همکاری سه موزیسین برای ساخت موسیقی مهاجرت / روایتِ عشق گمشده در 28 مرداد با ارکستر مجلسی

 مانی جعفرزاده پس از کنسرت مستقل «صدایِ مناظرِ مخدوش» که دو سال پیش در تالار رودکی برگزار شد؛ تا امروز کنسرت تازه‌ای روی صحنه نبرده است. او در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا؛ از برگزاری کنسرت جدیدش خبر داد و گفت: سعی دارم اثر تازه‌ام تا پایان امسال برای اجرا آماده شود. در کنسرت جدید؛ قطعه‌ای برای ارکستر زهی نوشته‌ام که مانند کار قبلی داستان، راوی و خواننده دارد.

او ادامه داد: ارکستر مجلسی تهران به رهبری بردیا کیارس اجرای این اثر را برعهده دارد و خواننده و راوی آن نیز به زودی اعلام می‌شود. داستان این قطعه درباره کسی است که روز 28 مرداد عشقش را گم کرده است و من قصد دارم آن را در تالار وحدت اجرا کنم.

وی همچنین درباره فعالیت‌های خود در سینما گفت: ساخت موسیقی فیلم «تقصیر من نیست» ساخته اسماعیل میهن دوست از فعالیت‌های این روزهای من است. این فیلم یک ملودرام خانوادگی – اجتماعی است و در جشنواره فیلم فجر امسال به نمایش درمی‌آید.

اما خبر مهمتر آنکه؛ مجموعه‌ای با عنوان «از تهران تا تورنتو» مدتی پیش شکل گرفت. در این مجموعه سه آهنگساز با موقعیت‌های متفاوت درباره ایران تا تورنتو آهنگسازی می‌کنند. مانی جعفرزاده که یکی از آهنگسازان این مجموعه است؛ درباره آن توضیح داد: در این کار سه آهنگساز حضور دارند. جیسون دوئل هنرمندی‌ست که در تورنتو زندگی کرده و هرگز ایران را ندیده است. من هنرمندی هستم که در تهران زندگی کردم و هرگز تورنتو را ندیدم. مانی رضانیا نیز در هر دو کشور زندگی کرده و در زمینه موسیقی ایرانی و غربی تحصیل کرده است.

این آهنگساز ادامه داد: کوارتت «Winderemere» روز 29 نوامبر (8 آذر) در کنسرتی؛ ساخته‌های سه آهنگساز این مجموعه را اجرا می‌کند.

جعفرزاده درباره فضای  کوارتت زهی که برای این مجموعه نوشته نیز عنوان کرد: نام این کوارتت زهی؛ «آواز توی سیاهی» است. من این کوارتت را براساس بند 13 و 15 اعلامیه حقوق بشر نوشتم. در بند سیزده این اعلامیه گفته می‌شود؛ هرکس حق دارد سرزمین خود را ترک و به آن بازگردد. در بند 15 نیز عنوان می‌شود؛ هرکس حق دارد تابعیت داشته باشد. درواقع به طور کلی این اثر مشخصا به مسئله مهاجرب می‌پردازد.

در کوارتت «Winderemere» که از سال 2005 شکل گرفته؛ Elizabeth Loewen Andrews (ویولن)، Michelle Odorico (ویولن)، Anthony Rapoport (ویولا) و Laura Jones (ویولنسل) حضور دارند.

مانی جعفرزاده آهنگساز، نویسنده و پژوهشگر ایرانی است. او برای تحصیل نزد کسانی چون وارطان ساهاکیان، فرهاد فخرالدینی، شاهین فرهت، شریف لطفی و احمد پژمان دانش موسیقی را فراگرفته و در تاریخ هنر شاگرد آیدین آغداشلو بوده و در ادبیات از جلسه‌های کارگاه شعر و قصه رضا براهنی بهره برده است.

از جمله آثار جعفرزاده می‌توان به سال‌های آتش و برف برای ارکستر سمفونیک (تقدیم به آیدین آغداشلو)، بچه‌های زمانه افسوس برای ارکستر سمفونیک و گروه کُر، پرفورمنس آرت «کِیج» یا «شوئنبرگ» مسأله این نیست، پرسش این است و صدای مناظر مخدوش برای چهار نوازنده (ویلن، کلارینت سی‌بمُل، ویلا، ویلنسل) و دو راوی اشاره کرد.

جعفرزاده علاوه بر این؛ ده‌ها قطعه دیگر در فرم‌های مختلف ساخته و اجرا کرده است. او همچنین سازنده چندین موسیقی فیلم است.

«صدایِ مناظرِ مخدوش» آخرین اثر وی بود که سال 92 در تالار رودکی اجرا شد.

این اثر روایت داستانی در یازده تکه با حضور چهار نوازنده و دو راوی بود. کنسرتی که به گفته جعفرزاده؛ «دست و پا زدنی‌ست ولو شکسته بسته میان ادبیات و موسیقی. جستجویی و تقلایی برای یافتن ادامه‌ای شهری شده از سنت قصه‌گویی و نغمه‌پردازی توامان که روزگاری بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ شنیداری مردم همه‌ی نقاط جهان بوده است.»

اثری که جعفرزاده به‌عنوان آهنگساز، نویسنده و اجراگردان، آن را به همراه «على جعفرىِ پویان» نوازنده ویلن، «سهرابِ برهمندى» نوازنده ویولا،«آتنا مستعانِ اشتیاقى» نوازنده ویلنسل و «گلنارِ شعارى» نوازنده  کلارینت روی صحنه برد؛ توسط رویا تیموریان و پریوش نظریه، بازیگران سینما و تلویزیون راویت شده است. این کنسرت؛ بعد از اجرای صحنه‎ای ضبط استودیویی شده و در قالب یک مجموعه همراه با پارتیورکامل اردیبهشت ماه امسال منتشر شد.