هنرمندان عروسکی امیدی جز فراهم شدن اجرای عموم ندارند

یکی از شرکت کنندگان در پانزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی تهران - مبارک معتقد است؛ فراهم شدن امکان اجرای عمومی آثار در شرایطی که گروه‌های تئاتر عروسکی از کمترین حمایت‌های مالی برخوردار هستند و سالن مستقلی برای اجرا در اختیار ندارند تنها راه ایجاد امید در دل فعالان این حوزه خواهد بود.

به گزارش خبرنگار ایلنا، روشنک کریمی که نمایش «بگذار پرنده‌ها بخوانند» را برای اجرا در پانزدهمین جشنواره تئاتر عروسکی تهران – مبارک آماده می‌کند در همین رابطه اظهار داشت: این نمایش برای گروه سنی نوجوان بزرگسال آماده می‌شود و قصه‌ای در رابطه با مرگ دارد که ترجیح دادم بجای عروسک در کار از بازیگر زنده و نیم ماسک استفاده کنم تا اثرگذاری بیشتری داشته باشد.

او ادامه داد: همچنین از شیوه عروسکی میله‌ای و استفاده از سایه هم بهره بردیم که در مجموعه سه شیوه اجرایی در نمایش «بگذار پرنده‌ها بخوانند» را شامل می‌شود.

کریمی در پاسخ به این سوال که چرا مفهوم مرگ را به عنوان محور قصه نمایش خود برگزیده است؛ گفت: نمایش‌نامه را براساس رمانی به نام «ریچارد کِنِدی» نوشتم که سال‌ها قبل خوانده بودم. نویسنده در این داستان به مفهوم مرگ می‌پردازد اما قصه طوری پیش می‌رود که خواننده هرچه بیشتر به زندگی امیدوار می‌شود.

طراح لباس نمایش «خانه خورشید» همچنین درباره عملکرد مسئولان این دوره جشنواره عروسکی تهران – مبارک نسبت به گذشته اظهار داشت: برای نخستین بار است که مستقیم در جشنواره شرکت می‌کنم و قبلا از دور شاهد ماجراها بودم. اما به نظرم یکی از هوشمندانه‌ترین کارهایی که دبیر این دوره انجام داد گستردگی افراد فعال در دبیرخانه است که موجب جلوگیری از بروز کاستی‌ها می‌شود.

او افزود: خانم و برومند و دیگر اعضای دبیرخانه حتی صحبت‌های گروه‌های شرکت کننده را می‌شنوند و گاهی پیشنهادهای بچه‌ها را اجرایی می‌کنند که به شرکت کنندگان در جشنواره حس برقراری عدالت را القا می‌کند.

کریمی همچنین به یکی از مهمترین مشکلات خانواده تئاتر عروسکی اشاره کرد و گفت: دریافت اجرای عموم یکی از مهمترین نیازهای هنرمندان نمایش عروسکی است که سال‌ها از آن محروم هستند. شاید در تئاتر بزرگسال یا آنچه به عنوان جریان اصلی تئاتر جا افتاده حمایت مالی وجود نداشته باشد اما همینکه گروه می‌داند در یکی از سالن‌های پایتخت روی صحنه می‌رود امید به کار پیدا می‌کند.

وی تصریح کرد: بچه‌های تئاتر عروسکی بعد از سال‌ها همچنان سالن مستقل اجرا ندارند و این در حالی اتفاق می‌افتد که این قشر یکی از عاشق‌ترین گروه‌های فعال در هنر نمایش هستند. گروه‌هایی که در جشنواره کمک هزینه‌ خاصی دریافت نمی‌کنند و مشخص نیست در طول سال بتوانند اجرای عموم داشته باشند.

نویسنده و کارگردان نمایش «بگذار پرنده‌ها بخوانند» در پایان برای فراهم شدن اجرای عمومی نمایش‌های حاضر در جشنواره عروسکی ابراز امیدواری کرد و اظهار داشت: به نظرم این مهمترین کاری است که باید آرزو کنیم خانم برومند امکان اجرایی کردن آن را داشته باشد. امیدوارم در انتهای جشنواره اعلام شود کارگاه نمایش یا سالن سایه مدتی به اجرای آثار عروسکی بزرگسال اختصاص پیدا می‌کند. این رویکرد موجب می‌شود آن عده از هنرمندان که گوشه نشینی را انتخاب کرده‌اند بار دیگر به خلق اثر امیدوار شوند.