مدیرعامل شرکت عملیات اکتشاف نفت در گفتوگو با ایلنا مطرح کرد:
دلیل توتال برای جلوگیری از دستیابی ایران به اطلاعات مخزنی
باید قبول کنیم که از لحاظ مدیریت قوی‌تر هستند و توان مالی نیز دارند و چون خارجی هستند بحثتحریم را نداشته و می‌توانند تجهیزات را وارد کنند و این‌ها از جمله برتری آنهاست ولی صرفا اینگونه نیست که ما ضعیف هستیم و آن‌ها باید کمک کنند ضمن اینکه در پالایشگاه سازی چیزی باقی نمانده که ما نتوانیم طراحی واجرا داشته باشیم.
" مدیرعامل شرکت عملیات اکتشاف نفت " گفت: توتال با این عنوان که برخی لایه های فازهای ۱تا ۴ H۲S بالاتری دارند اجازه مشبک سازی را به ایرانیان نداد.
" محمدرضا زهیری "، مدیرعامل شرکت عملیات اکتشاف نفت در گفتوگو با خبرنگار ایلنا در خصوص دلیل ایجاد مانع از سوی " توتال " برای مشبک سازی برخی لایه‌ها در فازهای ١ تا ۴ پارس جنوبی و در نتیجه محروم شدن ایران از بسیاری از اطلاعات مخزنی گفت: در سال ۸۹ یعنی زمانی که پیمانکاران خارجی در این فاز‌ها کار می‌کردند فاز یک را مشبک سازی نکردند و برای توجیه کارشان مسائل فنی را مطرح کردند اما وقتی خودمان این کار را انجام دادیم باعثشد فشار گاز مخزن بالا رفته و بیشتر بتوانیم تولید کنیم.
وی افزود: این شرکت فرانسوی دلیل امتناع را این گونه مطرح کردند که لایه یاد شده H۲S بالاتری نسبت به دیگر لایه‌ها دارد، لذا خودمان این اقدام را انجام دادیم و متوجه شدیم که اینگونه نیست لذا بقیه کار را خودمان ادامه دادیم.
زهیری در ادامه در خصوص اینکه آیا دلیل سپردن پروژه‌هایی که به کشورهای خارجی دلیل ناتوانی ایران است، توضیح داد: تنها دلیل این واگذاری‌ها این است که که آن‌ها تجربه‌شان بیشتر است و نظام پیمانکاریشان نیز خیلی قبل‌تر از ایران شروع شده است.
وی خاطرنشان کرد: باید قبول کنیم که از لحاظ مدیریت قوی‌تر هستند و توان مالی نیز دارند و چون خارجی هستند بحثتحریم را نداشته و می‌توانند تجهیزات را وارد کنند و این‌ها از جمله برتری آنهاست ولی صرفا اینگونه نیست که ما ضعیف هستیم و آن‌ها باید کمک کنند ضمن اینکه در پالایشگاه سازی چیزی باقی نمانده که ما نتوانیم طراحی واجرا داشته باشیم.
گفتنی است؛ قسمت عمده تکمیل یک چاه جداربندى شده مشبک کردن لایه تولیدی آن است. با این عمل بین لایه تولیدی و چاه ارتباط برقرار می‌شود. برای برقراری این ارتباط نیاز است، گلوله‌های مشبک کاری جدار پوششی چاه را سوراخ کنند. پس از مشبک کاری و ارتباط چاه با سنگ مخزن جریان سیال به درون چاه، آغاز و امکان تولید از چاه مهیا می‌شود. میزان تولید از چاه با انتخاب فواصل مناسب براى مشبک کاری، بهینه سازی طول شبکه‌ها، تراکم و زاویة گلوله‌ها ارتباط مستقیم دارد.
به گزارش ایلنا، شرکت توتال، در سال ۱۹۲۴ تاسیس شد و از ابتدای فعالیت خود، در صنعت نفت، همواره از مطرح‌ترین شرکت‌های نفتی جهان، محسوب شده است.
