افزایش نگرانی‌ها درباره تصمیمات اخیر؛
رسول خادم به جامعه کشتی بی‌اعتماد است؟!
آیا واقعا کشتی با چنین قحط الرجالی روبروست که نمی‌تواند از جمع مردان فنی خود سرمربی جدیدی انتخاب کند که باید رئیس فدراسیون همزمان سرمربی تیم ملی هم باشد؟
خبر انتخاب رسول خادم از سوی شورای فنی کمیته تیم های ملی کشتی آزاد به عنوان سرمربی تیم ملی به حدی اتفاق نادری بود که جامعه کشتی را در حیرت و بهتی تمام نشدنی فرو بود.
به گزارش ایلنا به نقل از خط خبر، از انتخاب رسول خادم به عنوان سکاندار ورزش اول ایران هنوز یک ماه نگذشته که اعضای منتسب جناب رئیس که به قول خادم از بزرگان و مفاخر کشتی ایران هستند وی را مجددا به سرمربیگری تیم ملی کشتی آزاد انتخاب می‌کنند. جالب‌تر از این انتخاب، اظهارنظر شخص رسول خادم است که عنوان کرده تشخیص شورای فنی این بود که در شرایط فعلی فردی را نداریم که بتواند به عنوان نفر اول فنی مسئولیت تیم ملی کشتی را برعهده بگیرد، این مسئولیت به بنده واگذار شد و امیدوارم در آینده بتوانیم افرادی را تربیت کنیم که بتوانند به بخش فنی کشتی کمک کند.
جدای از اینکه اظهارات خادم در فقدان افرادی که بتوانند در راس کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد قرار بگیرند نوعی اهانت به جامعه بزرگ کشتی تلقی می‌شود ابتدا باید مشخص کرد جامعه کشتی باید در خدمت اهداف خادم باشد یا خادم باید در خدمت رشد و اعتلای ورزش اول کشور؟
علاوه بر این چنین تصمیمی جدای از آنکه تصمیم‌گیران آن به جز یکی - دو نفر مابقی تا چه اندازه از نخبگان و بزرگان کشتی ایران محسوب می‌شوند(جوادی، جواد رفوگر، علیرضا رضایی، امیر بیات، منصور برزگر و محمدی) به نظر می‌رسد با تداخل وظایف فنی در کنار مسئولیت‌های مدیریتی همراه است و اداره همزمان این دو مسئولیت امکان‌پذیر نخواهد بود.
رسول خادم می‌گوید کمیته فنی از بزرگان کشتی ایران تشکیل شده‌اند ولی آیا او می‌تواند بگوید جایگاه بزرگانی چون امامعلی حبیبی، عبدالله موحد، پهلوان زندی، فره‌وشی، محسن کاوه، محمد رضا طالقانی و… در این کمیته فنی کجاست؟
نکته دیگر اینکه به راستی کشتی ایران با کوله‌باری از افتخارات جهانی و المپیک و سرمایه‌های غنی انسانی، نمی‌تواند از میان سرمایه‌های خود گزینه دیگری را به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی انتخاب کند؟ آیا بزرگانی چون منصور برزگر، محسن کاوه، غلامرضا محمدی و علیرضا حیدری با سال‌ها تجربه و اندوخته میدان‌های بزرگ، نمی‌توانند در این جایگاه قرار بگیرند؟
آیا واقعا کشتی با چنین قحط الرجالی روبروست که نمی‌تواند از جمع مردان فنی خود سرمربی جدیدی انتخاب کند که باید رئیس فدراسیون همزمان سرمربی تیم ملی هم باشد؟
به نظر می‌رسد پاسخ این سوال و هزاران نکته ابهام برانگیز دیگری که در ذهن علاقه‌مندان و دوستداران کشتی کشور وجود دارد در این واقعیت نهفته که رسول خادم برخلاف آنچه در روز مجمع انتخاباتی‌اش عنوان کرد و تمامی سرمایه‌های کشتی را برای اداره ورزش اول کشور به مدد طلبید، به جامعه کشتی اعتماد لازم و بایسته را ندارد و در تصمیم‌گیری‌هایش تک‌محوری را جایگزین شایسته‌سالاری خواهد کرد.
باید دید اتخاذ چنین تصمیماتی از سوی مدیران جوانی که خود را ورزشی می‌دانند تا چه اندازه به خیر و صلاح کشتی است و جامعه کشتی تا کجا می‌تواند تاوان تجربه اندوزی مدیران جوان خود را بدهد؟ اینکه مدیران ارشد وزارت ورزش و جوانان دولت تدبیر و امید، اینگونه بی تدبیری‌ها و تصمیمات سلیقه‌ای را با چه معیار و متری ارزیابی خواهند کرد؟
