نظر یک کارگردان جوان درباره آسیب‌های تئاتر؛
تلویزیون به هنر مادر تبدیل شده است
در آمریکا به دلیل ذائقه‌ای که هالیوود و تلویزیون برای مخاطب ساخت همچنان شاهد استقبال مردم از آثار رئالیستی برادوی هستیم. رعایت نکردن ویژگی‌های تئاتری در نمایش‌های رئال ایرانی هم یک آسیب جدی است.
میلاد حسینی، نویسنده و کارگردان جوان نمایش معتقد است؛ تئاتر این روزهای کشور آسیب‌های متعددی دارد که تغییر جریان تربیت استعداد از طریق تلویزیون یکی از مهمترین مشکلات این عرصه محسوب می‌شود.
به گزارش خبرنگار ایلنا، نویسنده و کارگردان نمایش «مگافونیا»، با بیان اینکه این روزها تربیت و معرفی نیروهای مستعد در تئاتر برخلاف دیگر نقاط جهان از طریق تلویزیون صورت می‌گیرد؛ اظهار داشت: در ایران تلویزیون به هنر مادر تبدیل شده، در حالیکه در تمام جهان این تئاتر است که هنرمندان را به تلویزیون و سینما معرفی می‌کند. اما متاسفانه این روزها شاهد هستیم بازیگران تلویزیون به تئاتر می‌آیند. البته این اتفاق ایرادی ندارد اما اگر صداوسیما کپی کاری نکند و منبع خلق آثار جدی باشد قطعا نیروهای توانایی تربیت خواهد شد.
این کارگردان جوان یکی دیگر از آسیب‌های این روزهای تئاتر کشور به خصوص در شیوه اجرایی رئالیستی را ناشی از عملکرد تلویزیون دانست و ادامه داد: این رسانه با ساخت سریال‌ها ذائقه‌ها را تغییر داده و همان بلایی را سر مردم آورده که شاهد هستیم ترجیح می‌دهند در سینما اثری کمدی بدون محتوا ببینند تا فیلم‌هایی که آن‌ها را به تفکر وا می‌دارد.
وی افزود: به همین دلیل شاهد اجرای نمایش‌های رئالیستی هستیم که بیشتر به سریال‌های تلویزیونی شباهت دارند تا اثری تئاتری با بهره‌گیری از کیفیت‌های مختلف نورپردازی، طراحی صحنه و دیگر ویژگی‌هایی که باید در نمایش‌ها مورد استفاده قرار بگیرد و این به آسیب جدی اجراهای رئالیستی تبدیل شده است.
حسینی ضمن مقایسه گرایش‌های رئالیستی در اروپا و آمریکا خاطرنشان کرد: در قرن ۱۹ تئاتر رئالیستی به واسطه جریان‌های ادبی در اروپا قوت گرفت اما بعدا شاهد حضور پررنگ هنرمندانی همچون استانیسلاوسکی، آرتو، منوشکین و دیگرانی بودیم که اجراهای آن‌ها جریان‌ساز شد و مخاطبان بسیاری داشت. به نوعی می‌توان گفت تئاتر آیینی جای نمایش‌های رئالیستی را گرفت، اما در آمریکا این اتفاق نیفتاد و به دلیل ذائقه‌ای که هالیوود و تلویزیون برای مخاطب ساخت همچنان شاهد استقبال مردم از آثار رئال برادوی هستیم.
این نمایش‌نامه نویس جوان در انتها همچنین در خصوص دیگر آسیب‌های تئاتر از نگاه خود گفت: عدم شناخت کافی از ذائقه مخاطب، دور شدن هنرمندان از تحولات اجتماعی، نبود برنامه‌ریزی بلندمدت توسط متولیان امور، کمبود حمایت اقتصادی از سوی دولت و گرانی بلیت آثار نمایشی، انتخاب مدیران کارآمد و آشنا به هنر نمایش، کم‌توجهی به زیرساخت‌ها و اختصاص نیافتن بودجه از سوی مجلس، ارتباط با تئاتر دیگر کشورها و کوتاهی‌های صورت گرفته در زمینه تبلیغات نمایش‌ها توسط صدا و سیما ازجمله این آسیب‌ها محسوب می‌شوند که مستندی در همین رابطه ساختم و عنوان‌های دیگری را می‌توان اضافه کرد.
