از دوگانگی فرهنگی رنج می‌بریم
هاتف علیمردانی معتقد است؛ سرعت عجیب تغییر فرهنگ و تضادهای فرهنگی باعث شده که ما در رفتارهای خود تبدیل به یک شتر گاو پلنگ شویم.
هاتف علمیردانی کارگردان جوان سینمای ایران بعداز ساخت فیلم‌هایی چون "به خاطر پونه" و "مردن به وقت شهریور"، فیلم سینمایی "کوچه بی‌نام" را ساخته است. علیمردانی در "کوچه بی‌نام" مانند دو فیلم قبلی‌اش به موضوع خانواده و رابطه افراد یک خانواده با یکدیگر و جامعه پرداخته است.
این کارگردان در گفتگو با خبرنگار ایلنا؛ درباره داستان فیلمش می‌گوید: داستان فیلم کوچه بی‌نام درباره روابط آدم‌ها با یکدیگر و تقابل سنت و مدرنیته است. ما امروز با جامعه‌ای روبرو هستیم که درحال پوست‌اندازی است و خانواده‌ها با یک تغییر فرهنگ و تغییر روش زندگی روبرو هستند.
وی ادامه داد: آنچه که من به آن اعتقاد دارم این است که سرعت عجیب تغییر فرهنگ و تضادهای فرهنگی باعث شده ما در رفتارهای خود تبدیل به یک شتر گاو پلنگ شویم و به‌دنبال آن رفتار و ماهیت وجودی خودمان تغییر کرده است.
علیمردانی تاثیر تکنولوژی را بر زندگی امروز غیرقابل کتمان دانست و افزود: امروز ابزارهای بسیاری وارد زندگی ما شده اما فرهنگ استفاده از آن وارد نشده است درحالیکه هر وسیله و تکنولوژی با خود فرهنگی را وارد جامعه می‌کند اما ما نتوانستیم سرعت خودمان را با ورود فناوری‌های جدید تطبیق بدهیم.
وی ادامه داد: اختلافاتی که در خانواده آقامهدی در کوچه بی‌نام رخ می‌دهد، اختلافاتی است که به نوعی همه در خانواده‌های خود با آن روبرو هستیم و در این میان راه درست زندگی کردن حفظ خط تعادل و تعامل است البته نمی‌توان جلوی مدرنیته را گرفت و به‌جای مقاومت دربرابر تکنولوژی باید فرهنگ استفاده از آن را داشته باشیم و باید این فرهنگ را به جوان‌ها یاد بدهیم.
کارگردان کوچه بی‌نام معتقد است: فرهنگ نمی‌تواند آمرانه و کاملا آموختنی باشد. او می‌گوید: ما قدیمی‌ترین فرهنگ را در جهان داریم و باید ارزش‌های فرهنگی خودمان را بشناسیم و بعد آن را به فرزندانمان منتقل کنیم و آموزش بدهیم.
وی بر لزوم مسئولیت‌پذیر کردن جوانان تاکید می‌کند و می‌گوید: جوان، کودکی است که از دنیای زیبایی کودکی ناگهان وارد برهوت بزرگسالی می‌شود. این جوان با کوچک‌ترین تشویقی علاقمند می‌شود و با کوچک‌ترین حرف اشتباه دفع می‌شود و آمادگی پذیرش زیادی دارد. به همین دلیل ابتدا باید روی پدر و مادر‌ها کار کنیم تا آن‌ها فرزندان درستی تحویل جامعه بدهند و این فرزندان نیز در آینده پدر و مادرهای خوبی شوند.
وی ادامه داد: امروز جوان‌ها و فرزندان خانواده‌ها در خانه ماهواره می‌بیند و با یک نوع فرهنگ آشنا می‌شوند. زمانی که در مدرسه نیز حضور دارند با نوع دیگری از فرهنگ و آموزش مواجه می‌شوند که با آنچه در ماهواره می‌بینند کاملا متفاوت است. همین مسئله باعث دوگانگی فرهنگی در جوانان شده است.
وی ادامه داد: خطراتی که جامعه و جوانان را دربرگرفته؛ امروز بسیار پنهانی است و معضلاتی مانند اعتیاد دیگر مثل گذشته نیست که عیان باشد. در چنین شرایطی پدر و مادر‌ها می‌خواهند چه‌کار کنند؟ آیا می‌خواهند دنبال جوانان خود بدوند و دائم آن‌ها را کنترل کنند؟
وی با اشاره به پایان‌بندی فیلم‌هایش می‌گوید: من در پایان‌بندی فیلم‌ها به یک کاتارسیسم اعتقاد دارم و به نوعی پایان‌بندی فیلم‌ها یک حدیث نفس است و به‌دنبال آن هستم که بیننده بعد از دیدن فیلم درباره آن حرف بزند و فکر کند.
فیلم "کوچه بی‌نام" در زمان اکران با استقبال مخاطبان همراه شد اما کارگردان فیلم از زمان اکران راضی نیست و می‌گوید: شانس من این است که همیشه بد‌ترین اکران‌ها به من رسیده است. فیلم مردن به وقت شهریور در یک زمان نامناسب اکران شد و فیلم کوچه بی‌نام هم همین طور. من فیلم‌هایم را برای مردم می‌سازم و حرف مردم برای من مهم است و البته اگر در زمان مناسب اکران شوند قطعا فروش بهتری نسبت به وضعیت فعلی خواهند داشت.
وی درباره همکاری با محمود کلاری و انتخاب بازیگران فیلم می‌گوید: همکاری با کلاری برای من بسیارمغتنم بود زیرا کلاری خود سینماست و تاثیر وی در این فیلم زیاد است. در بین بازیگران نیز تنها بازیگری که از ابتدا انتخاب کرده بودم فرهاد اصلانی بود که بازیگر بسیار خوبی است.