رئیس انجمن صنفی کارگران اصفهان:
سخن گفتن از شادسازی محیطهای کارگری تحقیر کارگران است
وقتی حداقل‌های کارگران در مضیقه است، سخن گفتن از شادسازی محیط کارگری به منزله تحقیر آنان محسوب می‌شود.
رئیس کانون انجمن‌های صنفی کارگران استان اصفهان معتقد است تا زمانی که فقر اقتصادی بر جامعه کارگری سایه انداخته، سخن گفتن از شاد سازی محیطهای کارگری به منزله تحقیر کارگران است.
«علی یزدانی» با اشاره به اظهارات اخیر وزیر کار که شاد ساختن محیطهای کارگری را از جمله مهمترین برنامه‌های وزارتخانه متبوعش عنوان کرده بود، به ایلنا گفت: درآمد ۶۰۸ هزارتومانی یک خانواده ۴ نفره کارگری جوابگوی اجاره بهای یک اتاق هم نیست و در چنین شرایطی، بحثدرباره نشاط و شادابی جامعه کارگری جایگاهی ندارد.
وی با بیان اینکه حقوق فعلی کارگران جوابگوی حداقل‌های معیشتی‌شان هم نیست، ادامه داد: دولت یازدهم حتی در این وضعیت اقتصادی برای توزیع سبد کالا میان کارگران تردید دارد و فعالان کارگری مجبور شده‌اند با ارسال انبوهی از نامه‌ها به وزارت کار برای اختصاص سبد کالا به جامعه کارگری التماس کنند که آن هم معلوم نیست شامل همه کارگران شود و شاید تعدادی از آنان از این سبد حمایتی محروم شوند.
یزدانی با اشاره به افزایش نجومی اجاره بهای مسکن در سال جاری، تصریح کرد: خوشحالی برای کارگری که نگران پرداخت اجاره خانه عقب افتاده‌اش است معنا ندارد.
وی با بیان اینکه مزدی که امسال برای کارگران تصویب کرده‌اند حدود ۱۰ درصد کمتر از نرخ تورم بود، گفت: هر زمانی که دولت توانست شکاف مزد و تورم را که طی ۹ سال گذشته سالانه افزایش یافته است پر کند، آنوقت می‌توانیم بنشینیم و راجع به شاد سازی محیطهای کارگری و شادابی کارگران چاره ای بیندیشیم.
این فعال کارگری در پایان با مغایر دانستن دغدغه جدید وزیر کار با حقوقی که برای کارگران در نظر گرفته شده است، اظهار کرد: وقتی حداقل‌های کارگران در مضیقه است، سخن گفتن از شاد سازی محیط کارگری به منزله تحقیر آنان محسوب می‌شود.
گفتنی است «علی ربیعی»، وزیر کار پیش تر گفته بود: شاد ساختن محیطهای کارگری از جمله مهمترین برنامه‌های وزارت کار است. حداقل دستمزد، ارگونومی(دانش به کار بردن اطلاعات علمی موجود دربارۀ انسان) محیطهای کاری و استانداردهای کار باید مورد بررسی قرار بگیرد و در جهت افزایش نشاط در محیطهای کاری برنامه‌ریزی شود.
این مقام دولتی تاکید کرده بود: ما در میان کشورها در مراتب بالایی از شادی قرار نداریم و ابزار های مناسب برای شادی کردن نیز در جامعه وجود ندارد.
