مدیرعامل خانه‌سینما در گفتگو با ایلنا:
حل مشکلات سینما شجاعت‌هایی می‌خواهد که دولتمردان ما ندارند
قدرت فصلی عوض می‌شود آنهم در نهادهایی مانند حوزه، ارشاد، سازمان تبلیغات، سپاه و معلوم نیست قدرت اصلی کجاست؟ / دولت به ۳ نفر از تخریب‌کنندگان خانه‌سینما؛ وام‌های کلان داده. این وام‌ها؛ پاداش فریاد نزدن برخی هوچیان علیه دولت جدید است / دولت هم به خانه‌سینما کمک می‌کند و هم به هر فردی که پیشتر در تخریب خانه‌سینما کوشیده.
مدیرعامل خانه‌سینما معتقد است که دولت از سینماگران توقع دارد از سیاست‌های دولت دفاع کنند اما مشخصا نمی‌داند این دفاع از سیاست‌های دولت چگونه باید باشد. همانگونه که تا به امروز هم بحثامنیت شغلی توسط دولت به درست فهم نشده است.
محمدمهدی عسگرپور در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به راه‌اندازی صندوق بیمه بیکاری و طرح امنیت شغلی گفت: امنیت شغلی یک مفهوم کلی است که چند زیرشاخه دارد. به‌عنوان مثال، یکی از زیرشاخه‌های آن صندوق بیمه بیکاری و یکی دیگر از زیرشاخه‌های آن؛ توسعه زیرساخت‌های نمایش فیلم است که مجموع اینها باید دست به دست هم دهد تا امنیت شغلی سینماگران فراهم شود.
وی در ادامه افزود: برای دولت‌ها؛ مناسب‌تر است تا امنیت شغلی را در یکی دو کلمه ترجمه کنند مثلا وقتی می‌گوییم امنیت شغلی تصورشان صرفا بر بیمه بیکاری‌ست یا تصورشان این است تنها کسانی که عضو صنف هستند؛ حق فعالیت دارند یا شرایط مشابهی. اما ما در طرح امنیت شغلی گفتیم اینها همه یک مجموعه است که باید متوازن پیش برود. به‌عنوان مثال، اگر صندوق بیمه بیکاری راه‌اندازی شود اما برای اشتغال در سینما عضویت در نهادهای صنفی شرط نباشد؛ و یا توسعه زیرساخت نمایشی درنظر گرفته نشود و یا حقوق مادی آفرینشگران سینمایی تامین نشود و یا آموزش بهنگام سینماگران برای تولید ارزش افزوده لحاظ نشود باز ما دچار نبود امنیت شغلی هستیم.
مدیرعامل خانه‌سینما با اشاره به اینکه تاسیس صندوق بیمه بیکاری گام خوبی است اما همه اهداف امنیت شغلی را تامین نمی‌کند؛ افزود: متاسفانه دولت قبل اساسا با این مفهوم سر عناد داشت بنابراین در آن فضای پرسوءتفاهم اصلا پرداختن به امینت شغلی شوخی و بیمه بیکاری سینماگران برای آنها شوخی بود. طنز دیگر این بود که آنها برای تامین معیشت سینماگران بن گوشت و مرغ به اهالی هنر بدهند و صف‌های طویلی را برای این کار سامان دادند.
عسگرپور تاکید کرد: دولت فعلی عزمش را برای اصلاح نشان داده اما متاسفانه گرفتاری‌های روزمره مانع از آن است که در فرصت و به این گره‌گشایی‌ها توجه شود. در این صورت تنها زمانیکه به بحران می‌خوریم؛ سر یک میز می‌نشینیم و مذاکره به نتیجه می‌رسد. و چنانچه دو هفته بعد بحران تمام شود انگار دیگر این وضعیت اهمیتی ندارد و حرفی از این موضوع به میان نمی‌آید. البته شاید بخشی از این رفتار مربوط به بی‌پولی و نبود نقدینگی و اعتبار است. البته بخش‌هایی از طرح امنیت شغلی نیازی نیز به منابع مالی ندارد و به نگاه استرتژیک مدیریت مربوط است.
عسگرپور در ادامه گفت: حل کردن این نوع موضوعات شجاعت‌هایی می‌خواهد که عمدتا دولتمردان ما ندارند. مثلا اینکه معلوم کنند چه مرجعی صلاحیت دارد یا می‌تواند تشخیص دهد چه کسی می‌تواند تهیه‌کننده یا کارگردان باشد؛ کجاست؟ خرد بشری می‌گوید یک نهاد صنفی. دولت قبل می‌گفت من خودم هستم و البته بعدها که دید نمی‌تواند؛ گفت نهاد صنفی که خودم آن را می‌سازم و تایید می‌کنم این صلاحیت را داراست. دولت فعلی هم متاسفانه نمی‌تواند با صراحت بگوید چه کسی می‌تواند و صلاحیت این امر تشخیصی را دارد.
وی ادامه داد: البته دولت فعلی انصافا بیشتر وقت‌ها می‌گوید خانه‌سینما اما تبصره‌هایی هم برای آن می‌گذارد که اراده‌ی یپیشین‌اش را تخریب می‌کند. زیرا گاهی از طرف برخی همکاران ما در بیرون از خانه‌سینما به آنها فشار وارد می‌شود که خانه‌سینما تنها نهاد صنفی نیست و ما هم سینماگر مستقل هستیم.
