علیرضا قزوه محاکمه خواهد شد

ایلنا: در واکنش به اظهاراتی که علیرضا قزوه(مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری) چندی قبل در مراسم بزرگداشت خلیل عمرانی داشت و صریحا اعضای هیات مدیره‌ی خانه شاعران را به عناوین مختلف مورد اتهام قرار داد، فاطمه راکعی(مدیرعامل انجمن شاعران)، ساعد باقری و سهیل محمودی(از اعضای هیات مدیر) طی نشستی خبری که روزگذشته(چهارشنبه ۴دی ماه برگزار شد) ضمن بی‌پایه و اساس خواندن اتهامات مذکور، از خود و سابقه‌ی انجمن شاعران ایران دفاع کردند.

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ فاطمه راکعی در ابتدای این نشست، ضمن اشاره به سوابق و اهداف انجمن شاعران ایران گفت: این انجمن از سال ۱۳۷۸ طبق اساسنامه‌ی مدون خود و با تاییدیه دفتر مجامع فرهنگی وزارت ارشاد ثبت شد و آغاز به کار کرد. اهم وظایف این انجمن نیز ارتقاء شعر فارسی و شناساندن آن در سطح ملی و بین المللی است.

وی ادامه داد: مطابق با اساسنامه؛ سیدحسن حسینی، قیصر امین‌پور، مشفق کاشانی، ساعد باقری و من هیات مدیره‌ی انجمن را تشکیل دادیم و سهیل محمودی و افشین اعلا نیز در ادامه به هیات مدیره اضافه شدند. همچنین بسیاری از شاعران برجسته‌ی کشور عضو مجمع عمومی این انجمن شده‌اند.

راکعی درمورد مسائل مالی و هزینه‌های این انجمن خاطرنشان کرد: ساختمانی که در آن مستقر شده‌ایم، در‌‌ همان سال ۷۸ توسط شهرداری منطقه‌ی سه در اختیار ما قرار گرفت اما به هر حال ما یک NGO هستیم و هزینه‌های خاص خود را داریم؛ نظیر هزینه‌ی پرسنل، برنامه‌ها، بخش انتشارات، بخش آموزش و بخش پژوهش‌های مربوط به حوزه‌ی شعر. همچنین برگزاری بزرگداشت‌ها و جشنواره‌ها نیز بخش دیگری از هزینه‌های ما را موجب می‌شود؛ مراسم‌هایی همچون شهر آرامش(در ماه رمضان)، شب‌های نینوایی(در محرم) و…

وی افزود: ما در طول این سال‌ها سعی کرده‌ایم خلاء‌های موجود را در حوزه‌ی شعر پرکنیم و در این راستا از بزرگان شعر معاصر دعوت‌های متعددی داشته‌ایم که خوشبختانه با استقبال محافل ادبی و مردم روبرو بوده ست. به هر تقدیر مسیر ما همچون گذشته، ‌‌ همان مسیر شعر انقلاب و شعر اخلاق‌گراست و معتقدیم خصوصا در روزگار کنونی وظیفه‌ی ما برای انتقال این مفاهیم ارزشمند به نسل‌های جدید بسیار اهمیت دارد.

مدیرعامل انجمن شاعران ایران با اشاره به اتهاماتی که اخیرا به این مرکز فرهنگی وارد شده، خاطرنشان کرد: من از دوستانی که در مراسم بزرگداش زنده یاد خلیل عمرانی حضور داشتند یک گلایه‌ی دوستانه دارم و آن این است که چرا در مقابل آن همه اتهامات بی‌پایه و اساس، هیچ اعتراضی به آقای قزوه نکرده و به ایشان تذکری نداده‌اند!؟ چراکه شرط جوانمردی این بود که در مقابل این اظهارات که از وجدان به دور است و تبعات حقوقی ایجاد می‌کند، واکنشی صورت می‌گرفت. البته شاید این اتفاق افتاده و ما بی‌خبریم.

وی ادامه داد: با‌شناختی که از خلیل عمرانی داشتم، حتم دارم که روح ایشان از اینکه در مراسم بزرگداشتش چنین مطالبی به ناحق علیه خانه شاعران مطرح شده، آزرده است.

راکعی همچنین در مورد آن بخش از اظهارات علیرضا قزوه که به سابقه‌ی سیاسی او مربوط شده و انجمن شاعران را به حزبی منجله وابسته دانسته، گفت: باید بگویم من در هر سمتی که فعالیت فرهنگی و اجتماعی داشته‌ام، هرگز وجوه دیگر شخصی و فکری خود را خلط نکرده‌ام؛ چه وقتی در دانشگاه تدریس کرده‌ام، چه وقتی در مجلس ششم بر سر مواد قانونی فریاد زده‌ام و چه در انجمن شاعران که به هیچ وجه در مسائل سیاسی ورود نکرده است.

