رونالدو در 37 سالگی: آیا زمان خداحافظی سوپراستار فرا رسیده است؟

به گزارش ایلنا، کریستیانو رونالدو سه شنبه شب در تورف مور نتوانست برابر برنلی گل بزند و این طولانی ترین خشکسالی گل او در سطح باشگاهی برای بیش از یک دهه است! از زمانی که در سال 2010 برای رئال مادرید بازی کرد، این ملی پوش پرتغالی پنج بازی را بدون گل سپری نکرده بود و دوران بی ثمری فعلی او به بحث‌هایی در مورد اینکه آیا او باید کنار گذاشته شود یا خیر، منجر شده است! این مهاجم در آخر هفته تولد 37 سالگی خود را جشن گرفت و منصفانه است که بگوییم علیرغم استعدادهای فراوانش، بهترین روزهایش پشت سر او مانده است.

این بدان معنا نیست که او باید اخراج شود و به خانه برود اما ممکن است جایی روی نیمکت منچستریونایتد بماند. بازگشت او به اولدترافورد در تابستان باعث ایجاد گفتگوهای متعددی در مورد اینکه آیا او کمکی است یا مانع، شد. در واقع، او از زمان بازگشتش از یوونتوس هر دو بوده است! او به تنهایی صعود یونایتد به مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا را تضمین کرد اما ماهیت آزادانه حملات یونایتد از زمانی که او به این تیم آورده شد، از بین رفت. او از هم تیمی هایش تلاش بیشتر می خواهد اما باید بیشتر از خودش هم بخواهد.

از 10 شوت او در اولدترافورد جمعه شب، در حذف جام حذفی برابر میدلزبورو، فقط سه شوت در چارچوب بود و هر فرصت از دست رفته با نوعی ناامیدی روبرو می شد که در عملکرد رونالدو بسیار رایج شده است: دست در هوا، فریاد زدن و سرزنش کردن خودش!

یکی از آن فرصت‌های از دست رفته، تلاش نافرجام از روی نقطه پنالتی بود، فرصتی که می‌توانست به یونایتد کمک کند تا به دور پنجم جام حذفی صعود کند. در حالی که فرم او در لیگ قهرمانان نقش مهمی در راه اندازی یک بازی یک هشتم نهایی با اتلتیکو مادرید ایفا کرد، او نتوانست همان سطح ثبات را در لیگ برتر پیدا کند. او در 18 بازی 8 گل به ثمر رسانده و به طور میانگین هر 196 دقیقه یک گل زده است. این پایین‌ترین میانگین او در دهه گذشته است و تعداد شوت‌های او در هر بازی در لیگ نیز در پایین‌ترین حد خود است.

در دوران اوج حضورش در رئال مادرید، او در لالیگا هر 61 دقیقه یک بار به گل می رسید و به طور میانگین در هر بازی بیش از 6 شوت می زد – این رقم اکنون کمتر از عدد 4 است. او همان بازیکنی نیست که در فصل 15-2014 بود. او مسن تر است، لیگ برتر یک محیط چالش برانگیز است و همچنین افت غیر قابل انکاری در فرم او داشته است. او همیشه می‌تواند از هیچ چیز خاصی یک اتفاق خاص بیرون بیاورد، اما سطح ثبات او، به خصوص در لیگ، مانند گذشته نیست.

حتی زمانی که تصور می شد او در یوونتوس با مشکل مواجه است، بازگشت بهتری در لیگ نسبت به آنچه در حال حاضر در یونایتد مدیریت می کند، داشت. به عنوان یک تیم، یونایتد با مشکل روبرو شده است. رالف رانگنیک، سرمربی، از تعداد موقعیت‌هایی که مقابل میدلزبورو خلق کردند، خوشحال بود، اما ناتوانی آنها در کنار گذاشتن آنها دلیلی است که از جام حذفی خارج شدند.

آن‌ها نمی‌توانستند نمایش مشابهی در تورف مور سه شنبه شب داشته باشند، زیرا یونایتد در جستجوی سه امتیاز ارزشمند برای رسیدن به جمع چهار تیم برتر بود اما این بازی هم یک بر یک به پایان رسید. منابع می‌پذیرند که بازگشت رونالدو به اولدترافورد در آگوست گذشته به همان اندازه که به تأثیر او در خارج از زمین بازی می‌شد، به توانایی‌های او نیز مربوط می‌شد.

هنگامی که او جمعه شب از زمین خارج می‌شد، دستش را دور آنتونی الانگا قرار داد و به بازیکن جوان سوئدی که ضربه آخر را در ضربات پنالتی از دست داده بود دلداری داد. این همان رهبری و تجربه ای است که باشگاه می خواست به رختکن بیاورد. با این حال، در زمین، چیزی مانند قبل رقم نخورده است. بارها به نظر می رسید که سیستم یونایتد صرفاً برای جا دادن رونالدو راه اندازی شده است و هم تیمی هایش مدام در تلاش هستند تا او را در محوطه جریمه جستجو کنند.

در این لحظه، وضعیت برای کاپیتان پرتغال خوب نیست و با بازگشت ادینسون کاوانی و در دسترس بودن الانگا، رانگنیک اکنون گزینه های دیگری دارد. بنابراین، آیا سرمربی آلمانی از ستاره‌اش می‌خواهد که نقش مکمل را بازی کند تا دیگران را فراری دهد؟ یا با دانستن اینکه این مردی است که بیش از 800 گل حرفه ای به ثمر رسانده است و مطمئناً زودتر خشکسالی خود را پشت سر می گذارد، ترکیب را شخم خواهد زد؟

رونالدو هنوز نقش بزرگی برای بازی دارد، اما در 37 سالگی، این فوق ستاره ممکن است بپذیرد که نقش او ممکن است کمی با آنچه در 19 سال گذشته بوده متفاوت باشد.