۱۰ کشور، نیمی از جمعیت مهاجران جهان را در خود جای داده‌اند
سازمان عفو بین‌الملل اعلام کرد که حدود ۱۰ کشور نیمی از جمعیت مهاجران جهان را در خود جای داده‌اند.
به گزارش ایلنا به نقل از خبرگزاری فرانسه، سازمان عفو بین‌الملل، امروز – سه‌شنبه – اعلام کرد که ۱۰ کشوری که دو و نیم درصد از تولید ناخالص ملی را دارند، نیمی از جمعیت مهاجران جهان را در خود جای داده‌اند.
این سازمان آنچه که خودخواهی کشورهای ثروتمند خواند را محکوم کرد.
عفو بین‌الملل در گزارشی در مورد وضعیت ۲۱ میلیون مهاجر جهان، کشورهای همسایه نواحی بحران‌زده را در بر دارنده قسمت عمده مشکلات مهاجران جهان معرفی کرد.
بر اساس این گزارش، ۵۶ درصد از مهاجران جهان در ۱۰ کشور پناه گرفته‌اند و این سازمان پیشنهاد داده که کشورهای جهان سالانه برای ۱۰ درصد از مهاجران اسکان ایجاد کنند.
«سلیل شتی» رئیس سازمان عفو بین‌الملل در این رابطه گفت: «شمار کوچکی از کشور‌ها تنها به این دلیل که همسایه کشورهای بحران‌زده هستند، مجبور شدند که بار بیشتری را به دوش بکشند.»
وی افزود: «شرایط عمیقا ناپایدار است و این موجب شده تا میلیون‌ها نفر از کشورهای سوریه، سودان جنوبی، افغانستان و عراق فرار کرده و مورد آزار و اذیت قرار بگیرند. هم اکنون زمان آن رسیده که رهبران وارد مناظره‌های جدی و سازنده در رابطه با نحوه مواجه جوامع ما برای کمک به کسانی که مجبور به ترک خانه‌های خود بر اثر جنگ و ظلم شده‌اند، شوند.»
سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه خود افزود که بیشترین میزان پذیرش مهاجران از سوی اردن بوده که حدود دو میلیون و ۷۰۰ هزار نفر را در خود جای داده است. پس از اردن، کشورهای ترکیه (دو میلیون و ۵۰۰ هزار)، پاکستان (یک میلیون و ۶۰۰ هزار) و لبنان (یک میلیون و ۵۰۰ هزار) قرار گرفته‌اند.
گزارش این سازمان همچنین به شش کشور دیگر اشاره کرد که در میان ۱۰ کشوری هستند که صدها هزار مهاجر را در خود جای داده‌اند. این فهرست شامل، ایران (۹۷۹ هزار و ۴۰۰) ،اتیوپی (۷۳۶ هزار و ۱۰۰)، کنیا (۵۵۳ هزار و ۹۰۰)، اوگاندا (۴۷۷هزار و ۲۰۰)، جمهوری دموکراتیک کنگو (۳۸۳ هزار و ۱۰۰) و چاد (۳۶۹ هزار و ۵۰۰ ) می‌شود.
این داده‌ها شامل ارقامی از کمیسیون عالی سازمان ملل در امور مهاجران می‌شود.
عفو بین‌الملل همچنین اعلام کرد که کشورهای ثروتمند جهان «کمترین میزان مهاجران را در خود جای داده و کمترین میزان کمک را در این راستا انجام داده‌اند.»
در ادامه آمده است: «این مسئله تنها به ارسال کمک‌های مالی محدود نمی‌شود. کشورهای ثروتمند نمی‌توانند تنها با پرداخت مالی مردم را در این مناطق نگاه دارند.»
شتی تاکید کرد: «اگر قرار بود تا هر کدام از این کشورهای ثروتمند جهان بخشی از مهاجران را پذیرفته و متناسب با اندازه، ثروت و نرخ بیکاری اقدام کنند، اسکان دادن اکثر مهاجران جهان امری قابل حل و اجرا بود.»