چالش‌های سخت پیش روی رضا عنایتی در تیم المپیک
شرایط کار تیم عنایتی در مرحله اول قهرمانی امیدهای آسیا آنقدر سخت هست که گره‌های روی ابروها را بیشتر کند .
به گزارش ایلنا، در آخرین روزهای هفته گذشته رضا عنایتی با کمک فدراسیون فوتبال نشستی مطبوعاتی را در تهران برگزار کرد تا توضیح بدهد تیم ملی امید چه مشکلات عدیده‌ای دارد اما واقعیت امر این است که هیچ‌کس این تیم را آنطور که باید نمی‌بیند و تیم تحت هدایت عنایتی در موقعیت باخت-باخت قرار دارد. «باخت- باخت» از آن رو که طی 35 روز پیش رو، امیدها باید ابتدا به مرحله اول پیکارهای قهرمانی زیر 23 سال آسیا پا بگذارند که از 13 تا 21 شهریور برگزار می‌گردد و محل انجام بازی‌های گروه ایران، تاشکند مرکز ازبکستان است و سپس به بازی‌های آسیایی هانگژو چین بروند، که اگرچه روز شروع رسمی آن اول مهر است اما در رشته پرمسابقه‌تر فوتبال کلید آغاز آن از 28 شهریور می‌خورد. راه پیروزی ایران در هیچ‌یک از دو مسابقه مزبور بسته نیست اما شرایط موجود و کمک‌هایی که باید به تیم عنایتی می‌شد و مثل معمول از امیدها دریغ گشت، به این معنای مستقیم و صریح است که احتمال ناکامی آنها در هر دو عرصه فوق بیشتر از توفیق آنها است.
عنایتی در نشست خبری‌اش از مسائل و کمبودهای تیم امید و اینکه باشگاه‌ها مثل معمول همراهی نمی‌کنند و بازیکنان‌شان را یا اصلاً به اردوی امید نمی‌فرستند و یا اگر می‌فرستند، فقط در یکی-دو روز قبل از شروع مسابقات و گاهی هم پای پلکان هواپیما و دقایقی قبل از سفر تیم ملی امید به محل برگزاری بازی‌های‌شان چنین می‌کنند حرف‌های زیادی زد اما کو گوش شنوا؟ همین الان که لیگ برتر به سبب دیدارهای تیم ملی در فیفادی تازه (بازی با بلغارستان در 16 شهریور و مصاف با آنگولا در 21 شهریور) و همچنین شروع فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا (از 26 شهریور) تا اطلاع ثانوی تعطیل شده، تمام حواس همگان از جمله فدراسیون به 15 شهریور است که مشخص می‌شود عربستان و AFC آیا پذیرفته‌اند دیدارهای رفت و برگشت سه نماینده ایران با رقبای سعودی‌شان در مرحله گروهی در زمین‌های دو کشور برگزار شود یا نه. در صورت عدم تأیید این موضوع، شرایط وضع شده از سال 2016 که طبق آن مسابقات باشگاه‌های دو کشور در زمین‌های بی‌طرف برپا می‌شود، حداقل برای یک فصل دیگر تمدید می‌گردد و در اولین گام پرسپولیس که در دسته پنجم با النصر عربستان همگروه شده و نخستین بازی‌اش با همین تیم است، باید برای برگزاری دیدار خانگی خود با کریس رونالدو و یارانش به دبی برود و روز 28 شهریور در ورزشگاه آل‌مکتوم این شهر روبه‌روی النصر بایستد. فدراسیون فوتبال مشغول ساماندهی انتقال موقتی دستگاه‌های «VAR» به حداقل هفت استادیوم ایران برای برگزاری بهینه همین مسابقات (لیگ قهرمانان) و لیگ داخلی هم هست و در نتیجه توجه بایسته به تیم امید و نیازهایش نزدیک به ته فهرست اهداف عاجلش جای دارد و اگر یک لیست اولویت‌ها وجود داشته باشد، مکان امیدها در اواخر این لیست است.
