فهم بسیاری از حقایق قرآن در گرو شواهد برون متنی است

به گزارش خبرنگار ایلنا، محسن آرمین امروز پنج شنبه ۳۱ اردیبهشت ماه در سومین همایش بیداری قرآنی در تاریخ معاصر که با حضور اندیشمندان برجسته قرآنی حوزه و دانشگاه در سالن اجتماعات پژوهشگاه امام خمینی (ره) حرم امام (رض) برگزار شد، در سخنانی با موضوع «روش تفسیر قرآن به قرآن و نظریه قصه در قرآن» اظهار داشت: روش تفسیر قرآن به قرآن در تعریفی حداکثری مبتنی بر دو اصل است؛ که یکی استقلال و خودبسندگی قرآن در دلالت بر مقاصد خویش و دوم همبستگی و سازگاری درونی قرآن است.

وی ادامه داد: روش تفسیر قرآن به قرآن اگرچه نسبت به سایر روش‌های تفسیری از جمله تفسیر روایی در درک معانی و مقاصد قرآن کارآمد‌تر است اما به نظر ی رسد در صورت التزام کامل به اصل خودبسندگی قرآن و دلالت انحصاری قرآن بر معانی خویش، به عنوان مبنای تفسیر قرآن به قرآن بسیاری از حقایق قرآن از نظر مفسر مغفول می‌ماند.

این استاد دانشگاه ادامه داد: فهم بسیاری از حقایق قرآنی در گرو شواهد برون متنی و نیز اصول و مقدماتی است که اثبات و نفی آنها بر عهده علوم و معارف دیگر است.

آرمین تصریح کرد: بررسی آرای علامه طباطبایی و آیت الله صادقی نشان می‌دهد که این دو مفسر به رغم پیروی از روش تفسیر قرآن به قرآن به تعریف فوق در بسیاری از آیات قرآن، آرای متفاوت و‌ گاه متضادی دارند.

وی افزود: به وضوح می‌توان نشان داد که بخش مهمی از اختلاف‌های ناشی از اختلاف در مبانی و نظریه‌های پیشاتفسیری از جمله نظریه‌های زبان‌شناختی این دو مفسر است.

آرمین اظهار داشت: ضرورت استناد به فضای نزول و شرایط دعوت نبوی‌گاه این دو مفسر را در فهم بهتر و دقیق‌تر آیات به ویژه در فهم دلالت‌های قصه، ناگزیر از عدول از مبنا و الزامات روش تفسیر قرآن به قرآن کرده است.