اگر مطالعه را جدی می‌گرفتیم این همه معتاد نداشتیم/ مدیران ارشاد کرمانشاه همکاری نمی‌کنند
یک نویسنده کودک می‌گوید: وظیفه مسئولین فرهنگی این است که بجای توجه به آدم‌های چاپلوس که هیچ خدمتی به مملکت نمی‌کنند، به وضعیت کودکان این سرزمین رسیدگی کنند. آنها اجازه نمی‌دهند کار فرهنگی صورت بگیرد اما وقتی تریبونی در اختیارشان گذاشته می‌شود، حرف‌های بزرگ می‌زنند و شعار می‌دهند.
فریبرز لرستانی (نویسنده‌ی کودک و نوجوان) با بیان اینکه وضعیت مطالعه در کودکان و نوجوانان به شکل فاجعه درآمده است، به خبرنگار ایلنا گفت: در مملکت ما همه چیز در حد حرف باقی می‌ماند و کارِ جدی در این حوزه صورت نمی‌گیرد.
او ادامه داد: اگر مطالعه‌ی ادبیات کودک را جدی می‌گرفتیم، امروز این همه جوان معتاد نداشتیم. من ساکن کرمانشاه هستم و بارها مسائلی را در این باره طرح کردم، اما مدیرکل منطقه با من همکاری نمی‌کند.
این نویسنده با بیان اینکه ما کودکان را به حال خود رها کرده‌ایم، گفت: بچه‌هایی که باید با آنان کار می‌شد، رها شدند و امروز به ورطه‌ی اعتیاد و فساد افتاده‌اند. برگرداندن این جوانان به هیچ عنوان کار ساده‌ای نیست. من همیشه گفته‌ام که اگر بچه‌ها را از کودکی با کتاب و ادبیات آشنا کنیم، در آینده بسیاری از مشکلات آنان خود به خود رفع می‌شود.
لرستانی ادامه داد: کودکان با مطالعه و عادت به کتابخوانی است که می‌توانند بسیاری از مشکلات خود را حل کنند و در برخورد با معضلات زندگی، تصمیم‌های عاقلانه‌تری بگیرند.
وی با طرح این سوال که ما در مدارس چقدر معلم کتابخوان داریم، گفت: ما با مدیران نواحی و مدارس مشکلات زیادی داریم. آنها اجازه نمی‌دهند که کار فرهنگی صورت بگیرد اما وقتی تریبونی در اختیارشان گذاشته می‌شود، حرف‌های بزرگ می‌زنند و شعار می‌دهند.
لرستانی افزود: کتاب‌هایی که در کتابخانه‌ی مدارس عرضه می‌شود گاه آنقدر بازاری است که بچه‌ها را از مطالعه بیزار می‌کند چراکه کتاب‌ها مناسب گروه سنی آنها نیست. آموزش و پرورش باید برنامه‌ای داشته باشد که فعلان فرهنگی در حوزه‌ی کتاب مانند نویسنده‌ها و شاعران کودک را به مدارس دعوت کنند تا با بچه‌ها حرف بزنند و دست‌کم کودکان بدانند که نویسندگی یک شغل و حرفه است!
این نویسنده با بیان اینکه سال‌ها تدریس کرده‌ام، اظهار کرد: من در این سال‌ها همیشه از خودم مایه گذاشته‌ام. مسئولینی که باید کار انجام می‌دانند تنها یک لفظ داشتند که ما در هفته‌ی کتاب یا روز کودک مراسمی برگزار کردیم. این مراسم فایده‌ای ندارد وقتی بعد از آن کودک و مسائل مربوط به او را به حال خود رها کنیم تا سال آینده و برنامه‌ای دیگر.
وی با اشاره به اینکه تحصیلات آکادمیک شخصیت کودکان را تک بعدی می‌کند، گفت: وقتی نگاه می‌کنید می‌بینید که بچه‌ها بعد از پایان تحصیلات خود، هنوز مهارت‌های فردی و اجتماعی را نیاموخته‌اند. کسی مثل من با این حجم از دانش‌آموز چه می‌تواند بکند؟ این وظیفه‌ی مسئولین فرهنگی است که به جای توجه به آدم‌های چاپلوس که هیچ خدمتی به مملکت نمی‌کنند، به وضعیت کودکان این سرزمین رسیدگی کنند.
لرستانی ادامه داد: من در شهر خودم، کرمانشاه، بسیار دستم بسته است. تاکنون نزدیک به هفتاد عنوان کتاب منتشر کرده‌ام اما به میزانی که باید دیده نمی‌شوم. سالی یک بار هم کسی از آموزش و پرورش با من تماس نمی‌گیرد تا نظرم را درباره‌ی چیزی جویا شود و این کاری است که تقریباً با تمام نویسندگان و شاعرانِ کودک که بی‌حاشیه هستند انجام می‌دهند.
وی افزود: متأسفانه ما به شعارزدگی دچار شده‌ایم و بچه‌ها را به حال خود رها کرده‌ایم. همیشه گفته‌ام که برای معلمان پایه اول کلاس‌های آموزشی برگزار کنند. اما چون قدرت اجرایی نداریم، کسی به حرف ما توجهی نمی‌کند. کارهایی در سطح انجام می‌شود و بعد پایان می‌گیرد. این واقعیتی است که به شکل ملموسی آن را حس می‌کنیم. تنها در روزهای خاص، برنامه‌ای به کودکان اختصاص داده می‌شود، افرادی آمده، شعار می‌دهند و می‌روند. اگر ما حرفی بزنیم، می‌گویند که به دنبال منافع خودمان هستیم. اما به طور کلی در کارِ هنر به دنبال چه منافعی می‌توانیم باشیم؟
این نویسنده در پایان سخنان خود بیان کرد: آرزو دارم این صحبت‌ها تأثیرگذار باشد. از مسئولین تقاضا دارم که اگر در شهرستان‌ها هنرمندانی هستند که می‌توانند در حوزه‌ی کودک کاری انجام دهند، یا مشاوره بدهند، دستشان را باز بگذارند تا بتوانند شاید کمی به این وضع بی سروسامان کمکی کرده باشند.