پیکر جمشید ارجمند تشییع شد/ گوهر وجودی هنرمندان وقت مرگ کشف می‌شود

به گزارش خبرنگار ایلنا، جواد طوسی (رئیس انجمن منتقدان) در مراسم تشییع پیکر جمشید ارجمند گفت: ارجمند مانند عباس کیارستمی هویتمند و ایرانی بود و به ریشه‌ها تکیه داشت. او از اولین افرادی بود که به عنوان نسل جدی منتقدان شناخته می‌شود و برخلاف دوستانش که هجرت کردند، در کشور ماند و فروتنانه کار کرد.

طوسی ادامه داد: اگر کار فرهنگی به ارجمند پیشنهاد می‌شد بدون هیچ تفرعنی قبول می‌کرد و همیشه برای کار فرهنگی آماده بود.

وی با اشاره به اینکه ما در زمان زنده بودن به هنرمندان خود جفا می‌کنیم، گفت: ‌چرا باید افرادی همچون کیارستمی و ارجمند در زمان زنده بودن جفا ببینند این جفا بسیار دردناک است چرا ارجمند باید در دوران کهنسالی خانه‌نشین باشد آیا سیاستگذاران فرهنگی نمی‌توانستند به بهانه‌های مختلف جمشید ارجمند را دعوت به همکاری کنند.

رضا میرکریمی مدیرعامل خانه سینما نیز گفت: ما در هفته گذشته عزادار بوده‌ایم و اگر امروز اینجا جمع شده‌ایم بازهم در عزای دوست دیگری است هر چند این کار کمترین کاری است که می‌توانیم بکنیم.

میرکریمی افزود: جای عباس کیارستمی و جمشید ارجمند هرگز پر نمی‌شود. ارجمند ادیب بود و مهارت‌هایی داشت که یک شب به دست نمی‌آید و جلوه خوبی از ادب بود.

علی عباسی نیز طی سخنانی گفت: جمشید ارجمند برای نسلی است که دیگر تکرار نمی‌شود و من امروز از نبود او بسیار ناراحتم.

جهانبخش نورایی هم گفت: ارجمند نیاز به تبلیغ و تملق ندارد و خودش نیز این کار را دوست نداشت و بسیار باوقار بود.

نورایی ادامه داد: این روز‌ها داس مرگ با سرعت به جان اهالی سینما افتاده و آن‌ها را با خود می‌برد و پرونده بسیاری از ما روی میز است و امیدواریم که همه ما مانند ارجمند نام نیک از خود به جای بگذاریم.

فریدون جیرانی کارگردان و روزنامه‌نگار نیز گفت: بعد از ۲۸ مرداد که نهضت ملی شدن صنعت نفت شکست خورد یک نسلی برای فرار از غم شکست این نهضت به سمت کار روزنامه نگاری روی آوردند و مجلات سینمایی همچون ستاره سینما را راه‌اندازی کردند.

وی ادامه داد: جمشید ارجمند در کنار پرویز دوایی و چند نفر دیگر از همین نسل بود که با انتشار مجلاتی همچون سپید و سیاه و ستاره سینما تاثیر زیادی روی علاقمندان سینما گذاشتند و در دوره‌ای که نمی‌شد حرف سیاسی و اجتماعی زد انتقادات تند سیاسی و اجتماعی را مطرح می‌کرد.

امیر فخری‌زاده ناشر و نویسنده نیز گفت: ارجمند در انتشار کتاب‌ها بسیار حساس بود و کسی نبود که از روی سهل‌انگاری و تفنن کتاب بنویسد هر چند در راه انتشار آثارش و در زندگی بسیار جفا دید.

لیلی گلستان نویسنده و از دوستان جمشید ارجمند نیز گفت: من از دهه چهل جمشید ارجمند را می‌شناسم و ما باهم همکار بودیم و به غیر از خاطره خوش هیچ چیزی از وی به یاد ندارم ارجمند مردی مهربان با شرافت و نجیب بود و سعه صدر بسیاری داشت و امروز کسی نمی‌تواند جای او را بگیرد.

علی علی‌نژاد، ناشر و از دوستان ارجمند نیز گفت: ارجمند یک روزنامه‌نویس جامع‌الاطراف بود و در گزارش نویسی، طنز و تحلیل بسیار توانا بود.

وی با اشاره به اینکه باید به شخصیت افرادی همچون ارجمند بیشتر توجه شود، افزود: امروز اگر ما سندیکای مطبوعات و یا انجمن روزنامه‌نگاران قوی داشتیم باید یک مراسمی برای ارجمند در آنجا برگزار می‌شد.

تهماسب صلح‌جو، منتقد سینما نیز گفت: ما وقتی کسانی را از دست می‌دهیم به خصوص هنرمندان، تازه متوجه می‌شویم چه گوهری را از دست دادیم و این یک فاجعه فرهنگی است در حالی که باید قدر آن‌ها را در زمانی که زنده هستند بدانیم.

وی ادامه داد: جمشید ارجمند عشق به سینما را در میان گروه بسیاری زنده کرد و ما فهمیدیم که می‌شود سینما را به صورت جدی دوست داشت هر چند ارجمند هرگز به دنبال بزرگی و دیده شدن خود نبود.

اجرای این مراسم را کامران ملکی برعهده داشت و افرادی همچون حبیب رضایی، ناصر عنصری، مازیار میری، محمد آقازاده، میثم مزلقانی، هوشنگ گلمکانی، نقی نعمتی، جهانگیر کوثری، علی رویین‌تن، امیر فرض‌اللهی، بهمن فرمان‌آرا، عزیز ساعتی، امیر اثباتی، فرامرز روشنایی، روسای صنوف سینمایی و جمع زیادی از منتقدان و خبرنگاران حضور داشتند و در پایان مراسم پیکر جمشید ارجمند به بهشت زهرا (س) منتقل شد.