامند و سازمان‌هایی توانمند ترند که بهره بیشتری از دانش و کارکنان دانشی داشته باشند.

مدیریت دانش، دعوتی است از تمام کارکنان یک سازمان برای به اشتراک گذاری دانش خود میان سایر همکاران در باب چیستی مدیریت دانش و تشریح کارکردهای آن مجالی مقتضی لازم است، اما از باب اشاره‌ای مختصر همین بس که طی سال‌های گذشته یکی از آسیب‌های اساسی دستگاه‌های اجرایی، سکوت «کار‌شناسان دانشی»(Knowledge worker) بود که در دانش مدیریت از آن به عنوان یک زنگ خطر یاد می‌شود.

امام علی(علیه السلام) در فرازی می‌فرمایند: غایه الفضائل العلم؛ اوج برتری‌ها، دانش است. فراموش نکنیم که مدیریت موفق، مدیریتی است که بتواند بسترهای مشارکت و به میدان آوردن کار‌شناسان بویژه کارکنان دانش مدار را در فرآیند‌های کاری فراهم آورد. پدیده‌ای که طی این سال‌ها اعتبار نظام مدیریتی کشور را دچار خسران نمود، به انزوا کشیده شدن اکثریت دانایان بود.

سکوت و انزوای کارمندان عادی در یک سازمان چندان مهم نیست، چرا که ارزش انسان به میزان دانش اوست. در آموزه‌های دینی ما خداوند هم بنده دانشی می‌خواهد، اما سکوت کارمندان آگاه و دارای دانش و کم توجهی به سواد و دانایی آن‌ها در فرایندهای سازمانی بسیار آسیب زاست و می‌تواند به یاس و طبیعتا اختلال در ماموریت‌های سازمانی بینجامد.

کشف دانش ضمنی یا نهفته کار‌شناسان و کارمندان یک دستگاه اجرایی و کمک به انگیزه‌مند کردن دانشکاران آنقدر مهم است که در ادبیات تحول منابع انسانی، راه موفقیت و تحقق اهداف سازمان را تا حد زیادی وابسته به این عامل مهم می‌دانند.

به هر حال با توجه به اینکه یکی از اولویت‌های چهارگانه وزیر محترم آموزش و پرورش ساماندهی و تحول در منابع انسانی اعلام شده، امید است که در فرایند‌ها و تصمیم گیری‌های مدیریتی ضمن اینکه زمینه برای نقش آفرینی کار‌شناسان اهل نظر و نقاد آماده شود، تلاش شود تا ملاک و معیار برتری کارکنان به میزان دانش تخصصی آن‌ها باشد، نه به رفتارهای ارادت مآبانه و از سر وفاداری محض به مقام مافوق.

فراموش نکنیم سازمانی که کارکنانش را به جای مهارت ورزی، به ارادت ورزی فرا می‌خواند، هیچگاه رنگ تحول و پویایی نخواهد دید. در نظام‌های مدیریتی که راه رشد بر کار‌شناسان مستقل و علمی بسته باشد، قطعا چاپلوسی، ریا، تزویر و دلزدگی مخاطبان نتیجه محتوم سیاست‌های آن خواهد بود.

آغاز نشست‌های صمیمی دکتر فانی در جمع کار‌شناسان و اختصاص سهمی از زمان برای گفتگو آزاد و نقادانه با کار‌شناسان ستادی، فصلی جدید به روی پویایی و تحول سازمانی است.

پایان سخن را به این سخن زیبا و درس آموز امیر کلام امام علی(علیه السلام) خاتمه ببخشیم که به مالک اش‌تر توصیه فرمودند: ‌ای مالک مبادا طوری مدیریت کنی که دانایان به سکوت و عزلت بگرایند و نادانان بر صدر نشینند!

امید آنکه شاهد دل دادن کار‌شناسان دانشی دستگاه پهن پیکر آموزش و پرورش و مشارکت آن‌ها در تمام فرایندهای سازمانی از یک سو و آماده ساختن زمینه حضور مشتاقانه و آزادانه از سوی مدیران باشیم. چنین باد.