عشق… و شب‌های پاریس از گیوم آپولینر با ترجمه سپانلو منتشر شد
عاشقانه‌های گیوم آپولنر با ترجمه شاعر و مترجم؛ محمدعلی سپانلو؛ منتشر شد.
ایلنا: کتاب عاشقانه‌های گیوم آپولنر با عنوان «عشق… و شب‌های پاریس» با ترجمه شاعر و مترجم؛ محمدعلی سپانلو توسط انتشارات سرزمین اهورایی منتشر شد.
به گزارش ایلنا؛ سپانلو در مقدمه‌ی این مجموعه شعر عاشقانه به داستان عاشقانه‌های شاعر و آشنایی و شکست‌های عشقی آپولینر پرداخته و تاثیرات این خاطرات را در اشعار او شرح داده است.
گیوم آپولینر به سال ۱۸۸۰ میلادی در شهر رم از پدری ایتالیایی و مادری لهستانی به دنیا آمد. پنج سال داشت که پدر و مادر از هم جدا شدند و او ماند و مادری خرافاتی و بی بند و بار، آواره شهرهای اروپا که سرانجام مقیم فرانسه شد. طعم این کودکی فقیرانه و بدون دلخوشی همواره در ذهن شاعر آینده باقی ماند… در سال ۱۹۱۴ جنگ جهانگیر اول آغاز شد. در فرانسه بسیج عمومی اعلام شد. در این زمان شاعر دلخوش به آشنایی با یک بانوی زیبای اشرافی بود. این بانو که در شعرهای آپولینر به نام لو(لوئیز) از او یاد می‌شود اندک مدتی لطفی به شاعر راه‌نشین ابراز کرد و سپس او را از خود راند. شاعر که سرخورده و فقیر مانده بود، داوطلبانه وارد خدمت نظام شد و در رستۀ توپخانه و بعد پیاده نظام به جبهه رفت. ولی به مدت دو سال شعرهای عاشقانه و اغلب گستاخانه‌ای برای «لو» می‌فرستاد که هیچ پاسخی دریافت نکرد. این شعرها سال‌ها پس از مرگ شاعر در کتابی به نام «سایۀ عشق من» به سال ۱۹۴۷ در فرانسه منتشر شد. آپولینر در کنار اندوه‌هایش روحیۀ شاد و شوخی هم داشت؛ او شاید تنها شاعری بود که در معرکه‌های مرگ‌بار نبرد برای دل خود شعر و ترانه می‌سرود و اصطلاحات جبهه جنگ را به شکل‌های استعاری در این سروده‌ها به کار می‌برد…
ارابه‌های جنگی
در شبانۀ سپید نوامبر
در آن هنگام که درختان مشبک از گلوله‌های توپ
همچنان زیر برف پیر می‌شدند
و ارابه‌های جنگلی به زحمت به چشم می‌آمدند
در حصار سیم‌های خاردار
قلب من زنده می‌شد از نو شبیه درختی در فصل بهار
درختی میوه‌دار که بر آن می‌شکفتند
گلهای عشق.
در شبانۀ سپید نوامبر
آنگاه که خمپاره‌ها ترسناک می‌سرودند
و گلهای پژمرده بوی میرای خویش را از خاک بر می‌آوردند
من در تمام روز عشقم را به مادلن حکایت می‌کردم
برف گلهای بی‌رنگ بر درختان می‌نشاند
بر ارّابه‌های جنگی که همه جا به چشم می‌آیند
پشم سمور می‌فشاند
گیوم آپولینر در ۳۸ سالگی بر اثر آنفولانزای فراگیر بعداز جنگ جهانی به سال ۱۹۱۸ بیمار شد و درگذشت. امّا شهرت او پس از مرگش اوج گرفت. طی تقریباً یک قرن پس از درگذشت او کتابهای منتشرشده‌اش بارها تجدید چاپ شد و دست‌کم ۲۰ کتاب چاپ نشده او نیز با انتشار پسامرگی حوزه محبوبیت‌اش را گسترده‌تر کرد. شعر عاشقانه آپولینر پس از مرگ او همه جا خوانده می‌شود و در ترانه‌های کوچه و بازار تکرار می‌گردد.
