منصوریان فرشته نجات استقلال

ایلنا- یاسر سماوات- پنج‌شنبه 28 اردیبهشت 1374، ورزشگاه آزادی. دیدار استقلال تهران و برق شیراز. هفته نخست لیگ آزادگان. استقلال پس از نایب‌قهرمانی در فصلی دراماتیک و شکست از سایپا در فینال لیگ آزادگان (فصل 73-74) با تک گل فرشاد فلاحت‌زاده، بازیکن پیشین خود، نخستین دیدار خود را در فصل 74-75 برابر برق شیراز آغاز می‌کند.

استقلال در فصل نقل و انتقالات عملکرد خوبی نداشته، مثل خیلی از فصل‌ها. البته آبی‌ها خیلی‌ از بازیکنان فصل پیش خود را حفظ کرده‌اند. استقلال در این لیگ هم شروع خوبی ندارد و انگار باید چند هفته بگذرد تا شاگردان پورحیدری خودشان را پیدا کنند و هماهنگ نشان دهند. برق شیراز در واپسین ثانیه‌های بازی با تک‌گل داریوش یزدانی استقلال را می‌گیرد و توپ با اشتباه غلامپور به قعر دروازه آبی‌ها می‌رود. داریوش یزدی، مدافع خوزستانی استقلال، شکست این تیم را سنگین‌تر می‌کند و بازی او برای استقلال بدون داشتن رضایت‌نامه، پای فدراسیون مصطفوی را هم به این بازی می‌کشد تا با صدور حکم 3 بر صفر به سود شیرازی‌ها، یکی از روزنامه‌های ورزشی با خوش‌سلیقگی تیتر بزند «3 داریوش بلای جان استقلال!»

شاید خیلی‌ها آن بازی و حوادثش را فراموش کرده باشند اما به یقین هیچ‌کدام از استقلالی‌های آن‌روز درخشش هافبک تازه پیوسته به تیم‌شان را فراموش نمی‌کنند.‌ آن روز برخی استقلالی‌ها که برای تماشای بازی تیم‌شان به آزادی آمده بودند،‌ شماره 17 این تیم را نشان می‌دادند و مدام از هم می‌پرسیدند:«اون پسره... شماره 17 کیه؟»

روزهای گرم خرداد 1374 با درخشش علیرضا در استقلال توام شد. شماره 17 خیلی زود جای خود را در قلب هواداران آبی باز کرد و در کمتر از چند هفته، وقتی نام او از بلندگوی ورزشگاه‌ آزادی اعلام می‌شد، موجی از شور و حال به سکوهای آبی می‌خورد و به میدان بازمی‌گشت. جایی که منصوریان، هافبک پیشین پارس‌خودرو با مانورهای زیبایش در میانه میدان، پدیده استقلال لقب گرفت. آن فصل آبی‌پوشان روزهای خوبی را با علیرضا پشت‌سر گذاشتند. پیروزی 3 بر یک در دربی رفت و فتح جام حذفی با حضور پررنگ منصوریان. درخشش شماره 17 آبی درهای تیم ملی را هم روی او گشود و سال بعد، زمانی که تیم ملی ایران برای حضور در جام ملت‌های آسیا 1996 راهی امارات شد، منصوریان تنها استقلالی این تیم بود.

سال‌ها از آن روز گذشت. منصوریان در مقاطعی از استقلال جدا شد و به گیلانگ سنگاپور، سن‌پائولی ‌آلمان و ... پیوست اما جدایی علیرضا و آبی‌ها غیرممکن بود. او در برهه‌ حساسی به تیم‌اش بازگشت و با این تیم از مستطیل سبز خداحافظی کرد. منصوریان در کسوت مربیگری، پس از تجربه‌ای تلخ در همدان و پاس، آرام آرام به مربی صاحب‌سبک و جسوری تبدیل شد. حضور او در تیم امید می‌توانست طلسم نرفتن ایران به المپیک را بشکند اما آن اشتباه عجیب و غریب اصغر حاجیلو، سرپرست تیم و بازی دادن به کمال کامیابی‌نیای دواخطاره، منصوریان و تیم امید را ناکام کرد و این تیم که عراق را در اربیل یک بر صفر شکست داده بود، با رای فیفا 3 بر صفر بازنده اعلام شد و ...

سال 1393، سال شکوفایی نسل مربیان جوان ایران. منصوریان به نفت پیوست و تیم یحی گل‌محمدی را تحویل گرفت. مربی‌ای که با حضورش در ذوب‌آهن، این تیم را احیاء کرد و با کسب قهرمانی جام حذفی (با شکست نفت و منصوریان) مربی سال ایران شد. علیمنصور فصل درخشانی را با نفت به پایان برد. کسب مقام سوم لیگ برتر با اتفاقات تبریز و آن‌هم با فاصله تنها یک امتیاز نسبت به قهرمان و حضور در فینال جام حذفی، همچنین صعود نفت به جمع 8 تیم برتر لیگ قهرمانان آسیا که زردهای تهران را تبدیل به موفق‌ترین نماینده ایران در این رقابت‌ها کرد، کارنامه‌ درخشانی برای منصوریان بود.

حالا استقلالی‌ها که با امیر قلعه‌نویی به بن‌بست رسیده‌اند و عذر ژنرال را مدتی پیش از اردوی پسران آبی‌ خواستند، چشم به هافبک محبوب دهه‌های گذشته خود دارند. در شرایطی که استقلال وضعیت نابه‌سامانی دارد و مشکلات عدیده‌ای گریبانگیر پرافتخارترین تیم باشگاهی ایران در آسیا شده، آبی‌ها علیمنصور را فرشته نجات خود می‌دانند. رابطه خوب منصوریان با بازیکنان جوان و اعتقاد او به جوانگرایی، می‌تواند برای استقلال که مدت‌هاست دچار مشکل میانگین سنی بالای بازیکنانش شده، نسخه‌ شفابخشی باشد. حالا هر روز خبری مبنی بر بازگشت او به استقلال یا ماندنش در نفت، روی صفحه نخست روزنامه‌ها یا خروجی خبرگزاری منتشر می‌شود. باید منتظر ماند و دید آیا علیمنصور این‌بار هم بازگشت باشکوهی به استقلال دارد یا او امسال هم در نفت می‌ماند تا نماینده شایسته ایران در لیگ قهرمانان آسیا، به کار خود با قدرت ادامه دهد.