تعویق انتخابات فوتبال نقض قانون بود/مدیریت کفاشیان را نمی‌پسندم/ نباید سوء‌مدیریت را با فساد اشتباه بگیریم
رئیس سابق سازمان تربیت بدنی گفت: فوتبال ما نسبت به زمان آقای صفایی فراهانی دچار معظلات زیادی شده است.
مهندس هاشمی طبا، رئیس سابق سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک در گفت‌وگوی مفصل با ایلنا، راجع به مسائل روز فوتبال کشورمان صحبت کرده است که می توانید متن کامل این مصاحبه را در زیر بخوانید:
آقای مهندس هاشمی طبا! وزارت ورزش اعلام کرده است بعد از پایان مهلت ریاست آقای کفاشیان و تا پیش از انتخابات، فدراسیون باید با سرپرستی که از سوی وزارت تعیین خواهد شد اداره شود. اما این مساله با مخالفت هیات رئیسه فدراسیون فوتبال مواجه شده است. به نظر شما اساساً وزارت می تواند در زمینه انتخاب سرپرست دخالتی داشته باشد؟
در اول باید گفت چرا انتخابات به تعویق افتاد؟ به کدام دلیل قانع کننده؟ چرا وقتی که قرار بود انتخابات پیش از پایان سال برگزار شود به یکباره تصمیم گرفته شد به سال بعد موکول شود؟ این خودش نمونه نقض قانون و نشان دهنده روش غلط مدیریتی است. در مورد اینکه آیا وزارت می تواند دخالت کند یا خیر هم باید دید الان کدام اساسنامه در فدراسیون معتبر است؟ اگر قرار باشد طبق اساسنامه‌ای که در زمان آقای مهرعلیزاده وجود داشت عمل شود، وزارت می‌تواند برای فدراسیون سرپرست تعیین کند، اما اگر بنا باشد طبق اساسنامه ای که بعداً تنظیم شد و گفتند به تایید فیفا رسیده است عمل شود، وزارت حق دخالت در امور فدراسیون را نخواهد داشت و مجمع تصمیم گیرنده خواهد بود. لذا باید دید کدام یک مورد تایید آقایان است. در این مورد نکته ای که اهمیت دارد این است که این حرفها هیچ کدام دقیق نیست و هیچ کسی در جایی نگفته است طبق کدام بند از اساسنامه وزارت می تواند دخالت کند یا نمی تواند. به نظرم همین باعث شده است تا حرفها مبهم باشد.
دوره ریاست آقای کفاشیان رو به پایان است و این احتمال وجود دارد که ایشان در دوره بعد انتخابات رای نیاورد. شما به عنوان یک مدیر باتجربه ورزشی هشت سال ریاست ایشان بر فوتبال کشورمان را چطور ارزیابی می کنید؟
من مدیریت ایشان را نمی پسندم. مدیر یک مجموعه مانند فدراسیون فوتبال، باید مجمع را در تصمیمات کلان دخیل کند و از آنها بازی بگیرد، نه اینکه آنها را بازی بدهد! تصمیمات باید طبق نظر مجمع و شفاف باشد. به نظرم ایشان خیلی جاها با موضوعات با سهل انگاری برخورد کرده اند و کار می کنند. به طور کلی فوتبال ما نسبت به زمان آقای صفایی فراهانی دچار معضلات زیادی شده است. البته در دوره آقای دادکان اوضاع فوتبال بهتر بود، ولی حالا شرایط فوتبال بسیار آشفته است.
این امکان وجود دارد که مانند دوره پیش انتخابات، وزارت ورزش فرد خاصی را برای ریاست فدراسیون مدنظر داشته باشد و طبق همین سعی کند فرد مورد اعتماد خود در انتخابات رای بیاورد؟
نمی شود با قطعیت در این مورد حرفی زد، اما به نظرم وزارت روی ریاست فدراسیون فوتبال نظر دارد و فرد خاصی را مدنظر دارند. اما حتی اگر اینطور هم باشد باید از سوی وزارت به صورت شفاف اعلام شود. حالا اگر اعضای مجمع روی آن فرد به توافق برسند که رای می آورد و اگر هم احساس کند گزینه مناسبی نیست رای نخواهند داد.
در رابطه با همین معظلاتی که شما اشاره کردید، روز گذشته کمیسون اصل 90 مجلس یک گزارش مفصل در مورد فساد در فوتبال به مجلس ارائه کرده است و در رابطه با موضوعات مختلفی در این گزارش صحبت کرده است. نظر شما راجع به این گزارش چیست؟
این گزارشات بدون دلیل تهیه نمی شود و وقتی گزارش به این صورت ارائه می شود، حتماً دلیلی دارد. البته خیلی از موارد در این گزارشات قابل بحث است و می شود به آنها پاسخ داد. بعضی چیزها شاید سومدیریت باشد و جزو فساد محسوب نشود. مثلاً اگر مدیری جایی در گرفتن تصمیمی اشتباه کند فساد نیست. به عنوان مثال می گویند مدیران فلان مجموعه بارها به سفرهای خارجی رفته اند. خوب این را باید دلیلش را پیدا کرد و شاید برای آن سفرها دلایل قانع کننده ای وجود داشته باشد و نمی شود گفت این جزو فساد در یک مجموعه است. ولی به صورت کلی این بسیار خوب است که چنین گزارش تهیه شده است و باید به خوبی به این گزارش رسیدگی شود و در مورد موضوعات آن تحقیق شود تا درصورت وجود هرگونه فساد در بدنه فوتبال، با آن برخورد شود.
