وقتی که ژابی آلونسو یک تیم آشفته را متحول می کند

به گزارش ایلنا، چند هفته پیش فیلمی از تمرین بایرلورکوزن منتشر شد. در این کلیپ یک دقیقه‌ای ژابی آلونسو تیمش را سرزنش می‌کند به خاطر اینکه دستورات او در کار با توپ را اجرا نکردند و حتی مربی ۴۱ ساله توپ را به همه جای زمین پخش می‌کند و از عملکرد تیمش ابراز ناامیدی می‌کند. او اینطور بایر را متحول کرده. کمتر از یک سال قبل به آلونسو اختیارات نسبتاً زیادی داده شد تا تیم را بسازد و او با قدرت مدیریت خود به درستی کارش را انجام داده. در این مدت نزدیک به ۱۲ ماه لورکوزن به جدی‌ترین رقیب بایرن مونیخ در قهرمانی بوندس‌لیگا تبدیل شده است، تیم او جمعه شب بایرن مونیخ را در زمین حریف با تساوی 2-2 متوقف کرد. ضمن اینکه در لیگ اروپا هم عملکردی تحسین‌برانگیز داشته است. کارلو آنچلوتی قرار است تابستان آینده از رئال مادرید برود و از هافبک سابق سفیدها به عنوان مربی آینده این باشگاه نام برده می‌شود.

یک تیم آشفته

باخت به بایرن باعث شد سلف آلونسو، جراردو سیوانه کارش را از دست بدهد. تیم او شروع ضعیفی در لیگ داشت و از هشت بازی ابتدایی تنها یک برد به دست آورد. امید می‌رفت پیروزی بر بایرن اوضاع را سامان بدهد اما بایرن در نیمه اول سه گل زد و سیوانه یک هفته بعد اخراج شد. برای معرفی آلونسو هم ۲۴ ساعت کافی بود.

انتظارات پایین بود. آلونسو تنها یک تجربه مربیگری داشت که در آن تیم ب رئال سوسیداد را به دسته دوم اسپانیا آورد. مربی کم تجربه اما خوشنام بود و کسی توقع نداشت در باشگاهی با انگیزه‌های اروپایی به موفقیت سریع دست یابد. اما آلونسو که در دوران بازی زیر نظر امثال رافائل بنیتس، پپ گواردیولا، ژوزه مورینیو و کارلو آنچلوتی هافبک فوق‌العاده تأثیرگذاری بود، خیلی زود فراتر از انتظارات عمل کرد. در بازی اول مقابل شالکه ۴ گل به شانس اول سقوط زدند اما در بقیه فصل نتایج پرفراز و نشیب بود. برد مقابل اونیون برلین و کلن و تساوی ۲ بر ۲ مقابل اتلتیکومادرید در لیگ قهرمانان نشان داد لورکوزن تفاوت بسیاری با گذشته دارد.

موسی دیابی بااستعداد راهش را پیدا کرد و با بال-مدافع پرتحرکی مانند ژرمی فریمپونگ لورکوزن تیم خطرناکی در ضدحملات شد. پیشرفت در سمت دیگر زمین محسوس‌تر بود و تیمی که در زمان سیوانه در هر بازی بیش از دو گل می‌خورد، با دفاع سه نفره استحکام خیلی بهتری پیدا کرد.

شکوفایی در بهار

نیمه دوم فصل قبل برای لورکوزن عالی بود. آنها نتوانستند از مرحله گروهی لیگ قهرمانان عبور کنند اما در رقابت‌های داخلی و اروپایی به عنوان غول‌کش جا افتادند که با پیروزی مقابل تیم مدعی موناکو در ضربات پنالتی شروع شد.

بازگشت فلورین ویرتز، بازیساز مستعد تیم از مصدومیت شدید زانو، در برد ۳ بر ۲ مقابل نماینده فرانسه محسوس بود و او یک گل زد و روی دو تای دیگر نقش داشت. بعد تیم شگفتی‌ساز سنت گالوا از بلژیک را با ۴ گل بدرقه کردند و اگرچه در نیمه نهایی به وسیله رم مورینیو حذف شدند اما نشان دادند دوباره می‌توانند در اروپا رقیب ترسناکی باشند.

در رقابت‌های داخلی حتی بهتر بودند. بایرن فرم خوبی داشت وقتی در فروردین به زمین لورکوزن رفت. پنج روز بعد از حذف پاری‌سن‌ژرمن از لیگ قهرمانان اگرچه بوروسیادورتموند در صدر جدول بود اما بایرن کنترل اوضاع را در اختیار داشت. این بازی اما فصل بایرن را به هم ریخت و با باخت ۲ بر یک مقابل بایرن تا روز آخر برای رسیدن به دهمین قهرمانی متوالی لیگ زحمت کشیدند. نخستین پیروزی برابر بایرن بعد از چهار سال نشان داد لورکوزن آلونسو تیم قابل احترامی است. در اواخر فصل افت کردند اما تیمی که سقوط تهدیدش می‌کرد، در رده ششم قرار گرفت.

