از در جا زدن به عقب‌گرد رسیدیم؛
افکار عمومی مردم ایران قربانی همیشگی فوتبال / از بهانه‌های تکراری تا ریسمان پوسیده!
فوتبالی که به نظر می‌رسد از حالت در جا زدن به مرحله عقب گرد رسیده است. فوتبالی که نیاز به تفکر جدید، نیروهای تازه‌نفس و صد البته از خانواده فوتبال دارد.
ایلنا: تیم ملی فوتبال ایران با نمایشی تحسین برانگیز از ادامه شانزدهمین دوره جام ملت‌های آسیا کنار می‌رود، ولی باز هم در سناریویی بی نتیجه و تکراری، افکار عمومی فوتبال دوستان ایرانی به بازی گرفته می‌شود.
زمانی که تیم ایران وارد استرالیا شد، فارغ از تمام مشکلاتی که با آن دست به گریان بود، فوتبالی زیبا و نتیجه‌گرا به نمایش گذاشت. جوانان‌ایرانی موفق شدند با فوتبال خود حریفان را از پیش رو بردارند تا به بازی مرگ و زندگی برسند. مسابقه مرحله‌حذفی مقابل عراق، تیمی که به تائید بسیاری از کارشناسان نزدیک‌ترین سبک بازی را به فوتبال‌ایران دارد. بازیکنان عراقی که در لیگ‌برتر ایران حضور داشته و دارند و ضمن کسب تجربه بیشتر، توانایی خود را نیز به اثبات رسانده‌اند.
قصد نداریم در این بحثرفتار مبتدی پولادی که تیم را ۱۰ نفره کرد، اشتباه‌داوری و هزار مشکلی را که قبل از اعزام به مسابقات، تیم ملی داشته، بررسی کنم. می‌خواهیم بگوییم باید سر خود را بالا بگیریم و افتخار کنیم که جوانان ما شجاعانه بازی کردند، با تمام وجود جنگیدند و در سطح قاره‌کهن برای خود احترام خریدند.
غم شکست سنگین است، اما باید از نمایش زیبای بچه‌ها لذت ببریم که ۲ بار فعل خواستن را به بهترین شکل صرف کردند و عقب‌افتادگی در نتیجه بازی را جبران کردند. باخت در ضربات‌پنالتی که با شانس گره خورده هیچ‌گاه ارزش بازیکنان ما نمی‌کاهد.
افسوس ما به خاطر وقایعی است که ساعتی بعد از پایان مسابقه آغاز شد. زمانی که اعلام شد " تست دوپینگ علا عبدالزهرا بازیکن سابق تراکتورسازی تبریز مثبت بوده و وی حق حضور در مسابقات رسمی را نداشته و باید نتیجه بازی ایران و عراق به نفع ایران تغییر کند، بازی با افکار عمومی شروع شد.
در واکنش به اداعای ایرانی‌ها بازیکن عراقی متهم به دوپینگ مطالبی را عنوان کرده که قابل توجه است " من ۶ ماه پیش برای تراکتورسازی بازی می‌کردم. ۱۹ شهریور با این تیم فسخ قرارداد کردم. ۲۰ شهریور با پرواز هوایی به بغداد رفتم. از آن زمان تاکنون چرا مسئولان ایرانی درباره دوپینگ من حرفی نزدند؟ چرا مهرماه به من چیزی نگفتند؟ چرا آبان‌ماه حرفی نزدند؟ چرا صبر کردند و فقط نیم ساعت بعد از بازی این بحثرا رسانه ای کردند؟ مسئولان فوتبال ایران می‌خواهند من را قربانی کنند تا خودشان قربانی نشوند. "
در این رابطه " براتی " کارشناس حقوقی فوتبال موضوع را از منظر قانون بررسی می‌کند و می‌گوید: " برای ۳ بر صفر شدن نتیجه مسابقه به نفع ایران ۳ شرط وجود دارد. اول اینکه کمیته انضباطی فیفا حکم محرومیت عبدالزهرا را صادر کرده باشد، دوم اینکه این حکم به فدراسیون عراق رسیده باشد و سوم اینکه ایران تا ۲ ساعت پس از بازی اعتراض خود را اعلام کرده باشد. "
اگر فیفا حکم نداده باشد و فقط دوپینگی بودن او را تایید کرده باشد، بازیکن دوپینگی غیرمجاز محسوب نمی‌شود و شاید فقط با جریمه نقدی از سوی فیفا رو برو شود اما اگر هر ۳ شرط مهیا باشد ایران ۳ بر صفر برنده اعلام می‌شود و با توجه به محدودیت زمان مسابقات فرجام خواهی عراقی‌ها به نتیجه نخواهد رسید. "
نکته قابل تامل اینجا است، اگر علا عبدالزهرا دوپینگی بود و ما از محرومیت وی خبر داشتیم، چرا با اطلاع یافتن از وجود اسم این بازیکن در لیست تیم ملی عراق اعتراض خود را اعلام نکردیم!؟ فدراسیون فوتبال هیچ‌گاه در این ۴۸ ساعت نفس‌گیر اعلام نکرد که چه اقدامات عملی درخصوص معرفی وی به فیفا به عنوان فرد خاطی انجام داده و حکم آن نهاد بین‌المللی چه بوده؟ آیا ما فدراسیون عراق را در جریان کار قرار داده‌ایم؟
به نظر می‌رسد با تمام مستندات و شواهد فدراسیون‌فوتبال در حال " فرار به جلو " است تا افکار عمومی را از اصل قضیه منحرف کند. علی کفاشیان به خوبی می‌داند نتایج تیم‌های ملی در تمام رده‌ها قابل دفاع نیست و قصد دارد تا با انحراف افکار عمومی برای خود زمان بخرد. فوتبالی که به نظر می‌رسد از حالت در جا زدن به مرحله عقب‌گرد رسیده است. فوتبالی که نیاز به تفکر جدید، نیروهای تازه‌نفس و صد البته از خانواده فوتبال دارد.
فراموش نکنیم، چند صباحی است زمزمه تغییرات در فدراسیون‌فوتبال به گوش می‌رسد و کسب نتیجه قابل‌دفاع در جام ملت‌هاِی آسیا آخرین امید رئیس فدراسیون بود که نقش بر آب شد. در این مقطع زمانی بازی با افکار عمومی نه تنها کمکی به کفاشیان نمی‌کند، بلکه فاصله مردم با فوتبال را بیشتر و جایگاه رئیس را متزلزل‌تر خواهد کرد.
یادداشت: فرزاد روستایی
