حفاظت از سنگر، این پست لعنتی

به گزارش ایلنا، دروازه‌بانی شاید از خیلی جهات حساس‌ترین پست در زمین فوتبال باشد. چه جاهایی بوده که حاصل تلاش یک تیم خوب که همه چیزش سرجای خودش بوده است به خاطر نداشتن یک گلر مطمئن یا حتی روز بد یک گلر خوب زحمات سایرین بر باد رفته است و چه زمان‌هایی که یک تیم به یمن داشتن گلری مطمئن، نتایجی به دست آورده که شاید خیلی مستحقش نبوده است.

شب گذشته در فینال لیگ قهرمانان اروپا دو اشتباه مرگبار از سوی لوریس کاریوس، گلر آلمانی لیورپول منجر به دو گل از سوی کهکشانی‌های مادرید شد و زمینه پیروزی و قهرمانی آنها را فراهم آورد. جایی که این اشتباهات انقدر پررنگ شد که خطای شدید و خشن راموس روی صلاح زیر سایه‌اش قرار گرفت.

کاریوس از آلمان آمده است. از مهد بهترین گلرهای تاریخ، از سپ مایر و کوپکه کان و لمن گرفته تا همین نویر و ترشگن عصر حاضر که بهترین‌های پست خود در دنیا بوده و هستند ولی نژاد آلمانی نتوانسته آن چسب‌های محکم همیشگی را روی دست‌های کاریوس بزند و او هرگز در قامت یک دروازه‌بان مطمئن ظاهر نشده است. طبیعی است چرا که همه آلمانی‌ها برای گلر شدن زاده نشده‌اند و برخی مثل کاریوس برخلاف سرشتشان تلاش می‌کنند چیزی بشوند که شاید نمی‌توانند.

کاریوس برخلاف شایستگی‌هایش حفاظت از سنگر تیمی را بر عهده داشت که با رشادت و کشان کشان خودش را به فینال رسانده بود و برابر ابرکهکشانی‌های مادرید با خط حمله وحشتناکشان قرار می‌گرفت و وقتی جایی قرار می‌گیری که نباید، نتیجه می‌شود آنچه که دیدیم.

کاریوس در پایان بازی شرمگین و خجول از همبازیانش، سومین بازیکنی بود که با چشم گریان زمین را ترک می‌کرد و اشک‌های او جنس متفاوتی از صلاح و کارواخال داشت. او زحمات و دوندگی‌های بی‌امان همبازیانش و رویای کودکان و جوانان و پا به سن گذاشته‌هایی که برای رسیدن فینال خواب و خوراکشان تعطیل شده بود را نابود کرد شاید شب گذشته تلخ‌کام ترین آدم دنیا بود.

فوتبال است و کاری‌اش نمی‌شود کرد. دروازه‌بانی است و زیر ذره‌بین بودن و سیبل شدنش. مگر دیوید سیمن بزرگ در 2002 نظاره‌گر ورود شوت رونالدینیو به دروازه‌اش نبود تا رویای انگلیسی‌ها برای رسیدن به فینال پرپر شود. انگلیس اگر از سد برزیل عبور می‌کرد، دیداری نه چندان سنگین با ترکیه در نیمه‌نهایی داشت و می‌توانست در فینال به مصاف آلمانی برود که پیش از جام جهانی مقابلش پیروز شده بود و کسی چه می‌داند، شاید انگلیس پس از سال‌ها حسرت یک عنوان وارد کارنامه‌اش می‌کرد، اگر، اگر و اگر سیمن حداقل واکنشی که از یک گلر انتظار می‌رفت را مقابل شوت رونالدینیو انجام می‌داد.

یا چرا راه دور برویم. در جام جهانی 2014 بود که ایگور آکنیفیف، گلر با تجربه روس‌ها برابر کره‌جنوبی اشتباه مرگباری انجام داد که منجر به تساوی تیمش، از دست رفتن 2 امتیاز و کمرنگ شدن شانس صعود به مرحله بعد و در نهایت حذف تیمش شد.

از ایکر کاسیاس که بزرگتر نداریم، گلر افسانه‌ای رئالی‌ها در سال 2014 و در فینال لیگ قهرمانان روی خروج اشتباهش یک گل تقدیم تیم همشهری اتلتیکو کرد و بازی تا ثانیه‌های پایانی به سمت قهرمان شدن شاگردان سیمئونه پیش میرفت تا اینکه راموس در دقیقه 94 رئالی‌ها را به بازی برگرداند و زمینه‌ساز پیروزی تیمش شد.

مثال زیاد است. در ایران هم موارد زیادی از جمله عملکرد ضعیف فرزین گروسیان در نیم فصل نخست فصل گذشته در تراکتورسازی خصوصا گل به خودی عجیب او در بازی با پیکان یکی از عوامل ناکامی گل‌محمدی در تبریز بود.

دروازه‌بانی حساس‌ترین پست در زمین فوتبال است و تصمیمات لحظه‌ای سرنوشت‌های شاید یک ساله یک تیم را تعیین می‌کند. تمجیدها همیشه زودگذر است ولی امان از روزی که روزت نباشد و اشتباهی انجام دهی که سرنوشت تیمت را تغییر دهد.