می خواستم هیجانِ دیدنِ یک مسابقه مهمِ فوتبال را در «پرویز خان» ایجاد کنم

علی ثقفی، کارگردان فیلم سینمایی «پرویز خان» که در بخش نگاه نو و سودای سیمرغ چهل‌دومین جشنواره فیلم فجر حضور داشت، در گفتگو با خبرنگار ایلنا، اظهار کرد: ما در فیلم «پرویز خان» وارد یک قصه شدیم و خود قصه ظرفیت‌هایی دارد که به دلیل وجود این ظرفیت‌ها ممکن است مخاطب با احساسات مختلفی مواجه شود.

وی درباره ایجاد حس وطن‌پرستی در فیلم گفت: به نظر من نباید هیچ حسی به فیلم تحمیل شود اما من هم با حسی خاص فیلمنامه «پرویز خان» را نوشتم و به یاد دارم اولین حسی که در من زنده بود، همان حسی بود که همیشه در زمان دیدن بازی‌های تیم ملی دارم. در زمان دیدن مسابقات تیم ملی فوتبال به قدری هیجان‌زده‌م که اطرافیانم باید از من مراقبت کنند و خیلی دوست داشتم همین حس به مخاطب هم منتقل شود.

وی افزود: آنقدر انتقال این حس به مخاطب برایم اهمیت داشت که در هنگام نگارش فیلمنامه هم به یاد دارم که همیشه مشغول گوش دادن به یک موسیقی حماسی بودم که این حس را در من ایجاد می‌کرد و باعث می‌شد که بیشتر برای ایجاد چنین حال و هوایی در فیلم تمرکز کنم. یکی از آخرین بازی‌هایی که برایم بسیار هیجان‌انگیز بود مسابقه ایران و ولز در جام جهانی بود که آن زمان من مشغول نگارش همین فیلمنامه بودم.

ثقفی درباره انتخاب سعید پورصمیمی برای ایفای نقش پرویز دهداری خاطرنشان کرد: شباهت ظاهری آقای پورصمیمی با پرویز دهداری چندان زیاد نیست ولی واقعیت این است نقش آقای دهداری واقعا نقش سختی بود و برای من بیش از هر چیز این مهم بود که بازیگری توانمند انتخاب شود که بتواند پیچیدگی‌های کاراکتر دهداری را به خوبی ایفا کند و سعید پورصمیمی از آنچه که ما فکر می‌کردیم و انتظار داشتیم فراتر بود و انرژی زیادی برای این نقش گذاشت.

این کارگردان درباره احتمال موفقیت «پرویز خان» در گیشه گفت: من به موفقیت این فیلم خیلی امیدوارم چراکه سعی کردم در این فیلم به احساس مخاطب نزدیک شوم و تلاشم بر این بود که فیلم بتواند حس مخاطب عام را هم درگیر کند و نمی‌دانم چقدر در این کار موفق بودم و باید مخاطبان و منتقدان درباره این موضوع قضاوت کنند.

ثقفی درباره منابع تحقیقش در فیلمنامه «پرویز خان» گفت: به منابع متنوعی برای نگارش این فیلمنامه رجوع کردم و باید بگویم هر آنچه که درباره پرویز دهداری وجود داشت را خواندم، دیدم و با افرادی چون دختر ایشان و رضا وطن‌خواه که همیشه همراه ایشان بوده، صحبت کردم. حتی روزنامه‌های دهه ۱۳۶۰ و کتابهای سیاسی اجتماعی آن دوران را خواندم و هر صحبتی که در مطبوعات طی سالیان گذشته درباره آقای دهداری مطرح شده بود را مطالعه کردم؛ به عنوان مثال هر سال در سالگرد آقای دهداری یکسری افراد درباره ایشان صحبت می‌کردند و من همه آن صحبت‌ها را هم با دقت گوش دادم و مطالعه کردم.

وی افزود: من به جزئیات بسیاری درباره ایشان رسیدم که بسیاری از این جزئیات در فیلم هم وجود دارد، مثلا یک شعری هست که زیر شیشه اتاق ایشان نوشته شده و مهدی مناجاتی در یک مصاحبه گفته بود هر وقت به خانه آقای دهداری می‌روم این شعر را می‌بینم و من همین نشانه کوچک را از این مصاحبه برداشتم و در واقع از جزئیاتی که در جاهای مختلف می‌دیدم در این فیلم استفاده کرده‌ام و جالب است بگویم که مجموع این اطلاعات سه دفتر ۲۰۰ برگ شده بودند و من بسیاری از آنها را در فیلم به کار بردم.

ثقفی در ادامه اظهار کرد: فیلم «پرویز خان» با وجود اینکه روایتگر قصه یک شخصیت واقعی است باید دراماتیک می‌شد و من برای دراماتیک کردن این قصه از اتفاقات مختلف در راستای این هدف استفاده می‌کردم. به عنوان مثال ماجرای کاپیتانی سیروس قایقران واقعا در بازی با کویت اینگونه بود که در فیلم دیده می‌شود و من به این واقعیت وفادار بودم اما دلیل اتفاقات را باید در فیلم مطرح می‌کردم که بار درام اثر بیشتر شود و اتفاقات ابتدای فیلم برای دستیابی به این هدف بسیار کارساز بود.

این کارگردان در پایان اظهار کرد: دختر آقای دهداری چند شب پیش فیلم را برای اولین بار دید و خیلی به ما لطف داشتند و خوشبختانه فیلم را دوست داشتند.