محمدامین حزباوی هفته پیش اولین گلش را برای تیم السد قطر در لیگ این کشور زد و یاسین سلمانی هم که پس از دو، سه ماه بلاتکلیفی سرانجام پیراهن پرسپولیس را به تن کرد، اواخر هفته گذشته گل دوم این تیم پرطرفدار تهرانی را طی پیروزی 0-2 این تیم در زمین فولاد خوزستان در لیگ برتر کشور به ثمر رساند اما حواس این دو نفر کاملاً به سمت دیدارهای باشگاهی بوده و اینک هم هست و سایر نفرات زبده تیم امید که شامل اللهیار صیادمنش، سامان فلاح، امیرعلی صادقی، محمدرضا خالدآبادی، آریا برزگر، سینا سعیدی‌فر، محمد قربانی، محمدحسین زواری، آریا یوسفی، سعید سحرخیزان و محمدحسین اسلامی هم می‌شوند، همین وضعیت را داشته‌اند. از بازی‌های این هفته لیگ برتر فقط دیدار تراکتور با استقلال خوزستان باقی مانده بود که آن هم دیروز (شنبه 11 شهریور) برگزار شد و تعطیل شدن لیگ تا اطلاع ثانوی به این معنا است که این بازیکنان ظاهراً منعی برای پیوستن به تیم ملی امید ندارند اما دو نکته وجود دارد که نشان می‌دهد این پیوند چقدر دیر و بد و کم‌اثر انجام می‌پذیرد. یکی اینکه امیدها امروز (یکشنبه 11 شهریور) به تاشکند سفر می‌کنند تا در دیدارهای گروه خود شرکت و سرنوشت‌شان را ترسیم کنند و به تبع آن بازیکنان مورد بحث با کمترین حجم تمرین گروهی و نازل‌ترین هماهنگی بین یکدیگر راهی آوردگاه تاشکند می‌شوند و دوم اینکه همین حالا هم دل و حواس‌شان بیشتر به تیم‌های باشگاهی‌شان است که پس از فیفادی پیش‌رو و پیش از بازی‌های 21 و 24 مهرماه تیم ملی در تورنمنت چهارجانبه اردن باید باز به آنها بپیوندند. شرایط کار تیم عنایتی در مرحله اول قهرمانی امیدهای آسیا آنقدر سخت هست که گره‌های روی ابروها را بیشتر کند زیرا در گروه‌های یازده‌گانه این مرحله فقط سرگروه‌ها قطعاً صعود می‌کنند و از 11 تیمی که دوم شده‌اند، تنها چهار تیم که رکورد و امتیازهای بیشتر و تفاضل‌های بهتری دارند به مرحله نهایی که در قطر برگزار می‌شود و انتخابی المپیک 2024 پاریس هم هست، می‌رسند.
عنایتی حتی نتوانسته رضایت جواد نکونام، سرمربی استقلال را برای استفاده از حسین حسینی دروازه‌بان و ارسلان مطهری مهاجم این تیم به عنوان دو یار از سه یار مجاز بزرگسال امیدها برای بازی‌های آسیایی هانگژو بگیرد و البته نکونام حق دارد آنها را به تیم امید ندهد زیرا خودش دچار کمبود بازیکن است و این دو مهره اساسی در زمان بازگشایی لیگ بسیار به کار تیم می‌آیند و اختلاف او با مدیران باشگاه سبب شده که امکان جذب نفرات تازه و قوی به صورت «فوری و فوتی» از وی سلب شود و مجبور باشد با همان‌هایی که دارد، کار کند. همه این موارد به صورت عواملی منفی و به شکلی کابوس‌وار جلوی چشمان عنایتی حرکت و خودنمایی می‌کند و بدیهی است که او حس کند قطعاً در جایگاه یک برنده نایستاده و پرواز امیدها به سوی دو مقصد مهم پیش رو پروازهایی لرزان و نامطمئن است. اما او قبل از پذیرش سرمربیگری امیدها هم از معضلات عظیم و پرتعدادی که در سنوات قبلی فعالیت امیدها هم وجود داشت، مطلع بود و در نتیجه برای ابراز گلایه بابت وضعیت موجود و عدم همکاری‌ها از جانب وی دیر شده است؛ بسیار هم دیر شده است.