کوچ از آلمان

ماجرا با آلونسو شروع می‌شود و به پایان می‌رسد. او کنترل تیم را به دست گرفته و از قدرت کامل خود استفاده کرده. گاهی اوقات یک مربی با اقتدارش تیم را جلو برده اما به خاطر ضعف در تصمیم‌گیری و استبداد نتوانسته تا آخر برود اتفاقی که پیش از این برای مورینیو، آنتونیو کونته و آرسن ونگر رخ داده. آلونسو گویا به تعادل رسیده است. او یک تیم آشفته را تحویل گرفت، آن را پیشرفت داد و با نقص‌ها منطبق شده. خریدهایشان عالی و در حد مدعی قهرمانی نبوده اما سرمایه‌گذاری هوشمندانه باعث شده تیم رقابتی شود. این خبر خوبی برای لورکوزن است اما مشکل اینجاست که اگر موفقیت او ادامه داشته باشد آلونسو زیاد نمی‌ماند. او تا سال ۲۰۲۶ قرارداد بسته و خیلی‌ها هم اشاره می‌کنند این همان سال پایان قرارداد یورگن کلوپ با لیورپول است. اما احتمال قوی‌تر رفتن به رئال مادرید است که برای جدایی از کارلتو آماده می‌شود. او به تاتنهام جواب منفی داده اما شاید برابر پیشنهادهای بزرگتر مقاومت نکند. لورکوزن شاید نتواند بایرن را در کورس قهرمانی بوندس‌لیگا کنار بزند اما موفقیت مستمر باعث می‌شود دوباره به جمع مدعیان برگردند. البته این مستلزم ماندن آلونسو است، اگر او برود شاید خیلی دوام نیاورند.

تغییرات تاکتیکی هوشمندانه

توجه اروپا به این تیم جلب شد. در تابستان گذشته صحبت‌های زیادی از احتمال جدایی آلونسو شد، تاتنهام او را می‌خواست اما در نهایت به آنگه پوستکواوغلو راضی شد. در عین حال، بهترین بازیکن تیم رفت و استون ویلا برای دیابی ۶۰ میلیون یورو پرداخت. فریمپونگ و ویرتز به ترتیب مورد نظر منچستریونایتد و منچسترسیتی قرار گرفتند و لیورپول در تلاش برای جذب مدافع میانی، پیر هینکاپه را در نظر گرفت.

آلونسو ماند مثل ویرتز، هینکاپه و فریمپونگ ولی تیم به تقویت احتیاج داشت و گرانیت ژاکا، ناتانیل تلا، یوسیپ استانیسیچ، ویکتور بونیفاسه، یوناس هوفمان و الکس گریمالدو اضافه شدند. مربی هم سیستم خود را منطبق کرد. ژاکا در خط میانی در کنار اکسکوییل پالاسیوس قرار گرفت و ویرتز همراه با هوفمان هر دو به عنوان شماره ۱۰ برای پرکردن جای خالی دیابی به کار گرفته شدند. بازی عرضی در دستور کار نبود و آلونسو ترجیح داد بهترین بازیکنان هجومی خود را به حمایت از تک مهاجم بگمارد. سیستم جدید 1-2-4-3 نقاط قوت تیم را به خوبی تکمیل کرد ضمن اینکه استحکام دفاعی هم نقش مهمی داشت. نتیجه‌اش سه برد متوالی در ابتدای فصل با ۱۱ گل زده بود.

یک مهاجم شاخص

اما شاید پدیده واقعی بازیکنی بود که برای خط حمله خریدند. بعد از درخشش در نیجریه، بونیفاسه در دو سال اول حضورش در اروپا را با مصدومیت پشت سر گذاشت. او تا دو سال قبل بازیکن سابق بودوگلیمت نشده بود و تا پایان فصل پیش کمتر از ۱۰۰ بازی در اروپا انجام داده بود. او فصل قبل 7 گل و 7 پاس گل برای اونیون سنت ژیلو زد و همین لورکوزن را متقاعد کرد برایش ۲۰ میلیون یورو بپردازد. بازیکن ۲۲ ساله در سه برد ابتدایی لورکوزن چهار گل زد و دو پاس گل داد تا انتظارات را برآورده و به تیمش کمک کند یکی از مدعیان بوندس‌لیگا در این فصل باشد.