خانواده‌ام همیشه همراهم بودند؛
عباسپور: زیباترین لحظه را در اینچئون تجربه کردم
مسابقات پاراآسیایی گوانگجو در سال ۸۹ برای من یک نقطه عطف به شمار می‌رود، چراکه با دیدن افتخارات خانم نعمتی، که همشهری من است، تشویق شدم به ورزش تیر و کمان روی آورم
سمیه عباسپور، بانوی کماندار تیم ملی است که در بازی‌های پاراآسیایی اینچئون و در رشته کامپوند موفق به کسب نشان طلا میکس و عنوان چهارم انفرادی شد.
به گزارش ایلنا، عباسپور سال ۸۴ در حالیکه هنوز ۲ سال بیشتر از تحصیلش در رشته مترجمی زبان‌انگلیسی نگذشته بود، به دلیل سانحه رانندگی دچار ضایعه نخاعی شد. وی دانشجوی رشته مترجمی زبان انگلیسی در مشهد بود و پس از این حادثه با حمایت و کمک پدر توانست به صورت غیر حضوری ادامه تحصیل دهد و مدرک کارشناسی خود را در این رشته دریافت کند.
عباسپور در این زمینه می‌گوید: خانواده‌ام همیشه همراه من بودند و نگذاشتند تنها باشم. پدرم کمک کرد تا زمان‌هایی که نیاز به رفت و آمد به مشهد بود، این کار را انجام دهم و بتوانم به تدریج درسم را به اتمام برسانم.
بانوی کماندار تیم ملی درخصوص روی آوردنش به ورزش گفت: مسابقات پاراآسیایی گوانگجو در سال ۸۹ برای من یک نقطه عطف به شمار می‌رود، چراکه با دیدن افتخارات خانم نعمتی، که همشهری من است، تشویق شدم به ورزش تیر و کمان روی آورم، استقبال مردم از او و همین‌طور حس خوبی که از موفقیت یک بانوی همشهری داشتم، باعثشد تا تمریناتم را در این رشته شروع کنم و تنها ۶ ماه بعد از آغاز فعالیتم در این رشته به تیم ملی دعوت شدم.
وی افزود: خانم نعمتی من را به آقای واعظی، سرمربی تیم ملی معرفی کرد و پس از رکوردگیری و کسب حد نصاب‌های مورد نظر توانستم به اردوهای تیم ملی راه پیدا کنم و در اولین اعزام برون مرزی که مسابقات جهانی ایتالیا بود شرکت کردم.
عباسپور در ادامه گفت: البته به دلیل نداشتن تجربه کافی، نتوانستم عنوانی از این مسابقات بدست آورم و پس از آن هم به ترتیب در مسابقات‌جهانی جمهوری‌چک در سال ۲۰۱۲ و مسابقات‌جهانی تایلند در سال ۲۰۱۳ شرکت کردم که در مسابقات آخر به عنوان چهارم دست یافتم و در مسابقات‌چک نیز متاسفانه نتوانستم سهمیه پارالمپیک لندن را بدست آورم.
بانوی طلایی بازی‌های پاراآسیایی اینچئون از همسرش به عنوان عامل‌اصلی موفقیتش یاد می‌کند و می‌گوید: بعد از مسابقات تایلند که سال‌گذشته برگزار شد، در مسابقات رکوردگیری که در تهران برپا بود شرکت کردم و توانستم به اردوهای اینچئون راه یابم، پس از آن به صورت مرتب در محل سکونتم کرمان تمرین می‌کردم و این تمرینات بدون مربی بود، اما در چند ماه منتهی به بازی‌های پاراآسیایی، زیر نظر همسرم که سابقه فعالیت در رشته تیر و کمان و مربیگری آن را نیز داشت، تمرین می‌کردم و او با تعطیل‌کردن کار شخصی خود، تمام زمانش را در طول روز به من اختصاص می‌داد و هر روز بین ۷ تا ۸ ساعت تمرین مداوم و شب‌ها هم بدنسازی انجام می‌دادم.
وی خاطرنشان کرد: به خاطر همین تمرینات و آرامشی که در کنار همسرم داشتم توانستم با آمادگی‌خوبی به بازی‌های پاراآسیایی اینچئون اعزام شوم و می‌توانم بگویم موفقیتم در این مسابقات را مدیون همسرم هستم که با صبر و حوصله روز به روز در بهبود روند تمریناتم به من کمک می کرد
عباسپور افزود: پدرم به دلیل مشغله‌های کاری دور از ما است و در کرمان حضور ندارد، اما زمان‌اعزام به اینچئون، خود را به تهران رساند و برای بدرقه من به فرودگاه آمد، این حضور دلگرمی بزرگی برای من بود و از طرفی احساس می‌کردم بار سنگینی روی دوشم است که تنها با کسب‌مدال و افتخار سبک می‌شود. به خاطر همین در اینچئون تا قبل از اینکه مدال بگیرم با خانواده‌ام تماس نگرفتم و خواستم فقط زمانی که موفق شدم با آنها صحبت کنم.
بانوی کماندار تیم ملی گفت: در روز مسابقات‌میکس خیلی استرس داشتم، با اینکه از هم تیمی‌ام آقای نوری خاطر جمع بودم، اما باز استرس زیادی داشتم، چون این تنها فرصت من برای کسب مدال بود و در مسابقات انفرادی هم چهارم شده بودم، این استرس آنقدر زیاد بود که متوجه نشدم تیر آخر را زدم و مسابقه تمام شده و باز می‌خواستم ادامه بدهم! تا اینکه آقای واعظی آمد و گفت مسابقه تمام شد و تیم شما توانست طلا بگیرد.
وی ادامه داد: این نشان‌طلا که در مقابله با تیم کره‌جنوبی که بسیار قدر هم بودند بدست آمد، برای من بسیار دلچسب و شیرین بود. هم به خاطر اینکه احساس می‌کردم مزد زحمات خانواده و همسرم را دادم و هم اینکه اولین مدال من محسوب می‌شد و لحظه‌ای که روی سکو بودیم و پرچم کشور عزیزمان به اهتزاز درآمد، زیباترین لحظه‌ای بود که در اینچئون تجربه کردم.
عباسپور تصریح کرد: با اینکه من بعد از حادثه‌ای که منجر به معلولیتم شد خانه‌نشین نشدم و درسم را هم ادامه دادم، اما شروع فعالیت‌های ورزشی دریچه‌های دیگری را برای من گشود که مهمترین آنها استقلال‌فردی و انجام کارهای‌شخصی بدون‌نیاز به حضور دیگران بود، از طرف دیگر بعد از روی آوردنم به ورزش با دوستان خیلی‌خوبی آشنا شدم که برای من بسیار ارزشمند هستند.
سمیه عباسپور با کسب اولین نشان‌طلای خود در مسابقات‌پاراآسیایی‌اینچئون تلاش می‌کند تا با کسب سهمیه مسابقات پارالمپیک ریو بتواند در این عرصه مهم نیز بدرخشد.
