برای تولید یک اثر ادبیِ جهانی، باید به ریشه‌های خود نگاه کنیم
اگر بخواهیم ادبیاتی در سطح جهانی به وجود آوریم که در آن نوآوری وجود داشته باشد، باید یک پایِ آن در ادبیات خودمان و پایِ دیگر در ادبیات کشورهای دیگر باشد، اگر غیر از این باشد نمی‌توان اسم آن را ادبیات گذاشت.
آرش جواهری(نویسنده) در اشاره به کتاب «ِرُمادی» که به تازگی از سوی نشر چشمه به چاپ سوم رسیده، به خبرنگار ایلنا گفت: با توجه به زبان و ساختار سختی که این کتاب داشت، فکر نمی‌کردم حتی به چاپ دوم برسد، اما خوشبختانه به چاپ سوم هم رسید و این برای من جای امیدواری است.
این نویسنده در رابطه با انتخاب نام «رُمادی» برای کتاب، بیان کرد: رُمادی به معنیِ خاکستری است. من برای شهر نمادینی که در کتاب توصیف کرده‌ام، به دنبال اسمی می‌گشتم و با توجه به معنای این اسم که خاکستری بود و به فضای کتابم می‌آمد، تصمیم گرفتم این نام را برای کتاب انتخاب کنم. البته من در شهر رُمادی اسیر بودم، اما به این معنا نیست که درباره‌ی جنگ و اسارت باشد و برخی از خبرگزاری‌ها به اشتباه این موضوع را بیان کرده بودند.
او ادامه داد: استقبال از این کتاب بسیار خوب بوده و این جای امیدواری دارد و می‌توانم با توجه به این استقبال، کتاب‌های بعدی‌ام را بنویسم. استقبال از این کتاب می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد که یکی از مهمترین آن‌ها، مباحثی است که کتاب مطرح می‌کند که بیشتر درباره‌ی مشکلات و مسائلی است که در جهان سوم وجود دارد. دلیل دیگر استقبال از این کتاب، متفاوت بودن ساختار آن است. کسانی که به دنبال خواندن متن‌های عادی نیستند، از نثر این کتاب بسیار استقبال کردند. رُمادی، نثری آهنگین و قصار دارد که خواننده را به خود جذب می‌کند.
این نویسنده در پاسخ به این سوال که چطور به نثر رسیدید، بیان کرد: اگر بخواهیم ریشه یابی کنیم، باید بگویم که سبک نگارش رُمادی، تحت تأثیر ساختار روایت داستان‌های قرآن بوده است که حافظ هم در شعر خود انجام داده است. باید بگویم که پشتوانه‌ی متن، قرآن است اما برای بیان روایت‌ها، تاریخ بیهقی، بی تأثیر نبوده است.
جواهری با اشاره به اینکه باید به ریشه‌های ادبیِ خودمان هم نگاه کنیم، گفت: من از نویسنده‌های امریکای لاتین مثل بورخس و مارکز، کتاب‌های زیادی خوانده و از خواندن آن‌ها لذت برده‌ام. خواندن این کتاب‌ها برای آموختن، کسب لذت و تجربه است. اما اگر بخواهیم ادبیاتی در سطح جهانی به وجود آوریم که در آن نوآوری وجود داشته باشد، باید یک پایِ آن در ادبیات خودمان و پایِ دیگر در ادبیات کشورهای دیگر باشد، اگر غیر از این باشد نمی‌توان اسم آن را ادبیات گذاشت، بلکه صرفاٌ یک الگوسازی است. ما باید از ریشه‌ها و فرهنگ خودمان؛ با شیوه‌های نوین و جدید بنویسیم.
جواهری درباره کتابی با نام «برای آنانکه هنوز زنده‌اند» گفت: این کتاب شعر و عکس است. یک مجموعه که نگاه متفاوتی به مرگ داشته است. این مجموعه دارای سی و دو قطعه شعر است که در کنار هر قطعه، یک عکس از گورستان‌های مختلف وجود دارد. این کتاب را نشر مشکی منتشر کرده است.
او همچنین در رابطه با یک رمان که در حال نگارش آن است، بیان کرد: این روزها در حال نگارش رمان «برکات هستم». این رمان حدود دویست و پنجاه صفحه حجم دارد و می‌توان آن را یک رمان فانتزی به‌شمار آورد. اندیشه‌ی آن به مجموعه «رُمادی» نزدیک و در همان چارچوب است اما سعی کردم زبان آن را از رُمادی ساده‌تر کنم.
جواهری با اشاره به اینکه «برکات» به معنی طبقات دوزخ است، افزود: روای این رمان، یک روان‌پریش است که خاطرات تیمارستان را همزمان با خاطرات خانوانده و وقایعی که در تیمارستان برایش اتفاق می‌افتد و همچنین توهماتش را همزمان تعریف می‌کند. در کنار این‌ها، داستانک‌های کوچکی هم هستند که همزمان با داستان اصلی پیش می‌روند.
او با اشاره به اینکه من در کارم سختگیر هستم و اگر قرار بود کتابی بنویسم تصمیم داشتم بسیار بهتر از رمادی باشد، گفت: این کتاب را از سیزده سال پیش به طور پیوسته نوشتم و روی آن کار کردم. سبک و اندیشه‌ی کتاب بسیار به رُمادی نزدیک است. چارچوب کار همان است، اما سعی کردم زبان را روان کنم.