این شرکت در طول دهه ۱۹۳۰ میلادی، وارد فعالیت‌های اکتشاف و تولید نفت خاورمیانه شد و اولین پالایشگاه توتال، در سال ۱۹۳۳ و در شهر نورماندی فرانسه آغاز به کار کرد. پس از جنگ جهانی دوم، این شرکت، شروع به گسترش حوزه فعالیت‌های خود، در سطح بین‌المللی نمود و اکتشاف نفت در کشورهای ونزوئلا، کانادا و آفریقا را آغاز کرد.
عملیات اکتشاف نفت، در کشور الجزایر، مستعمره فرانسه، در سال ۱۹۴۶ آغاز شد. در دهه ۱۹۵۰ میلادی، این کمپانی از طریق منابع نفتی الجزایر، به یک منبع عمده نفتی تبدیل شد. در سال ۱۹۵۴، بخش پایین‌دستی کمپانی توتال، راه‌اندازی شد و جایگاه‌های پمپ بنزین خود را، با نام تجاری توتال، در قاره آفریقا و اروپا تاسیس نمود. شرکت نفت فرانسه همچنین از شرکت‌های کنسرسیوم نفت ایران بود و طبق قرارداد کنسرسیوم، ۶٪ در منافع آن شریک بود. در ۱۹۸۵ نام کمپانی به «توتال - شرکت نفت فرانسه» تغییر کرد.
در سال ۱۹۹۰ پس از ادغام با شرکت بلژیکی پتروفینا، نام شرکت، به «توتال - فینا» تغییر پیدا کرد. این کمپانی فرانسوی، روند تبدیل شدن، به یک ابر کمپانی را، در سال ۱۹۹۹ و با ادغام با شرکت «الف اکیتین» آغاز نمود. شرکت جدید، «توتال فینا الف» نام گرفت.
این نام، تا سال ۲۰۰۳ باقی ماند. سپس، در این سال، با تائید هیئت مدیره، نام کمپانی، توتال تعیین شد. سابقه نخستین همکاری شرکت ملی نفت ایران و توتال به پیش از انقلاب باز‌می‌گردد؛ در اواخر دهه ۶۰ میلادی که آپارتاید در افریقای جنوبی در اوج بود، شرکت تازه‌تأسیس ساسول برای احداثپالایشگاهی در سالسبورگ با شرکت ملی نفت و توتال به مذاکره نشست که در نهایت منجر به امضای قرارداد ساخت پالایشگاه ۵۰ هزار بشکه‌ای با مشارکت ۵/۵۲ درصدی ساسول، ۵/۱۷ درصدی ایران و ۳۰ درصدی توتال شد. در آن سال‌ها توتال در صدد حذف ایران از پروژه فوق بود اما شرکت ساسول به دلیل طراحی این پالایشگاه با نفت خام ایران نیازمند «اتیکت» شرکت ملی نفت ایران بود لذا به درخواست فرانسوی‌ها پاسخ منفی داد.
پس از این تجربه همکاری در حوزه پایین‌دست، همکاری چشمگیری میان توتال و ایران شکل نگرفت تا در اوایل دهه ۷۰ شمسی که شرکت‌های اروپایی از جمله توتال وارد ایران شدند. توتال توسعه میدان سیری A و E را به عهده گرفت و در برنامه توسعه این میدان به ایران اطمینان داده بود که ۱۲۰ هزار بشکه به تولید نفت ایران افزوده خواهد شد، اما ین امر تحقق نیافت.
توتال همزمان در ایران و قطر، وظیفه توسعه بهره‌برداری بخشی از بزرگ‌ترین میدان گازی جهان را بر عهده داشت که پس از خروج از ایران، همه توان خود را برای حداکثر کردن منافع و درآمدهای گازی قطر به کار گرفت.
