اصغر بیچاره بعد از مرگش هم ارزشمند است

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ رضا میرکریمی (مدیرعامل خانه سینما) در ابتدای این مراسم گفت: اینجا محفلی است که به یاد عضوی تأثیرگذار از جامعه سینمای ایران برگزار شده است. زمانی که کسی فامیلی بیچاره را برای خود انتخاب می‌کند نشان از نگاه فروتنانه‌ او دارد ولی کسانی که با اصغر بیچاره آشنا بوده‌اند؛ می‌دانند که او تا چه اندازه چاره‌ساز اطرافیانش بوده و پیگیر حل مشکلات آنان بوده است.

او ادامه داد: از آن مهم‌تر علاقه‌ای بود که مرحوم بیچاره به این شغل داشت. آدم‌ها باید در هر شغلی که باشند به‌جای غر زدن که فقط روحیه‌ خود و اطرافیانشان را خراب می‌کنند؛ از آن لذت ببرند. از دیگر خصوصیات رفتاری اصغر بیچاره می‌توان به روحیه همیشه مثبت او اشاره کرد که زبانزد همه بود.اصغر بیچاره کسی است که بعد از مرگ هم بدنش را برای تحقیقات اهدا می‌کند تا باز هم برای دیگران نیز چاره‌سازی کرده باشد. این آدم ارزش تقدیر دارد.

علی نیک‌رفتار (رئیس انجمن عکاسان سینما) نیز در این مراسم بیان کرد: اصغر بیچاره بیش از هفتاد سال در رشته‌های مختلف سینما مانند بازیگری، تهیه‌کنندگی، موسیقی، کارگردانی، گریم و .... فعالیت داشته است. اولین ورود ناخواسته ایشان به سینما با کپی از عکس‌های فیلم دختر لر همراه شد و تا عکاسی از فیلم ناخدا خورشید این پیشه را ادامه داد. عکاسی از فیلم در زمان ایشان به عنوان یکی از اولین عکاسان سینما به وجود آمده است. همچنین اصغر بیچاره بزرگترین آرشیو عکس سینما را در اختیار داشت و امیدواریم امروز پس از مرگش به عنوان گنجینه‌ای برای استفاده علاقه‌مندان حفظ و نگهداری شود.

وی افزود: اصغر بیچاره در سالهای ابتدایی شکل‌گیری انجمن عکاسان سینما به عضویت افتخاری این انجمن درآمد ولی به سبب خصوصیت رفتاری‌شان بسیار کم در این جلسات شرکت می‌کردند ولی می‌خواهم امروز در این جمع نکته‌ای را یادآور شوم، حالا که اصغر بیچاره از میان ما رفته است ولی همچنان هنرمندان زیاد دیگری هستند که مانند او مشکلاتی دارند که به سبب عزت‌نفس و غرورشان ما از آن‌ها بی‌خبریم. هیچ‌وقت این نکته را فراموش نکنید که برای رسیدگی و سرزدن به این نسل از هنرمندان خیلی زود دیر می‌شود.

 تورج ژوله (فرزند اصغر بیچاره) نیز در این مراسم مطرح کرد: در مورد پدرم بهتر است همکارانی که هم‌نسل او بوده‌اند سخن بگویند ولی چیزی که هیچ‌وقت در قاموس او نمی‌گنجید فعل نشدن بود. به همین دلیل پدرم تمامی ملزومات خانه ما را در اختیار پروژه‌های سینمایی‌اش قرار داده بود. زیباترین چیزی که از پدرم به خاطر می‌آورم حس کمک کردن و همیاری به هم‌نوع بود که از او آموخته‌ام.

محمد متوسلانی از عکاسان قدیمی سینما در پیشنهادی به پسر مرحوم بیچاره گفت: بهتر است تک‌گفتارهای اصغر را جمع کنیم و به عنوان یک مجموعه شیرین و جذاب در کنار عکس‌های یادگاری او منتشر کنیم.

پوری بنایی (بازیگر) نیز در این مراسم گفت: من را شریک غم خود بدانید. خاطرات بسیاری از مرحوم بیچاره دارم و هیچ‌وقت محبت‌های او را فراموش نخواهم کرد. اگر امروز عزت و احترامی در میان مردم دارم فقط به سبب گذشته‌ من است که هیچ‌وقت آن را فراموش نخواهم کرد. من برای آن سینما و همکارانم در آن دوره احترام زیادی قائل هستم. فکر می‌کنم همه‌ بازیگرانی که امروز درخششی از خود نشان می‌دهند راه بازیگران قدیم را رفته‌اند.

در پایان مراسم پس از نمایش مستندی از بخشی از زندگی اصغر بیچاره اردشیر شلیله کارگردان این مستند اظهار کرد: در این گونه مراسم افراد همیشه با تعریف و تمجید از یکدیگر حال خوبی را ایجاد می‌کنند ولی من می‌خواهم توجه شما را به یک مسئله‌ تلخ جلب کنم. ما دچار یک عادت بد شده‌ایم و یک اخلاق بد جمعی به ما تحمیل شده است که گویی هیچ‌کدام نمی‌خواهیم آن را تغییر دهیم.

او ادامه داد: همانطور که احتمالاً متوجه شده‌اید این رفتار بد آن است که تا زمانی که افراد زنده هستند به آن‌ها توجه نمی‌شود و زمانی که از میان ما می‌روند توجهی در مدت کوتاهی پس از فوتشان به آن‌ها می‌شود. من این مستند را در سال 81 ساختم و پس از آن در جشنواره‌های متعددی به نمایش درآوردم که هر بار از تمام افرادی که می‌شناختم برای دیدن آن دعوت می‌کردم. همانطور که در فیلم هم گفته می‌شود اصغر بیچاره فقط نمونه‌ای از این افراد است. ما در جامعه‌ هنری نیز از این افراد بسیار داریم و متأسفانه بعد از رفتنشان است که به فکرشان می‌افتیم.