نماینده کارگران کارخانه واکیوم پارس:
افزایش مزد به گرد هزینه‌های زندگی نمی‌رسد / روحانی از تجربه اداره کشور در دوران جنگ استفاده کند
«در سالهای جنگ با وجود ثابت ماندن مزد پایه، کارگران و سایر مزدبگیران توانستند از طریق بن کارگری، دفترچه‌های بسیج اقتصادی، کالاهای کوپنی و انواع فروشگاه‌های تعاونی کارگری و کارمندی هزینه‌های زندگی خود را به نوعی تامین کنند اما امروز که صحبت از آزاد سازی و منع دخالت دولت در امور اقتصادی است دیگر یارانه‌ای برای جبران قدرت خرید کارگران وجود.»
یک فعال حقوق صنفی کارگران گفت: در شرایطی که زندگی مردم ایران هر روز به شیوه زندگی شهروندان کشورهای سرمایه‌داری نزدیک می‌شود، با افزایش مبلغ مزد پایه و مزایای جانبی هرگز درآمد کارگران به گرد هزینه‌های رو به افزایش زندگی شهرنشینی در ایران نخواهد رسید.
«عبد‌الله وطن خواه» در این باره به ایلنا گفت: خواسته کارگران این است که دستمزد آن‌ها به نسبت رشد تورمی سبد هزینه‌های زندگی اضافه شود وگرنه با افزیش نهایتا ۳۰ درصدی مزد پایه و رشد ۱۰۰ درصدی مزایای جانبی مزدی هیچ کمک جدی به اقتصاد خانواده‌های کارگری نمی‌شود.
نماینده کارگران کارخانه واکیوم پارس افزود: وقتی دولت و نمایندگان قانونی کارگری مدعی‌اند که دست‌کم در دو دهه گذشته با وجود کاهش سهم هرینه کارگر در قیمت تمام شده تولید، شکاف میان مزد و هزینه زندگی تا حدود ۷۰ درصد رسیده است و حتی کارفرمایان نیز این گفته‌ها را تایید می‌کنند، توقع کارگران از شورای عالی کار اجرای ماده ۴۱ قانون کار و افزایش مزد بر اساس سبد معیشت یک خانوار چهار نفری است.
وی در تشریح شرایطی که به عقب افتادگی مزدی منجر شد افزود: بعد از پایان جنگ تحمیلی که سیاست‌های اقتصادی ایران از توصیه‌های صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی الگوبرداری شد تا به امروز که بیش از بیست سال می‌گذرد در تمامی این سال‌ها سبک زندگی کارگران تحت تاثیر تبلغیات رسانه‌ای به سمت زندگی جذاب شهروندان کشورهای سرمایه داری نزدیک شده است بی‌آنکه دستمزد آن‌ها متناسب با هزینه‌های این زندگی آرمانی افزایش یافته باشد.
عضو هیات رئیسه مجمع نمایندگان کارگری استان تهران ادامه داد: واقعیت این است که در سالهای جنگ نیز دستمزد کارگران به اندازه هزینه‌های زندگی سالهای جنگ نبود اما با نظارتی که در آن سال‌ها با مشاوره سرمایه‌داران ملی و صنعتی چون «عالی نسب»، از سوی دولت بر کلیه فعالیت‌های اقتصادی بازرگانی و صنعتی صورت می‌گرفت، از یکسو کالاهای اساسی با یارانه دولتی بصورت عادلانه میان مردم توزیع می‌شد و از سوی دیگر هیچ اثری از جاذبه‌های زندگی سرمایه داری نبود.
نماینده کارگران واکیوم پارس افزود: برای همین است که در سالهای جنگ با وجود ثابت ماندن مزد پایه، کارگران و سایر مزدبگیران توانستند از طریق بن کارگری، دفترچه‌های بسیج اقتصادی، کالاهای کوپنی و انواع فروشگاه‌های تعاونی کارگری و کارمندی هزینه‌های زندگی خود را به نوعی تامین کنند اما امروز که صحبت از آزاد سازی و منع دخالت دولت در امور اقتصادی است دیگر یارانه‌ای برای جبران قدرت خرید کارگران وجود.
وطن‌خواه ادامه داد: بعد از زمانی که سیاست‌های اقتصادی ایران به سوی توصیه‌های بانک جهانی رفت و دچار چرخش شد، تنها حمایت‌های دولت از کارگران کاسته شد و هیچ اقدامی در خصوص افزایش مزد واقعی کارگران صورت نگرفت. حال با چنین تجربه‌ی شکست خورده‌ای لازم است دولت روحانی از تجربه اداره کشور در دوران جنگ استفاده کند.
همانقدر که مردم تحت تاثیر تبلیغات رسانه‌ای روز به روز بیشتر به سمت زندگی سرمایه داری کشیده می‌شوند در عوض قدرت خرید خود را با سرعت بیشتری از دست می‌دهند.
این فعال کارگری افزود: واقعیت غیر قابل انکار این است که سبد هزینه‌های زندگی مردم امروز با سبدی که مردم سالهای دهه شصت برای زندگی لازم داشتند تفاوت اساسی کرده است، دیگر افزایش‌های حتی دوبرابری مزایای جانبی خواروبار، مسکن و حتی پایه مزدی پاسخگوی این هزینه‌ها نیست.
وطن‌خواه ادامه داد: به همین دلیل بسیاری از خانواده‌های کارگری تحت تاثیر همین شرایط اقتصادی بصورت ناخواسته برای تامین نیازهای حیاتی تری همچون مسکن، خوراک، پواشک و دارو، کالاهای رفاهی را از لیست نیازهای ماهانه خود خط زده‌اند.
وی گفت: به تازگی روزنامه‌ها نوشته‌اند که شورای شهر تهران قصد دارد در خصوص دریافت عوارض تردد از بزرگ‌راه‌ها، تونل‌های پایتخت تصمیم گیری کند؛ مانند روز روشن است که حتی اگر این طرح تصویب نشود باید از هم اکنون منتظر گران شدن هزینه وسائل نقلیه باشیم و این در حالی است که هنوز معلوم نیست که در شورای عالی کار دولت و کارفرما با چند ردصد افزایش مزد موافقت خواهند کرد.
