متقیان: تلاش کردم معلولیت باعثمحدودیت من نباشد

میثم متقیان، وزنه بردار جوان تیم ملی است که به تازگی موفق شد در جریان مسابقات قهرمانی کشور وزنه برداری به نشان طلا دست پیدا کند.

به گزارش ایلنا، متقیان، ۱۹ ساله و دارای معلولیت جسمی و حرکتی از بدو تولد است، وی هم اکنون در عضویت تیم ملی جوانان است و در مسابقات قهرمای کشور، در گروه سنی جوانان و در دسته فوق سنگین، با ثبت رکورد ۱۸۳ کیلوگرم به نشان طلا دست یافت.

وی در مورد روی آوردنش به فعالیت‌های ورزشی می‌گوید: سال ۸۸ بود که تصمیم گرفتم وارد ورزش بشوم. اول رشته بدن‌سازی را انتخاب کردم و بعد از آن وارد بسکتبال با ویلچر شدم، بعد از مدتی حس کردم این رشته نمی‌تواند به اندازه کافی برایم جذاب باشد، همان زمان دیداری با کاظم رجبی، وزنه‌بردار پارالمپیکی و قهرمان کشورمان داشتم و تصمیم گرفتم وارد وزنه‌برداری بشوم.

متقیان حضور در مسابقات جهانی آیواز را اولین حضور برون مرزی اش نام می‌برد و می‌گوید: سال ۲۰۱۱ در رقابت‌های زیر ۲۳ سال جوانان آیواز در کشور امارات شرکت کردم که متاسفانه به دلیل ادغام اوزان به عنوان چهارم رسیدم و از دستیابی به مدال بازماندم، پس از آن سال ۹۱ در جشنواره استعدادیابی مشهد شرکت کردم و برای حضور در تمرینات تیم ملی برای اعزام به مسابقات پاراآسیایی جوانان مالزی انتخاب شدم.

وزنه‌بردار جوان اصفهانی در ادامه گفت: در جریان مسابقات پاراآسیایی جوانان مالزی در دسته فوق سنگین رکورد ۱۸۵ کیلوگرم را به ثبت رسانده و رکوردشکنی کردم.

متقیان افزود: در حال حاضر هر روز به مدت یک تا دو ساعت تمرین می‌کنم و چون در شهر محل سکونتم، خمینی‌شهر، امکانات تمرین برای رشته وزنه‌برداری وجود ندارد، هر روز مسیر ۳۰ کیلومتری خمینی‌شهر تا اصفهان را طی می‌کنم تا تمرین کنم و امیدوارم بتوانم در مسابقات جهانی امارات که سال آینده در فروردین‌ماه برگزار می‌شود، به عنوان خوبی دست پیدا کنم. در مورد مسابقات پارالمپیک هم تلاش می‌کنم شرایط حضور در مسابقات پارالمپیک ۲۰۲۰ را پیدا کنم، چراکه در حال حاضر سیامند رحمان قهرمان خوب کشورمان در دسته فوق سنگین فعالیت می‌کند و در پارالمپیک برزیل هم حتما برای کشورمان افتخار آفرینی می‌کند و من امیدوارم بتوانم در دور بعدی حضور داشته باشم.

عضو جوان تیم ملی در مورد تاثیر ورزش در زندگی‌اش خاطرنشان می‌کند: من پیش از شروع حرفه‌ای ورزش، افسردگی شدید داشتم و به خاطر از دست دادن پدرم این مساله تشدید شده بود، اما بعد از شروع ورزش، روحیه ام به کلی تغییر کرد و الان خیلی به زندگی امیدوارترم و معتقدم نباید معلولیت افراد باعثمحدودیت برای آنها باشد و خودم هم تلاش کردم این مساله مانعم نشود.

وی در پایان گفت: از مربیان خوبم ایرج شیرانی و علی فخرآور قدردانی می‌کنم، همین‌طور از فدراسیون و کمیته پارالمپیک که شرایط ورزش برای افراد دارای معلولیت را فراهم می‌کنند، سپاسگزارم.