معرفی کاندیدای زن، راهبردی سیاسی

به گزارش ایلنا، روزنامه آرمان نوشت، اکنون صرف نظر از اینکه پس از دروغ خوانده شدن کاندیداتوری دستجردی توسط خود وی چه خواهد شد و آیا اصولگرایان از تاکتیک خود عقب‌نشینی می‌کنند یا اینکه به دنبال کاندیدای زن دیگری خواهند بود، به نظر پرداختن به اصل موضوع یعنی معرفی یک کاندیدای زن از سوی این جریان امری مهمی است.

این مساله گویای این مثال بارز است که می‌گویند «آنکه باد بکارد، توفان درو می‌کند». بنابراین صرف نظر از برچسب و هویت حزبی اصولگرایی یا اصلاح‌طلبی، وقتی سرمایه‌های اجتماعی به نحوی تخریب می‌شوند، عده‌ای دیگر از سر سوداگری سیاسی و فرصت اندیشی به سراغ زنان، این سرمایه‌های اجتماعی، می‌روند. بدیهی است پایداری‌ها وقتی مشاهده ‌می‌کنند که نمی‌توانند روی یک فرد به اجماع برسند، با معرفی یک کاندیدای زن به دنبال راهی برای فرار به جلو هستند تا به عنوان یک جریان سیاسی از اذهان عمومی حذف نشوند.

به نظر معرفی کاندیدای زن، در صورتی که درآینده دنبال شود، نه تنها که تاکتیک نیست، بلکه یک استراتژی و راهبرد سیاسی است.

اصولگرایان زمانی که مشاهده کردند روش‌های دیگر چون تخریب و هجمه به رقیب و تبلغیات گسترده نمی‌تواند بستر لازم را برای احیای قدرت این جریان فراهم کند، به دنبال روش‌های دیگری مانند معرفی کاندیدای زن در انتخابات آتی هستند. البته «آزموده را آزمودن خطاست».

اصولگرایان در گذشته این روش را برای احراز پست وزارت تجربه کردند. آنها می‌خواستند به جامعه القا کنند که چون قدرت در دست ماست، وزیر زن هم معرفی می‌کنیم.

اگرچه معرفی وزیر زن در کابینه احمدی‌نژاد سبب ایجاد نشاط در جامعه شد، نیمی از جمعیت کشور، یعنی زنان، به‌ویژه زنان و دختران دانش‌آموخته و توانمند تصورشان بر این بود که زنان توانسته‌اند با پیگیری مطالبات خود از این سطح عبور کنند، اما همان‌طور که مشاهده شد، تنها یک زن توانست به کابینه دولت ورود پیدا کند.

پس از آن دیگر هیچ‌گاه هیچ‌زنی موفق نگردید وارد کابینه شود و به دلایل مختلف این روزنه بسته شد. این بارهم تاکتیک مذکور با این ترفند طرح شد که در میان اصولگرایان وحدت به وجود آورد. در صورت چنین اتفاقی، اگر اصولگراها بتوانند تفسیر قانون اساسی را به خاطر الزامات سیاسی و جریانی تغییر‌ دهند، به نفع جامعه عمل خواهند کرد.

این تغییر، اگر اتفاق بیفتد، در واقع با توجه به نیاز یک جریان سیاسی در این مقطع زمانی بوده است، اما به هر روی بعید به نظر می‌رسد که اصولگراها با معرفی یک زن موفق به جذب آرای حداکثری و تغییر بازی به نفع خود شوند، زیرا در صورت چنین اتفاقی باید کاندیدایی معرفی شود که مرضی‌‌الطرفین همه احزاب اصولگرا باشد.

علاوه بر آن اگر کاندیدای زن اصولگرا از چنین شاخص و پارامتری برخوردار باشد، بدیهی است که او در آینده موفق خواهد شد، زیرا در انتخابات ۹۶ این تاکتیک کاملا به نفع اصولگراهاست.

اما مساله مهم این است که وقتی یک جریان فکری از همان ابتدای انقلاب تفکرش بر این بوده که زن باید خانه‌نشین شود و بچه‌داری کند و امروز اعلام می‌کند قصد معرفی یک کاندیدای زن در برابر روحانی برای انتخابات ۹۶ را دارد، قطعا مشخص است از این مورد می‌خواهد سودجویی کند.