تیم ملی امید باز هم همانند دوره های قبل با تحمل شکست از حضور در المپیک بازماند. شما به عنوان یکی از مدیران شناخته شده ورزش کشور دلیل اصلی ناکامی های پایپی تیم امید در دوره های مختلف را چه می دانید؟
در همه دوران، حتی در زمانی که من در ورزش حضور داشتم، مشکل تیم امید این بوده که هویت نداشته است. تنها دوره ای که تیم امید هویت ملی داشت در زمان آقای دادکان بود. ایشان تیم امید را همانند تیم ملی بزرگسالان سرپرستی می کرد به خوبی به این تیم هویت داد و شما دیدید که توانستیم در بوسان با هدایت آقای برانکو کره و ژاپن را شکست بدهیم و قهرمان شویم. قهرمانی که در آن زمان ارزشش به مراتب بیشتر از صعود به جمع سه تیم پایانی در زمان فعلی بود. من در آن زمان رئیس کمیته ملی المپیک بودم و می دیدم که آقای دادکان و برانکو چگونه برای تیم امید کار می کردند و چه نظم خوبی در تیم برقرار است. اما تیم امید فعلی ما اگر به المپیک صعود می کرد باید تعجب می کردیم. چطور توقع داشتیم تیمی که معلوم نیست مربی آن قرارداد دارد یا ندارد، یک روز قهر می کند و یک روز بر می گردد، به مراسم بدرقه تیم نمی رود و... صعود کند. البته بازیکنان و کادرفنی تمام تلاش خود را کردند و زحمت کشیدند، ولی این صحبت‌ها هم که راجع به مسائل فنی و ارنج تیم و... مطرح می شود فقط حرف است. تیم امید اهمیت نداشت و فدراسیون هم اهمیتی برای آن قائل نشد. در این تیم حتی بازیکنان نمی دانستند بازیکن تیم امید هستند یا تیم ملی. تیم امید باید گذرگاه تیم ملی باشد و باید تعامل خوبی در این زمینه صورت می گرفت. مانند تیم سال 2002 که قهرمان آسیا شد.
در مورد تعامل تیم امید و تیم ملی که شما به آن اشاره کردید، حداقل فدراسیون تلاش کرد تا با فرستادن آقای کی روش به قطر، فضایی را فراهم کند تا این تعامل ایجاد شود و کادرفنی تیم ماید از نظران کی روش استفاده کنند. اما متاسفانه یکسری از رفتارها فضا را به هم ریخت و اجازه شکل گیری این تعامل را نداد.
ببینید اگر قرار بود تعامل صورت بگیرد، باید فردی که مانع ایجاد فضای مسالمت آمیز بود را اخراج می کردند. چرا آن فرد اخراج نشد؟ البته خود آقای کی روش جز تحقیر کردن ما و فوتبال ما کار دیگری نمی کند. ایشان می‌آید فوتبال ما و مربیان کشورمان را تحقیر می کند و می‌رود، پول هم می گیرد. ولی جدا از این وقتی فدراسیون قصد داشته تا با فرستادن کی روش به قطر میان کادرفنی تیم امید و تیم ملی تعامل برقرار کند، هرکسی که تعامل نکرده است باید اخراج می شد. این که مدام بر علیه یکدیگر صحبت کنند و حرف از دعوا و یقه گیری باشد، واقعاً خنده دار است.
مطمئناً در جریان مسائل پیش آمده میان ایران و عربستان و حاشیه سازی عربها در مورد فوتبال کشورمان هستید. کنفدراسیون فوتبال اسیا در این زمینه تشکیل جلسه داده است و قرار شده به زودی رای نهایی این پرونده صادر شود. در همین زمینه شنیده می شود که مسئولان AFC با تحت فشار قرار گرفتن از سوی لابی عربها، قصد دارند به نفع عربستان رای بدهند. فکر می کنید به چه شکلی می توانیم از حقمان در این پرونده دفاع کنیم؟
عربها با یکدیگر لابی بسیار خوبی دارند و در موارد مختلف به یکدیگر باج می دهند. حتی اگر دو کشور عربی با هم مشکل داشته باشند، سر منافع اعراب با هم کنار می آیند. حالا اگر کنفدراسیون فوتبال آسیا تحت تاثیر عربها قرار گرفته باشد به سمت آنها گرایش پیدا کرده باشد که ما دیگر کاری از دستمان بر نمی‌آید. البته تقاضای عربستانی ها بیخود است. ما هم در زمینه تامین امنیت تیم های خارجی که اینجا می آیند هیچ وقت کوتاهی نکردیم و همیشه خودمان را برای فراهم کردن امنیت مهمانان خارجی موظف دانستیم. همه هم می دانند که ایران کشور امنی است و خطری اینجا وجود ندارد. این بیشتر یک بهانه سیاسی است و بازی سیاسی عربها است. البته اگر رای هم به ضرر ما صادر شود خود عربها هم ضرر می کنند. چون آنها هم مانند ما امتیاز بازی خانگی و استفاده از تماشاگران را از دست می دهند. به نظرم حتی اگر کشور سومی را انتخاب کنند، مشکلی برای ما نیست.
شنیده می شود یکی از تصمیمات فدراسیون برای مقابله با رای احتمالی AFC بر علیه ایران، کنار کشیدن از لیگ قهرمانان آسیا است.
این تصمیم به هیچ وجه درست نیست. با این کار عربها به چیزی که می خواهند می رسند. آنها هدفشان همین است که ما را کنار بزنند. مگر ما سالها تحت شدیدترین تحریم‌ها نبودیم؟ چه کاری کردیم در موقع تحریم؟ غیر از این است که از طریق کشورهای ثالث اقدام کردیم و کار خودمان را پیش بردیم؟ همیشه هم در صحنه های مختلف حضور داشتیم. این هم تقریباً مانند همین است. حضور ما در رقابتها مهم است و نباید چنین تصمیماتی گرفته شود.