تایم گزارش داد؛
ضعف اتحادیه‌های کارگری چه نقشی در اعتراضات کارگری دارد؟ / دلایل تضعیف اتحادیه‌ها در ایالات‌متحده
برخی از کارگران شاغل در ایالات‌متحده باور دارند، کم‌توجهی اتحادیه‌های کارگری به مطالبات آن‌ها باعث شده تا مشکلات متعددی برای آن‌ها به وجود بیاید. برخی از اتحادیه‌های کارگری تنها به بخشی از خواسته‌های کارگران توجه می‌کنند و تمایلی برای مطابات دیگر ندارند.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از تایم، بسیاری از کارگران در کارخانه‌های ایالات‌متحده از رفتار متفاوت کارفرمایان با نیروهای انسانی قدیمی و جدید خبر می‌دهند. یکی از کارگران شاغل در کارخانه تولید ماشین‌آلات کشاورزی گفت: ۱۹ سال است که در این کارخانه اشتغال دارم، حقوق و مزایای دریافتی‌ام نسبت به سایر همکارانم که پیش از سال ۱۹۹۷ استخدام شده‌اند، متفاوت است. رفتار دوگانه کارفرمایان درقبال کارگران تنها در کارخانه ما وجود ندارد و در کارخانه‌های دیگر به چشم می‌آید.
اگرچه اتحادیه کارگران صنعتی متحد نسبت به رفتار دوگانه کارفرمایان انتقاداتی وارد کرده و اعضای آن رفتار آن را زشت و ناپسند می‌داند اما کارگران معتقدند که عملکرد انجمن‌ها و اتحادیه‌های کارگری در قبال این رفتار خنثی است.
ده‌ها کارگر در هفته‌های اخیر نسبت به شرایط مزدی از «کالرادو» تا «جورجیا» دست به اعتراض زدند و خواهان شرایط کاری بهتری هستند. بسیاری از اعتراض‌ها خودجوش بوده و کمتر توسط اتحادیه‌های کارگری هدایت شده‌اند. به همین دلیل، اتحادیه‌های کارگری تلاش می‌کنند تا خود را با استراتژی اعتراضی کارگران که در فضای مجازی منتشر می‌شود، هماهنگ کنند. به گفته «دیدوید مدلند» مشاور ارشد پروژه «کارگر آمریکایی» در مرکز مطالعاتی پیشرفت آمریکا، کارگران تلاش می‌کنند با فشارهای همه‌جانبه خود مسئولان کشور را وادار به عقب‌نشینی کنند و توجهی به منفعل بودن اتحادیه‌ها ندارند.
بیش از یک سال از پاندمی کرونا در ایالات‌متحده می‌گذرد؛ بسیاری از کارگران یقه آبی در این مدت با بحران سلامت و ایمنی روبرو شدند زیرا برای تامین معیشت خود مجبور بود در کارگاه‌های محل اشتغال خود حاضر شوند. این در حالی است که همکاران یقه‌سفید آن‌ها به طور معمول در خانه ماندند و دورکاری کردند.
به گفته کارشناسان حوزه کار و فعالان کارگری، رهبران اتحادیه کارگری گاهی تمام تمرکز خود را بر ساختارهای قدرت ایالتی و فدرال متمرکز می‌کنند و از هرگونه تغییرات تکتونیکی میان کارگران در محل اشتغال خود بازمی‌مانند. چنین مسائلی سبب این نگرانی می‌شود که روسای اتحادیه از موضوع‌های مهم غافل بمانند و تنها به برخی از موارد که موجب بروز مشکلات می‌شود، توجه می‌کنند. نکته مهم این است که اتحادیه‌های کارگری می‌توانند نقشی موثر در اختلافات کارگری و کارفرمایی دارند.
