سیامک گلشیری:
عرصهٔ ادبیات نمایشی ایران از مشکلات مادی رنج می‌برد
کانون نمایش‌نامه نویسان خانهٔ تئا‌تر ایران باید ارتباط موثرتری با حوزهٔ نشر و توزیع برقرار کند تا با حمایت از متون، کاستی‌ها در حوزهٔ پخش متون در کتابفروشی‌ها نیز مدیریت شود.
سیامک گلشیری، نویسنده و یکی از داوران پنجمین دورهٔ انتخاب آثار بر‌تر ادبیات نمایشی ایران معتقد است کاستی‌های مالی یکی از اصلیترین چالش‌های پیش روی فعالان عرصهٔ ادبیات به ویژه نمایش‌نامه نویسی است که موجب شده آثار منتخب به خوبی توسط مردم دیده نشوند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، سیامک گلشیری با بیان اینکه برگزاری مسابقهٔ انتخاب آثار بر‌تر ادبیات نمایشی ایران به تبلیغات و جلب توجه بیشتر مخاطبان به این گونهٔ ادبی کمک شایانی خواهد کرد، گفت: متأسفانه ما در کشورمان امکان زیادی برای توجه به ادبیات به ویژه ادبیات نمایشی در اختیار نداریم، به همین دلیل باید از هر حرکتی در این خصوص حمایت کرد.
این داستان نویس ادامه داد: از سوی دیگر باید شرایطی فراهم شود که متن‌های برگزیده، امکان اجرای صحنه‌ای داشته باشند، چون در این صورت نویسنده می‌تواند به ضعف‌های نگارشی و کاستی‌های خود از نظر فنی پی ببرد.
این نویسنده به ضعف توزیع آثار ادبیات دراماتیک در کتابفروشی‌ها نیز اشاره کرد و در این باره گفت: به نظرم کانون نمایش‌نامه نویسان خانهٔ تئا‌تر ایران باید ارتباط موثرتری با حوزهٔ نشر و توزیع برقرار کند تا با حمایت از متون، کاستی‌ها در حوزهٔ پخش متون در کتابفروشی‌ها نیز مدیریت شود.
وی در ادامه افزود: به عنوان نمونه آثاری وجود داشتند که در گذشته جزو آثار بر‌تر بودند اما وقتی می‌خواستم برای مطالعه تهیه کنم هیچ کجا یافت نمی‌شد. در دسترس نبودن آثار یکی از ضعف‌های این حوزه است که باید راهکاری برای برطرف شدن آن پیدا کنیم.
عضو انجمن نویسندگان کودک و نوجوان هم چنین مشکلات مادی موجود پیش پای فعالان این عرصه را مورد توجه قرار داد و در این خصوص گفت: ما در انجمن با مشکلات بودجه‌ای فراوانی مواجه هستیم و از این منظر هیچ حمایتی صورت نمی‌گیرد. می‌دانیم کانون نمایش‌نامه نویسان خانهٔ تئا‌تر ایران هم از این نظر با دشواری‌های بسیاری دست و پنجه نرم می‌کند که موجب می‌شود کتاب‌ها به خوبی دیده نشوند.
گلشیری همچنین به داوری خود در پنجمین دوره ی انتخاب آثار بر‌تر ادبیات نمایشی ایران اشاره کرد و گفت: آن زمان به نظرم آمد جز اندک موارد، نمایش‌نامه‌ها قدرت و استخوان‌بندی چندانی نداشتند. اما نکتهٔ مهم درباره آثاری است که متوسط بودند و به نظر می‌رسید عجولانه نوشته شده‌اند که نیاز به بازنویسی مجدد داشتند. معتقدم حضور تعدادی کار‌شناس و ارائهٔ مشاوره به نویسندگان موجب می‌شود این نمایش‌نامه‌ها به آثار با کیفیت‌تری تبدیل شوند که خوب است مورد توجه قرار بگیرد.
وی به بهره‌گیری از قصه در نگارش متن اشاره کرد و در ادامه افزود: به نظر من می‌توان از یک داستان ساده شاهکار خلق کرد به شرط آنکه تمام اجزای اثر به درستی کنار یک دیگر قرار بگیرند و در مخاطب ایجاد کشش کنند.
این نویسنده در پایان بیان کرد: این نکته نه تنها در نمایش‌نامه نویسی بلکه در دیگر گونه‌های ادبی مانند داستان و رمان نیز اهمیت بسیار زیادی دارد. به نظر من جذابیت قصه، حلقهٔ مفقودهٔ نمایش‌نامه‌ها و دیگر متون ادبی ما به حساب می‌آید اما متأسفانه گاهی به دام افراط می‌افتیم و زمانی هم از فرم‌گرایی صرف رنج می‌بریم.
هفتمین دورهٔ انتخاب آثار بر‌تر ادبیات نمایشی ایران به دبیری بهزاد صدیقی توسط کانون نمایش نامه نویسان خانهٔ تئا‌تر ایران برگزار می‌شود.