وی ادامه داد: اما گویا آقای قزوه خیلی دوست داشتند که من به دلیل عضویت در حزب مشارکت، محاکمه می‌شدم. حال آنکه اگر تخلفی از من سر زده بود، قوه‌ی قضائیه می‌بایست در این خصوص اقدام می‌کرد، اما واقعیت این است که من در هر مقام و از هر تریبونی هیچ رویکرد و گفتمان غیرمنطقی و غیرقانونی نداشته‌ام! هرچند مسائل حزبی و سیاسی هیچ جایی در انجمن شاعران نداشته و ندارد. ما حتی نسبت به اینکه اعضای هیات مدیره چه اعتقادات و طرز فکرهایی دارند کاری نداریم. مثلا هیچ کس به جناب مشفق ایراد نگرفت که چرا با وجود سمت رییس هیات مدیره‌ی انجمن شاعران، در انجمن قلم عضو شده‌اند.

ساعد باقری یکی دیگر از اعضای هیات مدیره‌ی انجمن شاعران، با قرائت بیتی از صائب(به فکر نیستی هرگز نمی‌افتند مغروران / اگر چه صورت مقراض «لا» دارد گریبان‌ها) و اشاره به کنایه‌ی «لا» به «قیچی مرگ»، گفت: در بزرگداشت مرحوم خلیل عمرانی، مدیر بخشی از یک نهاد فرهنگی سخن به پرخاشگری گشوده و بی‌پروا به اتهام‌افکنی با بارهای سنگین وزر و وبال و فتنه آفرینی گشوده است.؛ آن هم به معنای دقیق «فتنه» در فرهنگ الهی و قرآنی.

وی ادامه داد: این حرف‌ها از دهن کسی بیرون می‌آید که مدعی است از پیشگامان ادبیات انقلابی و اسلامی است؛ آن هم با تکیه بر هر دو وجهه انقلاب و اسلام. او با غبارآلود کردن فضا، سعی کرده دیگران را به ظن خود با خود یار کند و با زرنگی مطالبی را به مخاطبان خود القا کند که گویی این مطالب پیش‌تر اثبات شده هستند.

این شاعر با قرائت بخش‌هایی از صحبت‌های علیرضا قزوه که توسط برخی رسانه‌ها منتشر شده است، اظهار داشت: دروغی به این بزرگی؛ آن هم در مراسم بزرگداشتی که به قول خود ایشان خانه‌اش را تبدیل به حسینیه کرده، واقعا عجیب است. ایشان حداقل یک سند بیاورند که ما کی و کجا زنده یاد عمرانی را به تهمت شاعر دولتی نواخته‌ایم؟ ایشان سعی کرده با غبارانگیزی خود را پشت نام عمرانی پنهان کرده و رذیله‌های اخلاقی خود را پشت فضایل اخلاقی دیگران مخفی کند.

وی افزود: در بخشی دیگر از آن سخنرانی، ایشان انتقاد کرده که چرا شعر خلیل عمرانی در کتب درسی جایگاهی ندارد ولی شعر دیگران که خودشان را در سیاست وارد می‌کنند، وجود دارد، خاطرنشان کرد: مگر تنظیم کتاب‌های درسی دست ماست؟ پس چگونه است که شعر خود من با مطلع «یادگار از تو همین سوخته جانی ست مرا» که خطابه‌ای است به شهید مهدی‌ فرید طالب‌نیا که در عملیات فتح خرمشهر به شهادت رسید، از کتاب‌های درسی حذف شده است؟

باقری گفت: این غبارافکنی‌ها را می‌شود با بزرگ‌منشی نادیده گرفت، غوغا پراکنی و به هم ریختن توازن معانی برای ما مساله‌ی تازه‌ای نیست. اما آنچه غیرقابل بخشش و جبران است، همانا تحریف اذهان عمومی است. ایشان گفته «شاعر دولتی آن‌هایی هستند که با پول بیت و المال خانه‌ها و زن‌هاشان را عوض کرده‌اند». البته منظور ایشان پرونده‌ی تعاونی مسکن هنرمندان بوده که توسط خانه‌ی هنرمندان و نمایندگان انجمن‌های هنری - ادبی اداره می‌شود.

