در نامه‌ای خطاب به معاون پرستاری وزارت بهداشت مطرح شد؛
چرا دلایل مهاجرت شغلی پرستاران بررسی نمی‌شود؟
شورای صنفی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در نامه‌ای خطاب به معاون پرستاری وزارت بهداشت، به بیان مطالبات صنفی پرستاران و مشکلات پیش روی آنان پرداخت.
به گزارش ایلنا، شورای صنفی دانشجویان پرستاری دانشگاه شهید بهشتی در نامه‌ای خطاب به معاون پرستاری وزیر بهداشت، ضمن بیان مطالبات صنفی پرستاران، خواستار حل مشکلات و چالش‌های جامعه پرستاری شد.
در این نامه آمده است:
- چطور می‌شود بعد از گذشت بیش از چهار سال از اجرای طرح تحول نظام سلامت و تشکیل دانشکده‌ها و مجتمع‌های عالی سلامت متعدد در سراسر کشور جهت جذب دانشجو در رشته پرستاری، هنوز آمار مستند و دقیقی از نیاز مناطق مختلف کشور به کارشناس پرستاری وجود ندارد، آیا صدور مجوز و تاسیس دانشکده‌های پرستاری بدون روند کارشناسی شده و نیازسنجی هر منطقه انجام شده و یا در حال انجام است؟
- چطور می‌شود با توجه به اعلام کمبود بیش از صد هزار پرستار توسط دکتر حریرچی قائم مقام محترم وزیر در شهر تهران که بزرگترین متقاضی نیروی پرستاری در کشور محسوب می‌شود، فارغ التحصیلان رشته پرستاری جهت انجام طرح نیروی انسانی بیش از ماه‌ها در صف جذب در دانشگاه‌‌های علوم پزشکی شهر تهران مانند دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منتظر می‌مانند و از این افراد استفاده نمی‌شود، آیا مسئولین وزارت بهداشت بدون اطلاع از وضعیت موجود این چنین کمبودها را اعلام می‌‌کنند و با صرف اعلام کمبود نیروی پرستاری مشکل را حل می‌کند؟
- چطور می‌شود با توجه به اعلام کمبود کارشناس پرستاری دلایل انصراف از شغل و خروج از رشته پرستاری بررسی نمی‌گردد و با پاک کردن صورت مسئله، ظرفیت‌های جذب دانشجو در دانشکده‌های پرستاری به صورت تصاعدی افزایش پیدا می‌کند بدون اینکه وضعیت فارغ‌التحصیلان فعلی این رشته بررسی شود. آیا صرفا جذب انبوه دانشجوی پرستاری باعث جبران کمبود کارشناس پرستاری می‌شود که این کمبود هم آمار دقیق و مستندی از آن وجود ندارد و فقط در مصاحبه‌های مسئولین وزارت بهداشت دیده می‌شود؟
- چطور می‌شود با توجه به هزینه‌های فراوان برای آموزش دانشجوهای پرستاری دلایل مهاجرت شغلی پرستاران بررسی نمی‌شود و طرح‌هایی در دستور کار قرار می‌گیرد که در عمل نه تنها باعث جبران کمبود نیروی پرستاری نمی‌شود بلکه باعث تشدید مهاجرت شغلی پرستاران به خارج از کشور می‌شود، آیا مسئولین وزارت بهداشت قصد دارند با توجه به وضعیت نامناسب شغلی و درآمدی پرستاران در داخل کشور با افزایش جذب و آموزش دانشجوی پرستاری نیاز کشورهای مختلف را در کمبود نیروی پرستاری‌شان رفع کنند؟
- چطور می‌شود دلایل آسیب‌های روحی و جسمی پرستاران از ضرب و شتم توسط همراهان بیمار گرفته تا مرگ ناشی از فشار کاری بالا و اضافه‌کاری اجباری و افسردگی‌ها و بیماری‌های ناشی از شرایط نامناسب بررسی نمی‌شود، آیا مسئولین وزارت بهداشت از ایجاد شرایط مناسب کاری جهت جبران کمبود نیروی پرستاری به عنوان یکی از ارکان مهم نظام پرستاری غافل هستند و صرفا با مصاحبه کردن و ابلاغ طرح‌های ناکارآمد به دنبال جبران کمبود نیروی پرستاری هستند؟
- چطور می‌شود زمانی که پرستاران از حقوق اولیه خود محروم مانده ند و نظام پرداخت مشخص و معینی ندارند، تنها دغدغه مسئولین وزارت بهداشت تشکیل انجمن‌های علمی و کارگروه‌های متفرقه باشد بدون اینکه کمترین بهره‌ای برای اکثریت جامعه پرستاری داشته باشد، آیا می‌شود با نادیده گرفتن حقوق اولیه اکثریت یک جامعه به دنبال پیشرفت آن بود و یا فقط تا مین منافع قشر خاصی که مدت‌هاست از جامعه پرستاری فاصله گرفته‌اند کافی‌ست؟