وی با تاکید به اینکه این عملکرد نمی‌تواند برای دولت تدبیر و امید موفقیت بدنبال داشته باشد؛ افزود: چنانچه دولت نتواند به تصمیم قطعی درباره این موضوع برسد خب طبیعی است که نهاد صنفی هم درست تقویت نمی‌شود. در این فضا شرایطی بوجود می‌آید که عده‌ای می‌گویند باید برای گرفتن خدمات و گرفتن پروانه ساخت عضو یک نهاد صنفی باشیم و عده‌ای هم یک پلاکارد می‌گیرند جلوی وزارت ارشاد و می‌گویند ما سینماگران مستقل هستیم و دوست نداریم وارد نهاد صنفی شویم و اینجاست که دولت در این بخش بلاتکلیف مانده است.
کارگردان " مهمان داریم "؛ در پاسخ به این سوال که آیا این رفتار دولت برای حفاظت از سینما دربرابر گروهای فشار نیست و توقیف چند فیلم نیز با همین هدف انجام شده؛ گفت: ما در این سال‌ها در دوره‌ای به‌سر برده‌ایم که آدم‌ها دنبال دردسر نیستند. یعنی کسی که سر پستی و سمتی می‌آید و مدیر دولتی می‌شود؛ می‌گوید قرار من با خانواده‌ام این نبوده که یک یا دو سال سر کاری بیایم و شهید بشوم و بروم. قرار بود زندگی و مدیریت کنم و و مسائلی را درست کنم و بعدها افتخار کنم که زمانی مسیول این بخش بودم. البته این امر ناشی از هزینه بالای یکرنگی و استواری در جامعه ماست. هیچکسی حاضر نیست دو سال سرکاری باشد و مجبور به خداحافظی هم بشود.
وی ادامه داد: این هزینه بالای یکرنگی و استواری موجب پیدایش لایه محافظه‌کاری در مدیریت شده است به‌خصوص در شرایطی که شما نمی‌دانید قدرت اصلی اجرایی کجاست؟ آیا قدرت در دست دولت است یا مجلس؟ ضمن اینکه شاهد بوده‌ایم قدرت فصلی هم عوض می‌شود. آنهم در نهادهای فرهنگی مانند حوزه هنری، وزارت ارشاد، سازمان تبلیغات، سپاه و… معلوم نیست قدرت کجا بیشتر است و قدرت اصلی کجاست؟ بنابراین این لایه محافظه‌کاری به مدیریت سرایت کرده که مدیر به‌جای پیشبرد ماموریتش به محافظه‌کاری روی می‌آورد و اگر لازم شد حتی ۲ یا سه فیلم را به خوش‌آیند و بدآیند عده قلیلی قربانی می‌کند. اگر هم لازم شد به خانه سینما و آدم‌های دیگر هم کمک می‌کند تا تعادل ایجاد کند. یعنی هم به خانه‌سینما کمک می‌کند و هم به هر فردی که پیشتر در تخریب خانه سینما کوشیده است.
عسگرپور در ادامه خاطرنشان کرد: البته ممکن است این برنامه در کوتاه‌مدت جوابگو باشد اما در میان‌مدت و بلندمدت جواب نمی‌دهد و به هرج و مرج و مشکلات دامن خواهد زد. خود من به‌عنوان مدیر یک نهاد صنفی از خود می‌پرسم چرا باید عضو کانون کارگردانان باشم وقتی مثلا فردی که بیرون خانه‌سینماست نیز براحتی امتیاز و مجوز می‌گیرد؟ مثلا در دولت فعلی به ۳ نفر از کسانیکه تخریب خانه‌سینما را در کارنامه‌شان داشتند؛ وام‌های قابل توجهی دادند و زمانیکه درباره این وام‌های کلان سوال می‌شود؛ می‌گویند فیلم آنها ارزش زیادی داشته است. درحالیکه بنظر می‌رسد این وام پاداش فریاد نزدن برخی هوچیان علیه دولت جدید است.
وی در پاسخ به این سوال که آیا این کار برای حفظ سینما و خانه‌سینماست یا از ترس؛ گفت: گرچه باور داریم مدیران این دولت نیت‌شان خیر است بازهم استفاده از این شیوه غلط است زیرا در راستای تئوری هدف؛ وسیله را توجیه می‌کند قرار می‌گیرد. زمانی که ما این حرف‌ها را می‌زنیم البته که عده‌ای می‌گویند اینها جنگ‌طلب‌های قدیم هستند که هنوز دنبال جنگ و جنگ‌ستیز هستند اما من منظورم این نیست که اگر کسی به نهاد صنفی توهین کرد؛ نباید فیلم بسازد بلکه حرف من این است وقتی مدیری می‌داند تخلفی صورت گرفته و مثلا یک ساختمان غیرقانونی به تشکیلاتی داده شده یا فلان سایت غیرقانونی واگذار شده؛ چرا احقاق حق نمی‌کنند و با متخلفان برخورد نمی‌کنند؟ حال شما بگویید چگونه باید به دولت کمک کرد و این پرسش‌های بی‌پاسخ همه یک سردرگمی کلی در کمک به دولت بوجود می‌آورد.