وی ادامه داد: ما نامه‌ای داریم که در بهمن ۹۱ از انجمن به خانه هنرمندان ارسال کرده و طی آن اسامی شاعرانی که از هر نحله فکری و سلیقه‌ای مستحق دریافت مسکن هستند را معرفی کرده‌ایم. اما هیچ کدام از این اسامی به اعضای هیات مدیره‌ی انجمن شاعران اختصاص نیافته. بنابراین آقای قزوه با اتکا به چه سندی ادعایی از آن دست دارد؟

این شاعر ضمن بیان این مطلب که هیچ وقت چنین روزهایی را پیش بینی نمی‌کرده، گفت: هیچ وقت باور نمی‌کردم علیه یک شاعر شکایت تنظیم کنیم و من زیرش را امضا کنم. هرچند ما معمولا در مقابل این گونه زبان درازی‌ها سکوت کرده‌ایم اما اینبار اتهامات به قدری زیاد و کذب بود که ناچار به واکنش شدیم. لذا شکایت نامه‌ای تنظیم و به امضای هیات مدیره انجمن شاعران رسیده که آن را به دادگاه سپرده‌ایم و به موقع ایشان باید با ارائه اسناد معتبر، در دادگاه از ادعاهای خود دفاع کند.

وی اظهار داشت: ترویج بهتان در جامعه، خلاف امنیت ملی است. گویا آقای قزوه تصور کرده‌اند با چسباندن اتهامات واهی از این دست می‌تواند دادرسی ما را بی‌نتیجه کند. این خود سوءظن به عدالت قوه‌ی قضائیه است و با این حساب، آیا ایشان به نظام سوءظن ندارد؟

باقری مجددا با قرائت بخشی دیگر از سخنان علیرضا قزوه گفت: ایشان گفته باید انجمن شاعران را از دست این عده که ۴-۵ نفر هستند، خارج کنیم زیرا این انجمن وابسته به یک حزب منحله است. ایشان باید یک یک حرف‌هایش را ثابت کند. ما از آن جهت این بار ناچار به شکایت شدیم که ملزم به حفظ احترام بزرگانی هستیم که با ما و انجمن در رابطه بوده و هستند. همچنین قصد دیگر ما آگاه کردن آن دسته از افرادی‌ست که فکر می‌کنند خداوند جهان را به حال خودش‌‌ رها کرده تا آن‌ها هر کاری که خواستند، انجام دهند.

وی با اشاره به مساله‌ی تعاونی مسکن هنرمندان توضیح داد: این اتهام تنها متوجه ما نیست، بلکه ایشان شهرداری و خانه‌ی هنرمندان را نیز مورد اتهام قرار داده. جرم ما گویا این بوده که در آراء انتخاباتیمان با مردم همسو بوده‌ایم؛ ما از این بابت بیم ناک نیستیم. هرچند اگر واقعا ما سر وسری با شهرداری داشتیم، می‌بایست در انتخابات از آقای قالیباف حمایت می‌کردیم.

این عضو باسابقه هیات مدیره انجمن شاعران ضمن بیان این مطلب که همکاری‌های انجمن با شهرداری، از هر دو طرف بدون کوچک‌ترین چشم داشت صورت گرفته، مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری را مخاطب گرفت و افزود: به قول مولانا «سر‌‌ همان جا نه که باده خورده‌ای»! ایشان باید جوابگوی آن‌هایی که آبرویشان را ریخته باشد؛ آن‌هایی که به قول ایشان زن‌ها و خانه‌هاشان را با پول بیت المال عوض کرده‌اند! در این راستا ما حاضریم شناسنامه‌ها و سندهای خانه‌هامان را ارئه کنیم تا مساله روشن شود.

وی اضافه کرد: مساله‌ی دیگری که ایشان خیلی به آن اشاره می‌کند، مصاحبه‌ای است که مجله مهرنامه با افشین علاء دیگر عضو هیات مدیره انجمن شاعران داشته. اعلاء در پاسخ به مصاحبه کننده که مدام به ایشان می‌گفته شما از آرمان‌های خود فاصله گرفته‌اید، گفته است «ما عوض نشده‌ایم، آن‌ها عوض شده‌اند». جالب است که علاء در این مصاحبه از هیچ شخصی نام نبرده. پس چطور می‌شود که آقای قزوه تا این حد این مصاحبه را به خودش گرفته و نسبت به آن اعتراض می‌کند؟

ساعد همچنین درمورد اتهاماتی که راجع به مسائل مالی و بودجه‌ای انجمن شاهران وارد شده، توضیح داد: گویا آقای قزوه فرق بین بودجه و اعتبار را نمی‌داند! مبلغ سالی ۲۰۰ میلیون برای انجمن و ۲۰۰ میلیون برای دفتر شعر جوان که بعد از سال ۸۴ به طور کلی قطع شد؛ تنها اعتبار بود، نه بودجه. یعنی ما در قبال فعالیت‌های خود امکان استفاده از این مبلغ را داشته‌ایم.

