خبرگزاری کار ایران

در نشست نقد و بررسی فیلم کوچه بی‌نام مطرح شد:

فیلمهای کمدی و طنز مانند مُسکن عمل می‌کنند

هفتاد و هشتمین نشست سکانس خانه فیلم فرهنگ‌سرای فردوس شامگاه ۲۵ اردیبهشت‌به اکران، نقد و بررسی فیلم سینمایی «کوچه بی‌نام» اختصاص داشت.

به گزارش ایلنا، منصور لشکری قوچانی  تهیه کننده فیلم در ابتدای این نشست با اعتقاد بر اینکه تهیه‌کنندهٔ یک اثر از صفر تا صد تهیه فیلم باید حضور داشته باشد، گفت: متاسفانه در ایران جایگاه سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده یکسان گرفته می شود و هیچ مرزی بین این دو بخش وجود ندارد در صورتی که تهیه‌کننده حرفه‌ای قواعد بازار کار‌، فیلم‌نامه، بازیگر، دوربین، و... را می‌شناسد.

وی در ادامه از علاقه‌مندی خود به فیلم‌هایی با موضوع معضلات اجتماعی مردم سخن گفت و اظهار داشت: معضلاتی همچون فقر، اختلاف طبقاتی، فرهنگی و... در شکل‌گیری من نقش داشته است بنابراین دوست دارم که نسبت به جامعه‌ام مسوولیت‌پذیر بوده و فیلم‌هایی که تهیه می‌کنم در این راستا باشد.

قوچانی ادامه داد: فیلم کوچه بی‌نام زندگی یک خانواده مذهبی جنوب شهری را به تصویر می‌کشد، در این فیلم نگاهی به معضلات اقتصادی نداریم بلکه مشکلات فرهنگی خانواده مورد توجه بوده و در انتهای فیلم چگونگی مواجه شدن با این معضلات عنوان شده است.

تهیه‌کننده فیلم سینمایی کوچه بی‌نام خاطرنشان کرد: فیلم در جشنواره فجر از نظر معنوی حق کارگردان و در اکران نیز حق تهیه‌کننده است، در اکران عمومی تهیه‌کننده موظف است شرایطی را به وجود آورد که هم فیلم به نقطه اوج برسد و هم عوامل به اندازه امتیازهای مادی و معنوی که دارند به نتیجه برسند.

 قوچانی تهیه‌کننده کوچه بی‌نام گفت: چطور می‌توان شاهد معضلات اجتماعی و اختلافات فرهنگی میان خانواده‌ها بود و احساس مسوولیت نکرد. ضرورت ساخت این فیلم برای این است که مردم متوجه شوند که می‌توان با گفت‌و‌گو و تعامل در خانواده مشکلات را حل کرد. ترجیح می‌دهم مُسکن نسازم مثل فیلم‌های طنزی که مردم تنها چند ساعتی را به شادی تماشا کنند و تمام شود.

وی پیرامون خروجی فیلم و تاثیرگذاری اجتماعی آن گفت: در مورد پایان فیلم علاوه بر منتقدین و اصحاب رسانه به سراغ روان‌شناسان و جامعه‌شناسان بسیاری رفتیم تا فیلم را به گونه‌ای به پایان برسانیم تا مردم همزادپنداری کنند و اثری مثبت در جامعه بر جای گذارد.

 هاتف علیمردانی کارگردان کوچه بی‌نام با تاکید به استفاده از بازیگران خوب و با تجربه در این فیلم، تصریح کرد: فیلم‌های من معمولا زیبایی بصری آنچنانی به لحاظ موقعیت جغرافیایی ندارند و لحظه‌هایی که می‌نویسم نیاز به بازیگری دارد بنابراین بازیگران در فیلم‌های من به چالش کشیده می‌شوند.

وی ادامه داد : فیلم‌هایی که بر اساس عکس‌ها و تصاویری که سال‌ها در ذهن می‌مانند ساخته می‌شوند بسیار تاثیرگذار‌تر از فیلم‌هایی است که ایدهٔ آن در لحظه به ذهن می‌رسد.

وی افزود: همه کاراکتر‌ها از شخصیت‌های واقعی برگرفته شدند و همه بازیگران را به اشخاصی که از زندگی آن‌ها کاراکتر‌ها را نوشته بودم معرفی کردم و بازیگران طی چند ماه با این شخصیت‌ها در ارتباط بودند.

کارگردان کوچه بی‌نام ادامه داد: هر چند این فیلم دو سال گذشته و در زمان کم تجربگی‌های من ساخته شده است ولی فارغ از نقاط قوت و ضعف کوچه بی‌نام، همزادپنداری و صمیمیت خانواده آقا مهدی که در خانواده‌های ایرانی وجود دارد به دل مردم نشسته است. سنتی که می‌تواند باقی بماند بدون اینکه به جنگ مدرنیته برود.

علیمردانی درباره اسم این فیلم گفت: اسم این فیلم در ابتدا مشرف به کوچه بی‌نام بود با تهیه کننده مشورت کردیم به دلیل طولانی بودن اسم «کوچه بی‌نام» که کوتاه‌تر بود را اسم فیلم انتخاب کردیم «کوچه بی‌نام» هر جای ایران می‌تواند باشد ما جغرافیایی برای اثر تعریف نکردیم که هر کسی خودش را در این فیلم ببیند.

وی چگونگی رابطه والدین با فرزندان را یکی از دغدغه‌های همیشگی خود دانست و گفت: خانواده‌ها بسیار از چگونگی رفتار با فرزندان خود رنج می‌برند نسل جدیدی که با تهدید و ترس عقب نمی‌کشند، کنجکاو بوده و برای چیزهایی که می‌خواهند به دست آورند می‌جنگند؛ این نسل از یک سو ترسناک هستند چون بسیار یاغی و بی‌آرمان بوده و با توجه به قدرت ارتباطی که با جهان پیدا کردند نمی‌توان به سادگی متقاعدشان کرد

هیوا مسیح منتقد سینما نیز، گفت: فیلم‌هایی که به مشکلات زندگی خانواده‌ها می‌پردازد را نمی‌توان گفت فیلم اجتماعی چرا که این‌ها فیلم‌هایی دربارهٔ زندگی انسان‌های گروه‌های مختلف اجتماعی است.

هیوا مسیح یادآور شد: چند سال پیش فیلمی در آمریکا به نام آگوست ساخته شد که به نظر من فیلم‌نامه کوچه بی‌نام به طور هوشمندانه‌ای از روی آن نوشته شده است اما این نقطه ضعف فیلم به شمار نمی‌آید.

وی افزود: اگر فیلم‌های اجتماعی راه‌حل پیشنهاد نکند باخته است و این فیلم تنها وضعیت را روایت کرده و راه‌حلی ارائه نمی‌دهد. قصه‌های زیادی در این فیلم است که هیچ یک به نتیجه نمی‌رسد، فیلم در اوسط لو می‌رود در صورتی که کارگردان می‌توانست با هوشمندی این راز را فاش نکرده و فیلم را نجات دهد.

کد خبر : ۳۷۱۳۷۲