تامین معاش تنها انگیزه کارگران برای کار در عسلویه است

یک فعال کارگری یکی از شرکت‌های پیمانکاری در منطقه عسلویه اظهار داشت: چون شرکت‌های پیمانکاری پس از پایان پروژه خود را ملزم به نگهداری کارگران نمی‌بینند، سرنوشت آنان نیز برایشان بی‌اهمیت است.

«رحیم نوری» با اشاره به انتشار میعانات گازی در فضای عسلویه و موقعیت جغرافیائی خاص منطقه که شرایط تنفسی را هم برای کارگران و هم برای ساکنان آن منطقه دشوار ساخته است، به ایلنا گفت: به‌دلیل پالایش‌ ناقص نفت و ضعف در این تکنولوژی در پالایشگاه‌ها این میعانات سوزانده و از راه دودکش‌هائی به ارتفاع ۴۵ متر در هوا متساعد می‌شود.

وی افزود: در این شرایط مسئله ضرورت تامین معاش خانواده‌های کارگری تنها عاملی است که باعثشده است کارگران پروژه‌ای حضور در چنین محیطی را تحمل کنند.

این بازرس فنی لوله کشی بابیان اینکه استاندارد این دودکش‌ها باید ۱۰ متر باشد، ادامه داد: با وجود این تعارض در گزارش بازرسان کمتر اشاره‌‌ای به مسئله آلایندگی شده‌ است.

نوری در توصیف وضعیت کارگران این منطقه در ادامه گفت: حقوق معوقه، غذاهای بی‌کیفیت، و احتمال بیکار بودن برای مدت نامعین پس از پایان اتمام پروژه هیچ انگیزه و روحیه‌ای را برای کارگران باقی‌ نمی‌گذارد.

وی در توضیح عملکرد پیمانکاران اظهار داشت: بسیاری از شرکت‌های پیمانکاری با دولت طرف قرارداد هستند و به محض این‌که دولت بودجه این شرکت‌ها را تأمین نکند، آنان نیز فشار صدچندانی به کارگران وارد آورده و آنان را بدون چشم بر هم زدنی تعدیل می‌کنند.

این کارگر فنی با تأکید این موضوع که کارفرمایان باید به موضوعات بهداشت جسمی و روحی کارگران توجه داشته باشند تأکید کرد: کارفرمایان از روانشناسی کار اطلاع نداشته و بهداشت و امنیت جسمی کارگران در کار(HSE) را حذف می‌کنند.

این مقام کارگری افزود: در یکسال اخیر یکی از پیمانکاران قریب ۳۰۰ نفر کارگر را اخراج کرد و تنها دلیل آن اتمام پروژه بود.

این مقام کارگری بیان کرد: چنین منطقه‌ای که میلیاردها دلار برای کشور ارزآوری دارد از داشتن یک بیمارستان نیمه تخصصی محروم بوده و چنانچه حادثه‌ای برای کارگران رخ دهد، نزدیکترین بیمارستان در لامرد با اینجا حدود ۳۰۰ کیلومتر فاصله دارد که ظرفیت پذیرش آن حتی به شش مجروح هم نمی‌رسد.

نوری ضمن اظهار تأسف از این موضوع در خصوص وضعیت آسایشگاه‌های این کارگران اظهار داشت: خوابگاه‌های تعبیه شده برای استراحت کارگران ۱۵ نفر با تخت‌های سه طبقه در یک اتاق بدون تلوزیون است.

وی ادامه داد: مرخصی‌های کارگران به ازای هر ۲۵ روز ۵ روز و یا هر ۲۴ روز ۶ روز استراحت است که برای کارگران رده‌های پائین چون با اتوبوس در تردد خواهند بود چیزی نزدیک به ۴ روز خواهد شد.

نوری همچنین از پایین بودن کیفیت غذای و اینکه ساعات کاری کارگران در فصول گرم سال بدون توجه به بازدهی و شرایط جوی تعیین می‌شود به عنوان یکی دیگر از مشکلات صنفی کارگران شاغل در این منطقه یاد کرد.

این فعال کارگری در خاتمه افزود: طبق اصول علمی ثابت شده در روابط کار اگر کارفرمایان باور داشته باشند که شرایط کاری بهتر بازدهی کار را بالا خواهد برد هرگز اجازه وجود چنین وضعیتی را نمی‌دادند