وی افزود: امیدوارم با شکایت تنظیم شده، یک بار برای همیشه تومار دروغ گویی بی‌پروا پیچیده شود.

در بخش دیگری از این نشست، سهیل محمودی ضمن تاکید بر جایگاه شعر و رویکرد همه جانبه‌ی انجمن شاعران اظهار داشت: این انجمن همواره سعی رده تمام نحله‌های فکری و ادبی را به شرط شعر و ادبیات، دربربگیرد. در این راستا ما پذیرای هر نوع سلیقه و تفکری بوده‌ایم زیرا جز شعر، هیچ خط مرزی برای ما وجود نداشته است. رد و نشان این رویکرد را حتی می‌توان از عکس شاعرانی که بر در و دیوار انجمن نصب شده، به وضوح دید.

وی در ادامه به شاعرانی که در ادوار پیشین در انجمن شاعران حضور پیدا کرده و بعضا همکاری‌های مشترکی داشته‌اند اشاره کرد و گفت: منوچهر آتشی تا آخرین روزهای حیاتش به انجمن دل خوش بود، م. آزاد در بسیاری از جلسات انجمن شرکت داشت و هر پنجشنبه به اینجا می‌آمد، عمران صلاحی از یاوران همیشگی انجمن بود، احمدرضا تا پیش از بیماری با کرامت دعوت انجمن را در مراسم‌های مختلف می‌پذیرفت، همچنین بزرگانی همچون محمدعلی سپانلو، نوذر پرند، موسوی گرمارودی، آدونیس و… در مراسم‌هایی که به نام ایشان در انجمن برپا می‌شد، حضور پیدا می‌کردند. این تنوع به خودی خود نشانگر رویکرد بدون مرز انجمن شاعران است.

محمودی گفت: متاسفانه بعضی‌ها دغدغه‌ی ما را که انعکاس همه‌ی نحله‌های فکری و ادبی بوده، برنمی تابند و درصدد تخریب این نهاد مردمی برمی آیند. این‌ها‌‌ همان افرادی هستند که امتحان خود را در بسته شدن خانه‌ی سینما پس دادند و طبیعتا از بسته شدن خانه‌ی شاعران نیز خوشحال خواهند شد. هرچند که خانه‌ی سینما با سرافرازی باز شد و انجمن شاعران نیز با سرافرازی به کار خود ادامه خواهد داد.

وی در ادامه مسوولان حوزه‌ی هنری را خطاب گرفت و اظهار داشت: من از آقای مومنی شریف(رییس حوزه هنری) و آقای خاموشی(رییس سازمان تبلیغات اسلامی) که هر دو برای ما قابل احترام هستند می‌پرسم؛ آقای قزوه با چه جراتی از حکم مدیریتی شما سوءاستفاده می‌کند؟ آیا این حرف‌ها بار حقوقی ندارد؟ آیا این حرف که ما همسران و خانه‌هامان را عوض کرده‌ایم، حرف شایسته‌ای است از دهان یک مدیر در حوزه هنری؟

این شاعر همچنین به اظهارات قزوه درمورد مجلس بزرگداشت سلمان هراتی اشاره کرد و گفت: اولا آدم‌هایی را با پرداخت پول به تنکابن بردند(به گفته‌ی خود آقای قزوه) که به هیچ وجه هیچ شباهت فکری و سلیقه‌ای با شاعرانی همچون سلمان ندارند؛ البته تک تک این افراد برای ما قابل احترام هستند. اما اینکه فرزندان هراتی در مقابل مصادره شدن نام پدرشان به نفع جریان شکست خورده در انتخابات ریاست حمهوری مخالفت کرده‌اند، به ما چه ربطی دارد؟

وی با چاشنی عصبانیت اضافه کرد: آیا این مخالفت دلیل می‌شود که آقای قزوه برای دختر و پسر زنده یاد هراتی پرونده سازی کند و پشت سرشان حرف بزند؟ در این شرایط اگر کسی تحت تاثیر این اتهامات، در شهرستان به خانواده‌ی هراتی تعرض کند، چه کسی پاسخگو خواهد بود؟ به نظر من صلاح نیست که مسوولان حوزه هنری به ایشان تریبون بدهند تا حرف‌های بی‌پشتوانه که می‌تواند عواقب بدی داشته باشد، بزند.