برخی از مخالفان اتحادیه‌های کارگری باور دارند، این گروه‌ها تنها به فکر منافع خود هستند و هیچ تلاشی برای بهبود وضعیت کارگران نمی‌کنند. به گفته یکی از مخالفان اتحادیه‌های کارگری، برخی از اتحادیه‌ها مدام تکرار می‌کنند که کارگران دستمزد کافی ندارند، مستمری دوران بازنشستگی آن‌ها کافی نیست و مزایای پزشکی به آن‌ها ارائه نمی‌شود. پرسشی مطرح می‌شود، آن‌ها همیشه مطالبی را گوش زد می‌کنند اما هیچ تلاشی برای بهبود وضعیت کارگران انجام نمی‌دهند. خواسته کارگران این است تا اتحادیه‌های کارگری با اتکا به قدرت خود بتوانند، کارفرمایان را به پای میز مذاکره بکشانند و خواسته‌هایشان را بیان کنند. اگرچه کمبود نیروی انسانی وجود دارد اما کارفرمایان حدود ۱۰ هزار از کارگران را به دلیل نامایدی از شرایط کار، اخراج کرده‌اند.
وزارت کار ایالات متحده در گزارشی نوشت: مشکلات موجود در بازار کار سبب شده تا نیروی کار کافی در دسترس نباشد و کارفرمایان به دنبال جذب نیروی انسانی باشند. حدود ۱۰ میلیون و ۴۰۰ هزار فرصت شغلی در دسترس اما تعداد متقاضیان کار حدود ۷ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر است. بسیاری از کارگران، محل کار خود را داوطلبانه ترک کرده‌اند و تمایلی به بازگشت به کارگاه‌های محل اشتغال خود ندارند.
«راث میلکمن» رئیس دپارتمان مطالعات کار در دانشگاه «نیویورک» توضیح داد: شرایط فعلی بازار کار مثل یک طوفان است و همه جوانب را زیر و رو می‌کند. در حال حاضر، اتحادیه‌های کارگری می‌توانند نسبت به گذشته عملکرد بهتری در این بازه زمانی داشته باشند و از حقوق کارگران دفاع کنند.
عضویت در اتحادیه‌های بخش خصوصی نسبت به دولتی رونق کمتری دارد. با وجود اینکه اعضای اتحادیه اتحادیه‌های دولتی زیاد هستند اما حدود ۶ درصد از آن‌ها در پیروزی کارگران و به کرسی نشاندن خواسته‌های کارگری نقش دارند. برخی از فعالبان کارگری بر این باور هستند، نیاز به تجدید نظر در ساختار اتحادیه دارند به عبارت دیگر، ۹۴ درصد اتحادیه باید بازنگری شوند.
برخی از کارگرانی که در اعتراض کارگری شرکت کرده‌اند و خواهان شرایط کاری بهتری هستند، درباره وضعیت اتحادیه‌های کارگری می‌گویند: رهبران اتحادیه‌های کارگری تمایلی به اعتراض ندارند و مذاکره را بهترین راه‌حل مشکلات می‌دانند اما در نهایت اراده کارگران پیروز شد. جنبش اعتراضی کارگری از سوی کارگران و برای محرومان تشکیل شده، اگرچه اعتراض نقش موثری در رسیدن به اهداف ما خواهد داشت اما کمک به کارگران برای تسهیل اعتصاب کافی نیست. رهبران اتحادیه باید قدرت کافی را در اختیار کارگران قرار دهند تا پیام خود را به کارفرمایان منتقل کنند.
اتحادیه‌های کارگری باید بتوانند برای اخذ مجوز قانونی کارگران تلاش کنند و تجربه‌های خود را به اشتراک بگذارند تا تمامی اتحادیه‌های کارگری بتوانند به موفقیت دست یابند. وقتی اتحادیه‌ها اطلاعات مربوط به اعتصاب‌ها را از طریق بیانیه‌های مطبوعاتی یا بیانیه‌های ویرایش‌شده منتشر می‌کنند، راهبردهای امن را پیش‌روی کارگران قرار می‌دهند و از سرکوب کارگران جلوگیری می‌کنند.
