نیویورک تایمز:
استراتژی «مذاکره برای توافق جدید با ایران» نشان‌دهنده بن‌بست سیاست قبلی است
پومپئو روز دوشنبه در اظهاراتی مدعی کلید زدن استراتژی جدید مذاکره برای رسیدن به یک توافق جامع با ایران شده که در آن تعداد بیشتری کشور مشارکت داشته باشند.
به گزارش ایلنا به نقل از نیویورک‌تایمز، مایک پومپئو وزیر خارجه آمریکا استراتژی جدید آمریکا برای محدودیت ایران را روز دوشنبه اعلام کرده است. این در حالی است که این استراتژی بر محور تقاضاهای متحدان اروپایی آمریکا که هم اکنون رد شده قرار گرفته است؛ اینکه تهران وارد مذاکراتی شود که قرار است به طور دائم هر گونه ساخت تولید سوخت هسته‌ای را برای جلوگیری از ساخت سلاح هسته‌ای ممنوع کند.
بر اساس این گزارش پومپئو قرار است درخواست گسترش تعداد کشورهایی که قرار است در این مذاکرات مشارکت داشته باشند را بدهد و احتمالا نام ژاپن و کشورهای عربی نیز در بین این کشورها خواهد بود. اما بعید به نظر می‌رسد استراتژی مذاکره که از سوی وزیر جدید مطرح شده توسط قدرت‌های اروپایی که با حرکت ترامپ مخالف هستند، جدی گرفته شود.
نیویورک تایمز نوشت: «در هسته مخالفان ترامپ، اتحادیه اروپا قرار دارد. رییس این اتحادیه اخیرا گفته بود تا زمانی که دوستی مانند آمریکا داشته باشیم، نیازی به دشمن نداریم. اما پومپئو به این نتیجه رسیده که تهدیدهای ترامپ برای تحریم کمپانی‌های اروپایی که با ایران کار می‌کنند در نهایت کارساز خواهد بود.»
این رسانه به خروج کمپانی نفتی فرانسوی توتال از ایران اشاره کرده و نوشت: «مدیران عامل بسیاری از کمپانی‌های چندملیتی هم گفته‌اند که گزینه دیگری جز خروج از ایران ندارند. ایران مشتری نسبتا کوچکی برای آنها در مقایسه با آمریکاست.»
نیویورک تایمز نوشت: «درخواست پومپئو برگزاری مذاکرات جدید برای اعمال محدودیت‌های سخت‌تر هسته‌ای و محدودیت‌هایی برای آزمایشات موشکی و صادرات و فعالیت‌های ایران در منطقه است. مقامات آمریکایی گفته‌اند که سعی می‌کنند بفهمند چطور باید این تحریم‌ها و محدودیت‌ها را علیه اقدامات سایبری ایران اعمال کنند و این محدودیت‌ها به محدوده هسته‌ای ارتباط پیدا نکند بلکه به موسسات مالی و بانکی مرتبط باشد.»
این رسانه مدعی شد: « حملات سایبری ایران علیه آمریکا در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ اتفاق افتاده است. در عین حال تحریم‌ها هم علیه ایران تشدید شده است. شرکت‌های امنیت اینترنتی گفته‌اند که در حال حاضر شاهد پیشرفت‌هایی در پروژه‌های ایران هستند.»
«بریان هوک» مشاور ارشد وزارت خارجه که مذاکرات شکست خورده با بریتانیا، فرانسه و آلمان را برای اینکه آنها را متقاعد به اصلاح بندهایی در توافق هسته‌ای کند اداره می‌کرد درباره این تصمیم جدید پومپئو گفت: «فکر می‌کنم اینکه بگوییم ما با اروپایی‌ها بیشتر توافق نظر داریم تا اختلاف‌نظر ، گفته منصفانه‌ای است.»
هوک مدعی شده وقتی توافق قبلی کنار گذاشته شود شانس برای دیپلماسی جدید به وجود می‌آید. او گفته هیچ حدسی ندارد که آیا ایران هم در این مذاکرات شرکت می‌کند یا نه.
وی گفت: در ماه‌های آتی خواهیم دید که این فرصتی برای توسعه اقدامات و کار با بسیاری از کشورهایی است که با آنها نگرانی مشترکی درباره عدم اشاعه سلاح هسته‌ای و تروریسم و جنگ‌های داخلی در منطقه داریم. ما نسبت به اقدام دیپلماتیک پیش رو بسیار خوش‌بین هستیم.
این رسانه آمریکایی تاکید کرد: «ایران بر پایبندی‌اش به توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ اصرار دارد اما گروه‌هایی در ایران نخواستار خروج بازرسان بین‌المللی و ادامه غنی‌سازی اورانیوم در ایران هستند.»
ولی نصر در گفت‌وگو با نیویورک تایمز گفته تنها دو کشور برای ایران اهمیت دارند؛ روسیه وچین. این دو کشور هم هنوز دستشان را رو نکرده‌اند. اینکه آیا به ایران در یافتن راهی برای دور زدن اقدامات ترامپ برای منزوی کردن این کشور کمک می‌کنند یا خیر معلوم نیست. روسیه شریک ایران در سوریه است. چین فرصتی برای عقد توافقی عظیم علی رغم تحریم‌های آمریکا پیدا کرده است.
وی گفته شاید دولت ترامپ به دنبال تغییر نظام در ایران باشد اما آنها به این نتیجه رسیده‌اند که این استراتژی، سیاست دقیقی نیست.
مقاماتی که از سخنرانی روز دوشنبه پومپئو در بنیاد هریتیج خبر داده‌اند گفته‌اند بعید به نظر می‌رسد که پومپئو درباره تغییر نظام در ایران در سخنرانی روز دوشنبه‌اش حرفی زده باشد اما درباره سیاست انعطاف‌پذیر وسیع‌تری حرف زده است. در دوران اوباما مقامات دولت اظهارات مشابهی قبل از توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ مطرح کرده بودند. اما تفاوتی در ماهیت این دو دوره وجود دارد؛ چرا که کشورهای اروپایی در دوره گذشته به طور کامل با تحریم‌های آمریکا همراهی و ایران را مجبور به مذاکره کرده بودند. تصمیم ترامپ برای خروج از توافق هسته‌ای مقامات اروپایی را خشمگین کرده و آنها را علی‌رغم اینکه از نتایج اقتصادی عمل خود می‌ترسند اما از مذاکره درباره توافق جدید باز داشته است .
